military base || 𝘵𝘢𝘦𝘬𝘰𝘰𝘬 ✅

20

"Εντάξει, ένα βήμα τη φορά" ο Taehyung στήριζε τον Hwang καθώς περπατούσαν αργά μαζί στη στρατιωτική βάση.

Προσπαθούσε να τον βοηθήσει να ασκήσει τα πόδια του για να μπορέσει να περπατήσει ξανά κανονικά. 
Πονούσε αρκετά κάθε φορά που έκανε ένα βήμα.

Είχαν ήδη πλησιάσει την άλλη πλευρά της βάσης και σταμάτησαν γιατί ο Hwang δεν άντεχε άλλο τον πόνο.

"Σε ευχαριστώ που με βοηθάς έτσι" είπε ο στρατιώτης με ένα χαμόγελο στα χείλη, καθώς προσπαθούσε να σταθεί μόνος του. 

Άπλωσε το χέρι του για να χαϊδέψει τον ώμο του νοσοκόμου, αλλά πριν καν προλάβει, κάποιος έπιασε με δύναμη τον καρπό του.

"Μην τον ακουμπάς"

Το πρόσωπο του Jungkook σκλήρυνε, καθώς στάθηκε ανάμεσα στους δύο άντρες.

Ο Taehyung μπήκε αμέσως μπροστά από τον Hwang, απομακρύνοντας το χέρι του από τη λαβή του μαυρομάλλη και βάζοντας το μέσα στη χούφτα του.

"Είναι ο ασθενής μου! Δεν έχεις το δικαίωμα να τον βλάψεις"

Όταν ο Jungkook άκουσε αυτά τα λόγια και βλέποντας τον νοσοκόμο να κρατάει το χέρι του Βορειοκορεάτη, δεν τον ένοιαζε τίποτα πια.
Άρπαξε αιφνιδιαστικά τον Taehyung και τον έσυρε μακριά από εκεί. Τον πήγε πίσω από τη στρατιωτική βάση, όπου δεν θα είχε τόσο κόσμο. 

"Σου είπα να τον ξεφορτωθείς" φώναξε ο Jungkook στον νοσοκόμο.

"Δεν πρόκειται να τον ξεφορτωθώ μέχρι να γίνει καλύτερα"

"Γιατί τον αφήνεις να σε αγγίζει;" υποστήριξε ο στρατιώτης, καθώς ο άλλος σταμάτησε και τον κοίταξε για ένα δευτερόλεπτο πριν μιλήσει.

"Δεν είναι δικό σου θέμα αυτό!" 

"Είναι!"
Η φωνή του Jungkook ήταν σκληρή, κάτι που ξάφνιασε τον Taehyung και δεν μπορούσε πια να σχηματίσει λέξεις.

Η έκφραση του στρατιώτη δεν φαινόταν να λέει ψέματα ή να αστειεύεται. Ήταν σοβαρή.

Δεν μπορούσε να καταλάβει τι ήθελε απο εκείνον. Κάθε φορά που συναντιόντουσαν, δεν του έδινε τίποτα, πέρα από σύγχυση.

Το μισούσε αυτό. Το να μαλώνει μαζί του ήταν το τελευταίο πράγμα που ήθελε σε όλη αυτή την κατάσταση.

Και τι εννοούσε με αυτό που είπε; Γιατί συνέχιζε να λέει ακατανόητα πράγματα που κατάφερναν μόνο να κάνουν την καρδιά του να χτυπάει δυνατά;

Πλέον δεν μιλούσε κανένας από τους δύο και ακούγονταν μόνο οι βαριές, χαμηλές ανάσες τους.

Ο Jungkook τότε άπλωσε το χέρι του, και χάιδεψε με τα δάχτυλά του το μάγουλο του Taehyung.

Η απόστασή μεταξύ τους έμοιαζε να μειώνεται και ο Taehyung δεν μπορούσε να μην λιώσει με το άγγιγμα του στρατιώτη στο δέρμα του.

Ακόμα κι αν ήθελε να το σταματήσει, δεν μπορούσε και το ήξερε. Ήξερε ότι δεν μπορούσε να σταματήσει τον εαυτό του από το να θέλει να είναι κοντά του.

"Μην τον αφήνεις να σε αγγίζει" του ψιθύρισε ο  στρατιώτης κόντρα στην ανάσα του, προτού πλησιάσει και ενώσει τα χείλη τους.

Δεν κατάλαβε ότι του είχε λείψει αυτό, μέχρι που ένιωσε το χάδι και μετά τα χείλη τους να κινούνται αργά.

Ο Jungkook πλησίασε κι άλλο, κολλώντας τον στον τοίχο πίσω του, και έπιασε το πρόσωπο του ανάμεσα στα χέρια του, ενώ δεν σταμάτησε να τον φιλάει.

Τα σώματα τους ακουμπούσαν πολύ μεταξύ τους, καθώς τα χείλη τους κινούνταν συγχρονισμένα, θέλοντας μόνο να βρίσκονται όσο πιο κοντά γίνεται.

Ξαφνικά όμως οι ανάσες τους χωρίστηκαν.

"Μην τον αφήσεις"