Fleuriste [Taekook]

-5-

Meraba meraba merabaaaaa

Bölümler gittikçe kısalıyor niye böyle oldu anlamadım HIGŞURYRYŞFJŞCFUPF
OFF UZUN YAZDIĞIMI SANIYORUM ASLINDA AMA Bİ BAKIYORUM 500 KELİME

Neyseee

İyi okumalarrrr 🥹🥹🥹

•^•

Kafamdaki düşüncelerle boğuşarak yürürken yüzümde düz bir ifade vardı. Taehyung ile o günden beri okulda göz göze gelmelerimiz artmıştı ve ben her seferinde mutluluktan delirecek gibi oluyordum. Bazen o kadar çok tepki veriyordum ki Hoseok susmam için yalvarıyordu.

Her ne kadar mutlu olsam da içimde bazı huzursuzluklar da vardı. Yaşanan son olaylardan sonra içimdeki umut gitgide büyümeye başlamıştı ve ben bu işin sonunda kalbimin kırılmasından korkuyordum.

Taehyung'un yaptığı her hareketi kendimce yorumlayıp kafamı saçmalıklar ile dolduruyordum. Ama bu elimde olan bir şey değildi. Jimin'in dediği gibi bazı şeyleri abartmayı seviyordum sanırım.

Yağmur hızını arttırmaya başlarken adımlarımı yavaşlattım. Yağmuru seviyordum ve biraz onun altında kalıp ıslanmak bana iyi gelecekti. Annemden eve gidince sıkı bir azar işitecektim ama pek umrumda olduğu söylenemezdi açıkcası.

Sevdiğim şarkılardan birini sessizce mırıldanmaya başladım. Keşke beynimin içindeki düşünceleri bir düğmeye basıp bir süre  durdurabilseydim.

Yüzümden akan yağmur damlalarıyla gülümsedim. Mutlu anılarım genellikle hep yağmur yağarken yaşanıyordu. Mesela Taehyung'u ilk gördüğüm zaman da yağmurlu bir gündü. İlklerimi hep bu zamanlarda yaşamıştım. Bilmiyorum belki bunlar bir tesadüftü ama bu yağmuru sevmeme engel değildi. Aklıma gelen anılarımla gülümserken huzurlu hissediyordum.

Ama bu huzurlu halim kısa kesilmiş ve bir anda yağmur damlalarının kesilmesi ile kaşlarımı çatmıştım. İlk önce üzerimi örten kırmızı şemsiyeye, ardında da onu tutan kişiye baktım. Adımlarım şaşkınlıkla durdu.

"Hasta olacaksın." dedi Taehyung sessizce. Yüzüme bakmak yerine ayaklarına bakıyordu. Şemsiyesi küçük olduğu için omzu açıkta kalıyordu. Islanmış saçları yüzüne yapışırken onları çekmek istedim.

Yutkundum ve bu soğukta bile sıcaklayan bedenimle vücudumu tamamen ona döndürdüm.

"Teşekkürler ama bu sefer sen ıslanıyorsun." dedim ve Taehyung'un elinin hemen yanına kendi elimi koyup şemsiyenin sapını kavradım. Ellerimiz ufakta olsa temas ediyordu. Şemsiyeyi ona doğru ittim ve ıslanmasını önledim.

Yutkundu ve kaşlarını çattı. Sonunda o kaybolduğum gözlerini gözlerime çıkarınca ellerim titredi. Her seferinde üzerimdeki bu etkisini hissetmek beni şaşkına çeviriyordu.

"Önemli değil. Sen kullanabilirsin." dedi ve şemsiyeyi tekrar bana uzatmaya çalıştı ama ondan daha güçlü olduğum için izin vermedim. Aklıma hasta olduğu zamanki halleri geliyordu. Tekrar böyle bir şeyin olmasını istemiyordum.

"Yağmuru seviyorum Taehyung. Gerek yok." dedim ve dişlerimi göstererek gülümsedim. İtiraz edecek gibi oldu ama gözleri aniden dudaklarımı bulunca açılan ağzını kapadı.

Kasılan karnımla yavaşça pembeleşen yanaklarını izlerken bir anda koşar adımlar atarak uzaklaşmaya başladı.

Utanmış mıydı?

Hızlı hızlı yürüyen bedeni durdu ve omzunun üzerinden bana baktı. O an algılarım kapalı olduğu için beni beklediğini biraz geç anlamıştım. Sonunda kafam basınca koşarak yanına geldim ve beraber yürümeye başladık.

Uzun zamandır hayal ettiğim şey sonunda oluyordu. O kadar garip hissediyordum ki... Sanki bu an gerçek değilmiş gibi geliyordu. Ellerim heyecandan buz keserken boğazımı temizledim ve ellerimi ceplerime sakladım.

Aramızda bir sessizlik olmuştu. Bu sessizlik beni gerdiği için konu bulmaya çalıştım ama dediğim gibi beynim çalışmıyordu. En sonunda Taehyung konuşunca derin bir nefes aldım.

"Teşekkür ederim." dedi. Bu sırada hala şemsiyesini ortalamaya çalışıyor ve ikimizin de ıslanmasını engellemeye çalışıyordu. Tatlılığından ellerimi yumruk yaptım. İmkanım olsa şu an yanaklarını sıkardım.

"Ne için?" dedim ve yan profilini izlemeye devam ettim. Bana bakmıyordu.

"O gün... Yani ben hastayken yardım etmeye geldiğin için. Biraz geç oldu sanırım bunu demek için." dedi ve mahçupça bana baktı.

"Teşekkür etmene gerek yok Taehyung. Daha erken yanına gelmeliydim." dedim. Son cümle bir anda ağzımdan çıkmıştı.

Bunu dememle Taehyung yavaşça gülümsedi. Tam olarak bir gülümseme denemezdi buna aslında. Minik bir tebessümdü. Ama bu küçücük hareketini bile saatlerce inceleyebilirdim ve asla sıkılmazdım.

•^•

Okuldayım şu an matematik dersi var off

Hi 🐇🐰