💝👀காற்றாய் வருவேன்👣 உன்னோடு கதை பேச

💝👀காற்றாய் வருவேன்👣 உன்னோடு கதை பேச-01

வேலை முடிந்து இரவு வீட்டிற்கு வரும்பொழுது மணி பதினொன்றை கடந்திருந்தது.

வீட்டிற்குள் செல்லவே பயந்தவள் மெல்ல அடி மேல் அடி எடுத்து வைத்து நடுங்கும் கரத்துடன் கதவை திறந்தாள் தாரணி.

காரணம் இரண்டு நாட்களாக தன் வீட்டினுள் ஏதோ ஒரு மாற்றத்தை உணருகிறாள். என்னவென்று தெளிவாக கூற தெரியவில்லை. ஆனால் தன்னை யாரோ பார்த்துக்கொண்டே இருப்பது போலவும் சில நேரங்களில் தன் அருகே யாரோ இருப்பதை போன்று தோன்றும். மிக வித்யாசமான குளிர்ந்த நிலை உருவாகும். ஆனால் தாரிணிக்கு பேச நா மட்டும் எழாது.

இன்றும் அப்படி தான் வீட்டிற்க்கு வந்துவிட்டாள் இருந்தும் உள்ளே செல்ல தயக்கமாகவும் பயமாகவும் இருந்தது.

ஒர விழியால் தன் வீட்டின் வெளிப்புறத்தை ஒவ்வொரு அங்குளலும் அளந்தவள் உள்ளே நுழைந்து கரத்தில் இருந்த சாவியை ஆணியில் மாட்டிவிட்டு பூட்டை அங்கிருந்த செல்பில் வைத்தாள்.

ஏற்கனவே வேலை மிகுதியில் மிகவும் சோர்வாக இருக்கவும் இப்பொழுது பயத்தில் மேலும் வியர்த்து கொட்டி தொப்பலாக நனைந்திருந்தாள்.

திடீரென்று அவளை சுற்றி சில்லென மிக குளிர்ந்த காற்று வீச பயம் மேலோங்க அன்னார்ந்து மேலே பார்த்தாள்.

இவள் போடாமலே மின்விசிறி தானாய் சுழன்று கொண்டிருந்தது.

காற்றில் வியர்வை மறைவதற்கு பதில் மேலும் அரும்பியது.

'நாம பான் போடவே இல்லையே... எப்படி ஓடுது?' என்று தனக்குள் யோசித்தவளுக்கு பயத்தில் மயக்கம் வர, தொப்பென தரையில் அமர்ந்தாள்.

அவள் அமர்ந்த மறுநொடி அவளின் இதழருகே செம்பில் நீர் அந்தரத்தில் தொங்கியபடி நின்றது.

அவள் இதழ் திறவாமல் அதிர்ச்சியில் உறைந்திருக்க, செம்பு நீரோ பின்னும் முன்னும் சென்று சென்று வந்தது அவள் அருந்துவதற்கு.