တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနေသာအခန္းငယ္ေလးတစ္ခန္းထဲတြင္ ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ ရဲ႕ လွပေသာ အၿပဳံးေလးနဲ႔တန္ဆာ ဆင္ထားလို႔ေနသည္။
" ညီ အဆင္ေျပရဲ႕လား ေနာက္ပိုင္းဓာတ္ကုထုံးေတြကပိုဆိုးလာမွာေနာ္ Side Effect ေတြလည္းအမ်ားႀကီးပဲ ညီေခါင္း ေကာကိုက္ေနေသးလား ေနာက္ၿပီးေတာ့အဆင္မေျပတာရွိရင္ ေဘးနားကခလုပ္ကိုအခ်ိန္မေ႐ြးသာႏွိပ္လိုက္ေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့ေဒါက္တာ ကြၽန္ေတာ္အဆင္ေျပပါတယ္ ကြၽန္ေတာ္ေမးၾကည့္ခ်င္တာက ကြၽန္ေတာ္ Laptop နဲ႔စာေရးလို႔ရမလားတစ္ရက္မွာ ၁နာရီေလာက္ပါ"
"အင္း..မရဘူးလို႔ေတာ့ေျပာခ်င္ေပမယ့္ ညီေရးခ်င္သပဆိုလည္းေရး ၁ နာရီပဲေနာ္ ပိုမရဘူး ၾကာရင္ေခါင္းကိုက္လိမ့္မယ္ "
"ကြၽန္ေတာ္ၿပီးျပတ္ခ်င္တဲ့ဝတၱဳေလးတစ္ပုဒ္ရွိလို႔ပါေဒါက္တာရယ္"
"ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ ေရးၿပီးရင္ေတာ့ အကို႔ကို အရင္ေပးဖတ္လွည့္ဟုတ္ၿပီလား"
"အင္း "
"ဒါဆို အကိုသြားေတာ့မယ္ Duty ဝင္စရာရွိေသးလို႔"
ရွိန္းေနမင္းခကႏႈတ္ဆက္ကာထြက္သြားသည္။ကုတင္ေပၚ၌ထိုင္ေနေသာေကာင္ေလးမွာေတာ့သူေဘးနားကျပတင္းေပါက္ငယ္မွာရပ္ေနေသာ ငွက္ေလးႏွစ္ေကာင္ကိုၾကည့္၍အေတြးလြန္ေနေလၿပီ။
အင္း ငါလည္းမၾကာခင္လြတ္လပ္တဲ့ငွက္ေလးတစ္ေကာင္ျဖစ္ရေတာ့မွာပါလားေနာ္။တစ္ေနကုန္လဲေလ်ာင္းေနၿပီးမိုးသားညိဳတစ္ေယာက္ပ်င္း၍ အခန္းျပင္ဘက္သို႔လမ္းေလွ်ာက္ထြက္လာသည္။ သူနာျပဳဆရာမတစ္ခ်ိဳ႕ႏွင့္ ဆရာဝန္မေလးတစ္ခ်ိဳ႕ကမိုးသားကိုၾကည့္ကာၿပဳံးၿပီး ေျပာေနသည္။
"သူကအခန္းနံပါတ္528 ကေကာင္ေလးေလ အရမ္းေခ်ာတာပဲေနာ္"
"ေအးဟုတ္တယ္မနက္ကမွေဆး႐ုံစတက္တာ ဦးေႏွာက္အႀကိတ္ကင္ဆာတဲ့ေလ အသက္ကလည္း ၂၀ ေက်ာ္ေက်ာ္ပဲရွိေသးတယ္သနားလိုက္တယ္ဟယ္ၿပီးေတာ့႐ုပ္ကလည္းနင္ျမင္တဲ့အတိုင္းေခ်ာလြန္းလို႔ ေရာဂါသည္လို႔ေတာင္မထင္ရဘူး"
သူတို႔ေျပာတဲ့အတိုင္းပင္မိုးသားကတကယ္ကိုခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလွသည္။ဆံပင္ကအညိဳေရာင္ေလးနဲ႔မ်က္လုံးကလည္းအေရာင္တစ္လက္လက္ႏွင့္အတူႏူးညံျဖဴေဖြးတဲ့အသားေရာင္ေလးတို႔နဲ႔ေပါင္းစပ္ထားပုံမွာအ႐ုပ္ကေလးအလားပင္......
