military base || 𝘵𝘢𝘦𝘬𝘰𝘰𝘬 ✅

23

Αφού είχε ξεκουραστεί για δύο ημέρες, ο Taehyung ένιωθε έτοιμος να επιστρέψει στην δουλειά. Ειδικά αφού ήξερε πως τον περίμενε ο Hwang.

Αναρωτήθηκε πότε θα γίνει καλύτερα για να επιστρέψει πίσω στην πλευρά του. Εξακολουθούσε να αισθάνεται περίεργα μερικές φορές, όταν θυμόταν πως είναι Βορειοκορεάτης. 

Δεν φανταζόταν ποτέ πως θα είχε κρύψει κάποιον που θεωρείται εχθρός, και που πιθανότατα είχε πληγώσει και σκοτώσει πολλούς δικούς του στη μάχη.

Και ακόμα κι αν ήταν λάθος, δεν μπορούσε να σταματήσει τον εαυτό του. Δεν μπορούσε να αφήσει κάποιον να πεθάνει, ακόμη και έναν εχθρό.

Περπατούσε ανάμεσα στους ασθενείς, αφού μόλις είχε τελειώσει τα ράμματα σε έναν τραυματισμένο στρατιώτη.

Πήγε να πλύνει τα χέρια του, αλλά τα μάτια του καρφώθηκαν στον Jungkook, που μόλις μπήκε στη νοσοκομειακή σκηνή μαζί με τον Yoongi και τον Namjoon.

Τέλεια, το τρίο των καρδιοκατακτητών.

Τα χέρια του έμειναν κάτω από το νερό, καθώς τα μάτια του δεν μπορούσαν να ξεκολλήσουν από τον στρατιώτη.

Τα σκούρα μαλλιά του είχαν μακρύνει ελαφρώς  και φαινόταν να έχει ψηλώσει και λίγο.

Έμοιαζε διαφορετικός από όταν ήταν νεότερος, αλλά τα έντονα μάτια του ήταν κάτι που δεν άλλαξε ποτέ.

Ο Taehyung πανικοβλήθηκε λίγο, όταν είδε πως ο Jungkook άρχισε να περπατά προς το μέρος του, έχοντας τα χέρια στις τσέπες του παντελονιού του.

Δεν τον είχε ξαναδεί μετά από εκείνη τη νύχτα στο δωμάτιό του. Το χρώμα στα μάγουλά του έγινε πιο σκούρο και είχε ακόμα τα χέρια κάτω από το νερό.

"Δεν φαίνεται να είσαι καλύτερα" άκουσε τη φωνή του Jungkook καθώς είχε σταθεί μπροστά του. 

Ήταν έτοιμος να απαντήσει, αλλά το στόμα του σταμάτησε, όταν ο στρατιώτης έπιασε τα χέρια του κάτω από το νερό.
Τα έκλεισε μέσα στα δικά του χέρια και άρπαξε μια πετσέτα, στεγνώνοντας απαλά τα δάχτυλα του Taehyung.

Ο μελαχρινός ένιωσε όλο του το κορμί να ζεστένεται και κοίταξε ψηλά στον στρατιώτη, που το βλέμμα του ήταν στραμμένο στα χέρια τους.

"Ευχαριστώ, που έμεινες εκείνο το βράδυ" είπε ήσυχα στον στρατιώτη, που τώρα τον κοίταζε.

Δεν μπορούσε να διαβάσει τι σκεφτόταν από την έκφραση του, αλλά τα επόμενα λόγια του μαυρομάλλη ήταν αρκετά.
"Μου έλειψες"

Ακόμα κι αν είχε νιώσει τα χείλη του πάνω στα δικά του και ακόμα κι αν είχαν κοιμηθεί στο ίδιο δωμάτιο, δεν περίμενε ποτέ ότι ο Jungkook θα έλεγε ποτέ αυτές τις λέξεις.

Αυτό τον σόκαρε πιο πολύ από κάθε άλλη πράξη του.

"Ποτέ δεν σε έχω ακούσει να το λες αυτό. Εδώ και 15 χρόνια, δ-δεν περίμενα να το ακούσω αυτό ποτέ" προσπάθησε να πει ο Taehyung.

"Και πριν από 10 χρόνια μου έλειπες. Συνέχισες να μου λείπεις και μετά από αυτά, Taehyung"

Η φωνή του ήταν σοβαρή όταν έλεγε αυτά τα λόγια και έκανε το κεφάλι του Taehyung να στριφογυρίζει, ενώ δεν τολμούσε καν να κοιτάξει τα μάτια του μαυρομάλλη.

Η καρδιά του δεν σταματούσε να χτυπά δυνατά, έτοιμη να βγει απο το σώμα του.

"Γιατί δεν το έδειξες ποτέ τότε; Δεν μου μίλαγες καθόλου, εκτός απο τις φορές που είχα πληγωθεί" τόλμησε να πει ο Taehyung και σήκωσε το βλέμμα του προς τον στρατιώτη, συναντώντας τη χαλαρή του έκφραση.

Ο Jungkook ήταν αυτός που γύρισε το κεφάλι του αυτή τη φορά και στραύρωσε τα χέρια του, καθώς κοίταξε στιγμιαία τον Yoongi που μιλούσε με τον Jimin.

"Επειδή ήξερα ότι θα έφευγες"

"Έφυγα γιατί δεν είχα κανέναν. Αν μου το έδειχνες, θα είχα κάποιο λόγο για να μείνω"

Η φωνή του Taehyung βγήκε αδύναμη, αλλά και δυναμική ταυτόχρονα. Ο Jungkook τεντωσε το σώμα του προτού μιλήσει.

"Αλλά τώρα, είμαι εδώ. Μην φύγεις ποτέ ξανά" συνέχισε ο Jungkook και τα χέρια του τράβηξαν το πρόσωπο του μελαχρινού κοντά του.

Ο Taehyung δεν μπορούσε να συγκρατήσει το χαμόγελο που σχηματίστηκε στα χείλη του και ασυναίσθητα τύλιξε τα χέρια του γύρω από τη μέση του στρατιώτη, μπαίνοντας στην αγκαλιά του.

"Δεν θα με ξεφορτωθείς τόσο εύκολα χαζούλη" χαμογέλασε ο Taehyung καθώς ξάπλωνε στο στήθος του.

Ο Jungkook ξαφνιάστηκε με την αγκαλιά, αλλά ένα χαμόγελο σχηματίστηκε και στα δικά του χείλη, αφού του άρεσε το ξαφνικό άγγιγμα και τυλίξε τα δυνατά του χέρια γύρω του.

"Αυτό δεν είναι καλό"