military base || 𝘵𝘢𝘦𝘬𝘰𝘰𝘬 ✅

12

Ο Taehyung βγήκε έξω από τη νοσοκομειακή σκηνή, σκεπτόμενος τι είχε συμβεί τη χθεσινή μέρα.

Δεν μπορούσε να μην νιώθει ασφυκτικά μέσα του, με τις σκέψεις του να τρέχουν στο μυαλό του.

Η συμπεριφορά του Jungkook συνέχιζε να τον μπερδεύει και ήταν διαφορετική. 
Ποτέ δεν του είχε φερθεί έτσι. Πότε ξανά, μετά από χρόνια.

Θυμήθηκε τον τρόπο που τον νοιαζόταν όταν ήταν μικροί, ακόμα κι αν μετά τον απέφευγε ή τον αγνοούσε.

Τώρα ήταν ξανά εδώ, προστατεύοντάς τον, αλλά και περιφρονώντας τον, το επόμενο λεπτό.

Είχε προειδοποιήσει τον άγνωστο νοσοκόμο να μην τον αγγίξει ξανά, σχεδόν σπάζοντας τα δάχτυλα του και όταν τον κοίταξε, συνειδητοποίησε οτι του έλειπε. Ακόμα κι αν δεν το παραδεχόταν, ακόμα κι αν δεν τον άντεχε. Του είχε λείψει.

Μετά την χρονιά που είχαν δει ο ένας τον άλλον για τελευταία φορά, μερικές φορές τον σκεφτόταν.
Αναρωτιόταν αν ήταν ακόμα ο ίδιος Jungkook. Αν ήταν ακόμα αυτός ο Jungkook που ήξερε.

Βγήκε ξαφνικά από τις σκέψεις του και σταμάτησε να περπατάει όταν άκουσε έναν ήχο από τον θάμνο μπροστά του.

Συνειδητοποίησε ότι είχε απομακρυνθεί αρκετά από τη βάση καθώς κοίταζε γύρω του. Είχε φτάσει σε ένα άδειο χωράφι.

Ένας ακόμη ήχος πόνου ακούστηκε από τον θάμνο και τον έκανε να πλησιάσει αργά προς τα εκεί. Σκέφτηκε πως ίσως ήταν κάποιος πληγωμένος στρατιώτης.

Όταν τράβηξε τον θάμνο, είδε έναν πεσμένο στρατιώτη να σέρνεται κατω από τον θάμνο, με το χέρι του να κρατά το στομάχι του.

"Είσαι καλά-"

Η πρόταση του Taehyung σταμάτησε, και το ίδιο έκανε και ολόκληρο το σώμα του μόλις παρατήρησε τη στολή του άντρα που κείτονταν στο χώμα.

Ήταν από το Βορρά.

Ο Taehyung οπισθοχώρησε σιγά-σιγά και όλο του το πρόσωπο χλώμιασε όταν είδε πως ο τραυματισμένος άντρας πλέον τον κοίταζε.

Ο πεσμένος στρατιώτης παγώσε και εκείνος όταν τον είδε, ξεχνώντας τον πόνο για λίγο, αλλά πριν καν προλάβει να μιλήσει έπιασε το στομάχι του και έβγαλε για σιγανή κραυγή.

Ο Taehyung ήταν έτοιμος να φύγει. Πραγματικά θα έφευγε και θα πήγαινε πίσω στη βάση, όπου είναι ασφαλής.

Όταν άκουσε όμως την κραυγή πόνου από τον μαχόμενο στρατιώτη, δεν μπορούσε να κρατήσει τα πόδια του και τον πλησίασε, βοηθώντας τον να ανασηκωθεί.

"Βγάλε τη στολή σου, κανείς δεν πρέπει να μάθει για αυτό." είπε ο νοσοκόμος στον στρατιώτη του Βορρά, ο οποίος σήκωσε το βλέμμα του και κοίταξε τον άντρα που τον στήριζε.

Ο Taehyung τον παρατήρησε καλά. Έμοιαζε να είναι στην ίδια ηλικία με αυτόν. Τα μαλλιά του ήταν σκούρα καστανά και είχαν μεγάλη απόσταση από τα πυκνά φρύδια του. Δεν είχε ξαναδεί ποτέ Βορειοκορεάτη στρατιώτη.

"Άσε με, δεν θέλω βοήθεια από έναν Νοτιοκορεάτη" είπε ο στρατιώτης με βραχνή φωνή.

"Θα την χρειαστείς, αν θέλεις να είσαι ζωντανός μέχρι την επόμενη ώρα" είπε ο Taehyung και πέρασε το χέρι του άντρα γύρω από τον ώμο του, στηρίζοντας τον.

Ο στρατιώτης σταμάτησε να διαμαρτύρεται όταν κατάλαβε ότι προτιμούσε να μείνει ζωντανός και ο Taehyung του έβγαλε τη στολή πριν επιστρέψουν πίσω στη βάση.

Προσπαθούσε να κρύψει τον πανικό του μέσα του. Τι είχε κάνει; Έφερε έναν Βορειοκορεάτη στη βάση τους, ενώ ήξερε πολύ καλά πως βρίσκονταν σε γαμημένο πόλεμο μεταξύ τους.

Αλλά δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Το ένστικτο δεν μπορούσε να αφήσει έναν άνθρωπο να πεθάνει μόνος..