MİR♡AY

8.Bölüm ⚘

İyi okumalar ⚘

Önceki bölümü atlamayın lütfen...

Ayaz
Bir haftadır Miraç'la konuşmuyorduk ve kendimi boşlukta gibi hissediyordum. Onunla konuşurken, iyi ve mutlu hisseden ben, bir haftadır boşlukta gibiydim. Sabahın köründe kalkıp mağazaya gitmeyi bile sorun etmiyordum artık çünkü Miraç'ı görebilme umudum vardı ama göremiyordum bir haftadır. Mesajlaşmadığımız için haber de alamıyordum tabii. Saklamanın bir manası yoktu. Özlemiştim. Çok özlemiştim...

Yine bir sabahın köründe, umutsuz ve mutsuz bir şekilde mağazaya gidiyordum. Bugün, diğer günlere nazaran daha erken çıktım evden. Sanki duvarlar üstüme üstüme geliyor gibiydi. Evde boğuluyordum sanki.

Yere doğru bakarak yürürken, anlık olarak başımı kaldırdım ve önde yürüyen bedene takıldı gözlerim. Sarı saçlarından hemen anlamıştım tabii kim olduğunu. Benim sarışınımdı bu! Şey, yani Miraç'tı bu!

Demek ki bir haftadır göremememin nedeni buydu. Benden daha erken açıyordu mağazasını. Adımlarımı hızlandırıp ona yetiştim ve elimi koluna attım. Hızla arkasına dönünce, bakışları beni buldu. Mavileri şaşkınlıkla büyürken, donup kalmış gibiydi. Sobe Miraç bey. Sobe!

***

Miraç
Ayaz'la son konuşmamızın ardından bir hafta geçmişti. Ne yalan söyleyeyim, biraz garip hissediyordum bor haftadır. Ayaz'la konuşmaya başlayalıiki hafta kadar olmuştu ama ben iyice alışmıştım ona. Ama bu olmamalıydı. Kendimi geri çekmeliydim. Bu bir haftalık ara, güzel bir başlangıç olmuştu. Epey de zordu tabii.

Ayaz'ı görmemek için, sabahın köründe dükkana gidiyordum. Bir haftadır bu şekilde, erkenden gidiyordum dükkana. Ne kadar bela olsa da başıma, alışmıştım ona ve sanırım birazcık da özlüyordum. Yine de ondan uzak durmam şarttı. Ben ve Ayaz, birbirimizden uzak durmalıydık.

Yine bir sabahın körüydü ve erkenden çıkmıştım evden. Siyah hırkamı almıştım üstüme. Havalar soğumaya başlıyordu. Sabah ayazı da üşütüyordu. Öylesine bir cümlede bile heyecanlanıyordum saçma sapan.

Dükkana, her zamanki gibi yürüyerek gidiyordum. Evle arası çok yoktu. Ayazların mağazanın önünden geçerken, sessiz gibiydi. Seri adımlarla kendi mağazama yürürken, koluma dolanan eli hissedince, hızla arkama baktım. Gördüğüm kişiyi görünce, bedenim kaskatı kesildi sanki. İçimde de bir şeyler uyanmadı değil.

Ama bir gerçek daha vardı ki, bunu Ayaz'ın yüzüne bakınca anlamıştım. Özlemişim. Çok özlemişim...

Yeni bölümlere başladım ehehe

Yorumlarınızı bekliyorum

Öpücükler 💋