SİYAHIN YANSIMASI

3.Bölüm

Medya* Kaan

Yorumlarınızı bekliyorum, iyi okumalar!

Pikeyi üstümden atarak banyoya ilerledim. Günlük rutin işlerimi aradan çıkarıp mutfağa yöneldim. Kendime kahvaltı tabağı hazırladıktan sonra masaya geçtim. Çatala elimi tam uzatırken zil sesini işittim.

Saat daha 11.00 dı. Kimdi bu saate acaba? Merak ederek masadan kalktım. Kapıya yaklaşıp kapı deliğinden baktım. Gözde'nin olduğunu görünce nefes vererek kulpu indirdim.

"Günaydın. Rahatsız etmedim değil mi, uyumuyordun?"

"Günaydın, hayır bende tam kahvaltı yapacaktım."

"Zamanlama harika!" Diyerek iki elini birleştirdi. Ardından devam etti. "Bende seni kahvaltıya çağıracaktım. Bir oturup sohbet edemedik, hoş geldin diyemedim."

Gülümsedim. "Teşekkür ederim, hiç zahmet etme."

"Ama o kadar sofra hazırladık. Kıracak mısın beni?"

"Hayır tabii ki."

"Yeni geldiğini söyledin ve tek başınasın. Gerçekten ömür geçmez öyle, aynı şeyleri yaşadığım için söylüyorum yanlış anlama beni."

Bir süre sessiz kaldım. Haklıydı, ömür geçmezdi böyle. "Benimde canım sıkılıyordu, haklısın."

Dudakları yukarı kıvrıldı. "Hadi o zaman."

Evden anahtarı alıp kapıyı kapattım. Karşı daireye geçtim. Gözde arkamdan kapıyı kapattı. Evi benim daire ile aynıydı. Mutfağa doğru ilerledim.

Karşıma bizim yaşlarda bir genç kız çıktı. Elindeki tabağı masaya bırakarak "Hoş geldin." dedi.

"Hoş buldum."

Gözde beni göstererek "Yeni komşum Berra." dedi. Daha sonra arkadaşını işaret etti.

"Bu da arkadaşım Ayda."

İkimizde aynı ağızdan "Memnun oldum." dedik. Gözde gülerek "Bu kadar tanışma faslı yeter, kahvaltıya geçelim ya."

Gözde ile Ayda yan yana otururken ben karşılarına geçtim.

Gözde, "Seni çağıracağız diye masaya baya özendik.

"Elinize sağlık, çok güzel görünüyor masa." dedim

Ayda, "Afiyet olsun."

Gözde "Ben çok açım, herkese afiyet olsun." Diyerek yemeye başladı.

Ayda, "Bende bende."

Gözde o kadar iştahlı yiyordu ki canımı çektirmişti. Tabağımı doldurup elimi çatala attım...

*

Gözde çay bardağını masaya bırakarak bana baktı. "Ee Berra alıştın mı İstanbul'a?"

"Alışmaya çalışıyorum diyelim."

"Daha önce de tek yaşadıysan çabuk alışırsın."

"Yaşamadığım için zorlanıyorum ya zaten."

"Yaa, ailenle mi yaşıyordun? "dedi şaşırarak.

"Hayır, yani evet."Gülerek çayımı içtim." Çok karışık ya, arkadaşımla yollarımızı ayırdık. "

Ayda,"Olur öyle şeyler ya."

Başımı aşağı yukarı salladım. "Hayat devam ediyor, yapacak bir şey yok."

Gözde "Aynen öyle. Bende aile evinden çıkıp geldim buraya. Alıştım uzun zaman oldu."

"Çok iyi." dedim çatalımdaki lokmayı ağzıma götürürken.