military base || 𝘵𝘢𝘦𝘬𝘰𝘰𝘬 ✅

30

"Tae! Σου είπα ότι θα είμαι καλά, αλλά εσύ είσαι αυτός που πληγώθηκε!"

Ο Jin όρμησε στο κοινόχρηστο δωμάτιό τους. Ο Taehyung είχε γίνει σχεδον καλά και ένιωθε ήδη καλύτερα. 

Χρειαζόταν ακόμα ξεκούραση, αλλά ήταν με τον Jungkook όλη τη μέρα και ένιωσε πολύ γρήγορα να καλυτερευει.

Ο Jin άρχισε να κλαίει μόλις είδε τον Taehyung, τραβώντας τον σε μια αγκαλιά, και ο Taehyung κόντεψε να πνιγεί από το δυνατό σφίξιμο.

"Είμαστε οικογένεια θυμάσαι; Μην τολμήσεις και με ξανά αφήσεις!" του φώναξε ο Jin. Η καρδία του έσπασε όταν έμαθε πως ο Taehyung είχε τραυματιστεί.

Ευτυχώς είχε καταφέρει να κρατήσει τον Jimin ασφαλή κατά τη διάρκεια της επίθεσης, αλλά ένιωθε τύψεις για τον καλύτερο του φίλο.

Ο Taehyung γέλασε, σφίγγοντας τα χέρια του γύρω από τον Jin. "Εντάξει, εντάξει ηρέμησε, δεν μπορώ να αναπνεύσω"

Εκείνη τη στιγμή η πόρτα άνοιξε και ο Jimin εμφανίστηκε. Άρχισε και αυτός να κλαίει μόλις είδε τον Taehyung και έτρεξε για να τον αγκαλιάσει.

"Ηλίθιε! Είμαστε το σούπερ τρίο. Πώς θα ήμασταν τρίο χωρίς εσένα;" φώναξε ο Jimin καθώς ο Taehyung πάλευε να αναπνεύσει. 

Μετά από κάποια ώρα, όλοι είχαν αποκοιμηθεί στα στρώματά τους, εκτος απο τον Taehyung, που δεν μπορούσε να κοιμηθεί, γιατί του έλειπε η αγκαλιά του μαυρομάλλη.

Το να κοιμάται στη ζεστασιά του Jungkook, το να ξέρει ότι βρίσκεται τόσο κοντά του, ήταν αρκετό για να αισθάνεται ασφαλής. Είχαν αποκοιμηθεί πολλές φορές μαζί, σε ένα πολύ στενό στρώμα, αλλα εκείνος ένιωθε οτι ήταν ότι πιο άνετο, γιατί ήταν μαζί. Έτσι, τώρα στο κρύο σκληρό στρώμα του, ήταν δύσκολο να ξαναβρεί αυτή την άνεση χωρίς τον Jungkook.

"Τον Jungkook σκέφτεσαι, έτσι;" ψιθύρισε ο Jin, τρομάζοντας τον Taehyung για ένα δευτερόλεπτο και είχε αρχίσει ήδη να σέρνεται προς το στρώμα του μελαχρινού.

Μάλλον δεν είχε αποκοιμηθεί ούτε αυτός. Το μόνο που ακουγόταν στο δωμάτιο ήταν το απαλό ροχαλητό του Jimin.

"Δεν σε έχω ποτέ τόσο χαρούμενο με κανέναν άλλον. Αυτό κάνει και εμένα πραγματικά χαρούμενο" συνέχισε ο Jin. 

Ο Taehyung γύρισε να τον κοιτάξει και του χαμογέλασε. Όντως ήταν, ένιωθε πραγματικά ασφαλής μαζί του.

"Ναι, με κάνει πολύ χαρούμενο Jinie. Πραγματικά το κάνει.." άρχισε ο Taehyung και ακούμπησε το κεφάλι του στον ώμο του φίλου του. Ένιωθε ικανοποιημένος.

"Αχ, θα γυρίσουμε σπίτι σε 2 εβδομάδες. Εγώ θα ξαναδώ τη μαμά μου και εσύ θα περιμένεις να γυρίσει ο Jungkook από τον στρατό. Μπορείς να κάνεις αυτό, σωστά;" ψιθύρισε ο Jin, χαμογελώντας στη σκέψη ότι θα επιστρέψει σύντομα στο σπίτι, παρόλο που ένιωθε και κάπως θλιμμένος από όλες τις αναμνήσεις που είχε κάνει εδώ. Αλλά το να ξανασυναντήσει τη μαμά του, όπως της είχε υποσχεθεί, ήταν κάτι που τον έκανε πραγματικά χαρούμενο.

"Τον περίμενα ήδη για χρόνια. Μπορώ να το ξανακάνω"