military base || 𝘵𝘢𝘦𝘬𝘰𝘰𝘬 ✅

31

Είχει περάσει ήδη μια εβδομάδα από το ατύχημά του και άρχισε να δουλεύει ξανά κανονικά.

Του είχε μείνει μόνο μια εβδομάδα ακόμα στη βάση και άρχισε να νιώθει φοβισμένος. Είχε συνηθίσει να περιμένει τον Jungkook, αλλά τώρα που είχαν έρθει τόσο κοντά ο ένας στον άλλον, του φαινόταν πιο δύσκολο να μείνει μακριά του, έστω και για λίγους μήνες. Θα του λείψει πολύ το άγγιγμα του. 

Ο Hawng έγινε επιτέλους καλά και έφυγε από τη βάση, επιστρέφοντας στην πλευρά του. Ο Taehyung λυπήθηκε όταν τον είδε να φεύγει. Τον είχε συμπαθήσει και του έλειπε ήδη η παρουσία του νέου του φίλου, έστω κι αν θεωρούνταν εχθρός.

Τώρα, είχε βραδιάσει πλέον και κατευθυνόταν στο δωμάτιο του Jungkook. Ένιωθε μια τρομερή νευρικότητα, επειδή δεν ήξερε καν γιατί πήγαινε εκεί.

Του έλειπε και γνωρίζοντας ότι του είχε μείνει μόνο μια εβδομάδα για να τον δει, ήθελε να μπορεί να τον βλέπει κάθε δευτερόλεπτο που ήταν εδώ.

Δεν είχαν καταφέρει να συναντηθούν χθες, είχαν πολύ δουλειά και οι δύο, καθώς περίμεναν κι άλλη επίθεση απ'τον βορρά, αλλά τελικά δεν έγινε τίποτα.

Χτύπησε την πόρτα διστακτικά και ο Jungkook του άνοιξε μετά από λίγο. Τα χαρακτηριστικά του ήταν σκληρά και τα μαλλιά του ήταν ακατάστατα.

Φαινόταν σαν να κοιμόταν και ένα μικρό χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη του Taehyung.

"Tae; Τι κάνεις εδώ;" Η φωνή του Jungkook ήταν πιο βραχνή απ'ότι συνήθως και εδειχνε σοκαρισμένος που έβλεπε τον μελαχρινό στο δωμάτιο του τετοια ώρα.

"Απλά, μου έλειψες.."  μουρμούρισε ο Taehyung σιγανά, τόσο που με το ζόρι ακούστηκε.

Ο Jungkook ακούμπησε το σώμα του στο κούφωμα της πόρτας καθώς τον κοιτούσε παιχνιδιάρικα.

"Δεν σε άκουσα"

"Μου έλειψες, εντάξει;!" σχεδόν φώναξε ο Taehyung ντροπιασμένος και κοίταξε χαμηλά.

Ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη του μαυρομάλλη και τράβηξε ξαφνικά τον Taehyung στην αγκαλιά του, βάζοντας τον στο δωμάτιο και κλείνοντας και την πόρτα πίσω τους.

"Και εμένα μου έλειψες μωρό μου" ψιθύρισε ο στρατιώτης πάνω στα χείλη του μελαχρινού και στη συνέχεια τον φίλησε.

Η τόσο κοντινή επαφή τους, έκανε τα σώματα τους να ζεσταίνονται και ο Jungkook τον οδήγησε αργά προς στον τοίχο. Τον κόλλησε εκεί χωρίς να διακόψουν καθόλου το φιλί.
 
Ο Taehyung ένιωσε το χέρι του στρατιώτη να του χαϊδεύει το δέρμα κάτω από το πουκάμισό, προκαλώντας έτσι ρίγη σε όλο του το σώμα. Ο Jungkook πίεζε το σώμα του πάνω στο δικό του και ξαφνικά τραβήχτηκε μακριά.

Οι ανάσες τους ήταν το μόνο πράγμα που ακουγόταν για λίγο, ενώ δεν έκοψαν καθόλου την οπτική επαφή.

"Είσαι πανέμορφος"

Οι λέξεις έκαναν τον Taehyung να κοκκινήσει περισσότερο. Κοίταξε το πάτωμα ντροπιασμένος, αλλά ο Jungkook δεν του έδωσε την ευκαιρία να μείνει έτσι για πολύ, καθώς ένωσε ξανά τα χείλη τους.

Τα χέρια του έπιασαν τη μέση του νοσοκόμου, κάτω από το πουκάμισο του.

Ένιωσε τη γλώσσα του στρατιώτη να ακουμπά τα χείλη του και τα σώματά τους ήρθαν πιο κοντά, καθώς εκείνος έσφιξε με τα χέρια του τη στολή του.

Το κοκκίνισμα γύρω από τα μάγουλα του μεγάλωσε, όταν οι γλώσσες τους συνδέθηκαν. Ένιωθε κάθε εκατοστό του κορμιού του και η θερμότητα ανέβηκε ανάμεσα στα σώματά τους.

Δεν ήθελε να απομακρυνθεί, ήθελε να τον πλησιάσει καταπάνω.

Ο Jungkook έσπασε τελικά το φιλί και το χέρι του βγήκε από τη μπλούζα του για να χαϊδέψει το κοκκίνισμα στο πρόσωπό του μελαχρινού.
Τα πρόσωπά τους απείχαν μόνο λίγα εκατοστά μεταξύ τους.

"Σ 'αγαπώ" ακούστηκε η βαριά φωνή του Jungkook. Τον ήθελε κι άλλο.

Ο Taehyung ήταν έτοιμος να του απαντήσει αλλά τους διέκοψαν οι ξαφνικές κραυγές που ερχόταν από έξω και οι αμέσως επόμενοι πυροβολισμοί.

Ο Jungkook τον τράβηξε αμέσως στο πάτωμα, καλύπτοντας το σώμα του μελαχρινού με το δικό του. Ήταν σοκαρισμένοι, αλλά τουλάχιστον ήταν ασφαλείς εκεί μέσα.

Ενιωσε την καρδιά του να σφίγγεται, καθώς τα γεγονότα που συνέβησαν πριν από μια εβδομάδα ήρθαν στο μυαλό του..