In The Arms Of A Doll Collector (BENZ SERIES I)

Kabanata 9

Impregnate




Gulat, pagtataka, at pagkalito ang nararamdaman ko sa mga oras na ito. How can be someone so obsessed with attention, a toxic, and at the same time caring and thoughtful? Muli kong inalala ang trait ni Uriel sa COE nito. He's a psycho but loving. Tulad nang nangyari kanina. I had a nightmare in which he tried to killed me. Pinagaan niya ang natatakot kong puso sa yakap at mga salitang binitawan niya. At ngayon naman ay tulog na siya.


Pilit akong naghukay ng basehan kung paano siya humatong sa ganito. He was rejected a lot of times. His parents wanted him to play with the other children pero malamang ay walang may gusto. He used a doll kasi nasa isip niya na magugustuhan 'yon ng tao but still got rejected twice. Isa sa rason malamang kaya mas lalo lang siyang naging toxic. He was rejected in reality. And he was rejected behind the doll. That hurts. Parang wala talagang may gusto sa kanya.


Nakatulugan ko ang pagiisip. Kanibukasan, wala na siya sa tabi ko nang magising. Siguro ay nasa baba siya. Inayos ko ang buhok ko at tumingin sa buong kwarto. It's always that dark at ang mga dim lights lagi ang mayroon so I went near the huge window kung saan nahaharangan ng makapal at malaking pulang kurtina. Hinawi ko ito ng malakas at binuksan pareho ang dalawang bintana. Nagsiliparan ang mga ibon at doon ko nakita ang malawak na Golf area.


"What are you doing?" He asked.


Narinig ko ang galit niyang boses sa aking likod. He immediately react to the sun light. Hinarangan niya ang mukha gamit ang braso at naglakad papalapit sa kinaroroonan ko. Malakas niyang hinawi ang kurtina pabalik para dumilim ulit ang kanyang kwarto.


Galit niya akong hinarap at hinawakan muli sa magkabilaang braso. Binalot na naman ako ng takot at napatungo ng ulo. "You're not allowed to open the windows."


"But I hate darkness-"

"I love darkness!"


Tinignan ko siya at marahan na bumuntong-hininga. Hindi ko alam kung paano ko talaga siya pakikisamahan but I know, he loves attention. He might love something sweet.


"Will you calm down?" I smiled at him. Nakita ko agad ang pagbabago sa kanyang ekspresyon. Bahagyang lumuwang ang kapit niya sa akin. So, he likes me smiling then? Hinawakan ko ang kamay niyang nakahawak sa akin at pinabitaw 'yon sa aking braso. "Hindi mo bagay ang galit."


"Are you tricking me now?" He asked again.


"No."


Kung hindi ko lang inaalala ang ginawa niya kagabi baka hanggang ngayon ay galit at takot parin ako sa kanya. I guess there's still a good side of him. Tama, katulad ng andon sa COE niya.


"Gutom na ako." Pag iiba ko ng usapan at lumayo sa kanya. Sinundan niya ako ng tingin na lumapit doon sa kama. "Kaya ba mas maaga kang nagigising sa akin para magluto ka ng breakfast?"


He nod. Sumunod siya at tinanggal ang dark blue tux na suot. Naupo siya sa talim ng kama at bumuntong hininga tila pagod sa ginawa. Ramdam ko ang panginginig ng kamay ko sa kagustuhan siyang icompliment. But I think he will like that kaya pinatong ko ang kamay ko sa kanyang ulo.


Naramdaman ko agad ang kalambutan ng kanyang buhok. Para din akong nagh-hallucinate habang nakatingin sa kanyang bahagyang nagulat. It feels like I'm staring at the doll. But reality always hit me na ang taong Uriel na ngayon ang kaharap ko.


"Good boy." Sambit ko at nilayo rin agad ang kamay. Itinago ko 'yon sa likod ko dahil sa panginginig saka ngumiti. "Dadalhin mo ba dito yung pagkain o sa baba tayo kakain?"


Hindi siya nagsalita. Nakatingala lang siya sa akin at nakita ang pag-igting ng kanyang panga. Nagsimula na akong matakot ulit ng tuluyan. Pakiramdam ko, hindi niya nagustuhan ang ginawa ko. Bahgya din nagulo ang buhok niya sa ginawa ko.


"I-I'm sorry..." Hingi ko ng dispensa at muling lumapit para ayusin ang kanyang buhok. Mas lalo siyang tumingala kaya mas nakita ko ang gold niyang mata. It's still creeping me out but I tried not to mind it. Nang maayos ko rin sa wakas ang buhok niya ay umatras na ako but his both arms lift dahilan para dumikit ang likod ko sa kanyang palad.


Nananatili lang iyon na nakataas nang hindi napuputol ang tingin niya sa akin. Anong dapat kong gawin?


"What's with this act, Cresia?" Tanong niya. Bumaba rin ang dalawa niyang braso at mas tinitigan ako ng seryoso ngayon. Hindi ako nakapagsalita dahil sa kaba. Nang bumaba ang tingin ko ay nakita ko ang pagkuyom ng kanyang parehong kamao.


"I just want to compliment you."


"Just like how you compliment the Uriel doll?" Tanong niya na parang isang bata. Nakita ko ang pagtaas at pagbaba ng kanyang adams apple tila pinipigilan ang kung ano doon.


Now that I remember the fried rice with egg he made, it made me smile a bit.


"Don't compare yourself to a doll."


"People loves doll." Aniya na ikinalungkot ko. Ganon na ba ang pananaw niya? Ganon na ba kababa ang tingin niya sa sarili. People loves the doll and he knew he will felt love when he will use it and hide behind it?


"Yeah. But still, don't compare yourself with it. You're better than the Uriel doll." Masinseredad na sinabi ko.


Tumayo siya at tinalikuran ako. Nakatingin lang ako sa likuran niya nang makita ko kung paanong umangat ang isa niyang braso. Kumuyom din ang kamao ko nang marealized kung anong ginawa niya. He uses that one hand to cover his both eyes.


"I cooked breakfast." Biglaan niyang sinabi at hinarap ako. "It's in the kitchen. You can eat in there."


He left afterwards. Kumain ako tulad ng sinabi niya pero hindi ko siya nakita. I even waited for him for almost half an hour bago kumain. Where is he?


Matapos din kumain ay naglibot libot ako. Nakarating ako sa isang napakalaking silid. It's his huge library. Napakaraming libro at maayos din ang pagkakalagay ng bawat libro. I stayed their for hours reading at halos nakatulog na rin.


Nang magising ay ramdam ko ang sakit ng leeg at likod ko. I tried to find a wall clock. Lumabas pa ako ng silid para makahanap ng wall clock. When I found one in the main lobby, it's 6:30 PM already.


Ang mga ilaw dito sa ibaba ay mas madilim kaysa doon sa kwarto ni Uriel. There were yellow lights but just few were only open. Hindi rin nakabukas ang malaking chandelier sa itaas.


"Uriel?" I called. Mahina lang ang tawag ko pero umalingawngaw ang boses ko sa kabuuan ng buong silid. "Where are you?"


Umakyat ako sa magarbong hagdan pataas. I entered his room but he's not in there. Asan ba siya?


"Uriel?"


Did he go somewhere?


Naupo ako sa kama. I stare at his study table. Doon ay nakapatong ang kanyang laptop, isang phone, notebook and a pen. Naroon din sa isang gilid ang maliit na globe.


Pumasok sa isip ko na what if walang password ang phone niya? Most people have passwords on their phone but I'm still hoping. Baka pwede ako makatawag at humingi ng saklolo.



Kinakabahan akong tinitigan 'yon. My hands is slowly lifting for every seconds pero natigil din nang may maalala.


He used to watch me all the time kahit noong nasa bahay pa ako. Dito pa kaya sa bahay niya? I don't want to be in danger again kaya umatras ako sa kanyang study table.


Ginalaw ko nalang ang globe at inikot ikot 'yon never expecting that his bookshelf will slide on the right side. Binalot ako ng pagtataka sa nakita kong papasok doon. It's dark.


My curiosity is driving me to enter that room so I did. Kinapa ko ang papasok na wall, iniisip na baka andon ang switch. Nang makapa ko 'yon ay nagbukas din ang ilaw.


My jaw drop at what I saw. There's a stairs going down. Bumaba ako ng dahan-dahan. Ingat na ingat na hindi makagawa ng tunog. Sa dulo ng hagdan ay may panibahong pinto. I open that one at tumambad sa akin ang malaking silid na punong puno ng manika.


Being a doll fan is patying again within me. All the dolls that's on that company list is in here! Lahat ng category and sizes ay andito!


The place looks comfy. May mini bonfire din. Sa mga sofa nakaupo ang mga manika ay magkakatabi sila.


"Oh My God. I can't believe this..." I said to myself.


Lumapit ako sa isang western doll. The doll is tanned and he looks like one of those good looking mafia in a movie. Napangiti ako. Naalala ko noong nagb-browse ako ng manika sa website na 'yon, nakita ko rin 'to. It has a massive chest and I really like the masculinity. Pero nang makita ko talaga si Uriel, sa kanya na napunta ang atensyon ko.


Napalingon ako sa isa pang pinto matapos makarinig ng ingay. Tumayo ako at dahan-dahan na lumapit doon. I open the door with no sound at dahan-dahan din itong binuksan. But my eyes widened in shock and in fear when I saw Uriel doing weird thing. Napatakip na lang ako ng bibig. Nakatalikod siya sa akin but I saw him uses a tissue to wipe himself down in there before hearing him zipping his zipper.


Did I just saw him... filling a sterile tube with his semen?


He's doing a sperm banking? Agad niya rin iyon nilagay sa fitting space nito kung saan umuusok iyon sa sobrang lamig.


Napapalibutan siya ng mga medical equipment. There's also a lot of monitors. At nang makita kong konektado iyon sa lahat ng room, nanginig na lang ako sa takot.


He change the camera location until myself is now showing on one of the screen. Mabilis na humarap sa akin si Uriel at nakitaan ko ng kakaibang emosyon ang kanyang mata.


"What are you doing here?" Mahina niyang tanong habang ibinubuhos ang alocohol sa kanyang kamay.


"W-what are you doing?" Balik tanong ko.


Did he just masturbate?


Lahat ng kabutihan na naiiwan sa kanya, ang awa ko at pagkagusto siyang alagaaan at maturuan, lahat 'yon nawala dahil sa nakita ko. Bigla akong nandiri sa kanya.


Dahan-dahan akong napa atras nang lumapit siya sa akin. Mas lalo akong nataranta kaya tumakbo ako palayo sa kanya but he grabbed me that fast. Nahawakan niya ang braso ko at doon iniyakap ang kanyang mga braso saka niya rin ako idinikit sa dingding patalikod sa kanya para hindi ako makawala.


Napaluha na naman ako sa takot. Lalo na nang himasin niya ang buhok ko pababa sa aking batok at umabot sa panga.


"Paano ka nakababa dito?" Tanong niya. Umiling ako, hindi makasagot dahil sa kung anong hangin na bumabara sa aking dibdib  "Paano ka nakababa dito!?" He asked, louder and very mad this time.


"P-please, d-don't hurt me, Uriel..." Humahagulgol na sabi ko.


Napasigaw ako nang hilahin niya ako sa siko at ipinasok doon sa kwarto kung saan ko siya nakita. He immediately lock the door kaya nagsisisigaw ako sa sobrang takot sa kung anong pwede niyang gawin.


Kumuha siya ng bagong injection at binuksan ang tube na naka freeze doon. He uses that injection to get sperm on that tube saka siya humarap sa akin.


He'd really gone crazy!


"Please..." Umiiling na sabi ko.


"Kung hindi ka pumasok dito, hindi mapapa aga 'to." Aniya at tuluyan nang lumapit sa akin. So ibig sabihin, kung hindi ngayon, mangyayari pa rin sa ibang araw?


He grab my hair on the back at dumikit ang kanyang labi sa aking tainga para bumulong.


Ano bang nangyayari sa kanya? Bakit naging ganito siya? Bakit biglang nagbago ang pagiisip niya? Parang noong mga naunang araw lang ay mukha pa siyang inosente.


"I'm not a rapist, Cresia... But I'll ask you a favor. Just one shot. Just one shot and you'll be fine."


Desperada akong umiling.  "Ano ba talagang gusto mo?"


"I... I want a baby..." Parang nababaliw niyang sinabi. "I've watch a movie about having a baby...."


He can't have a baby right now! Sa ganyang pag iisip niya, hindi pwede!


"Me, taking care of the baby. Giving my full attention and love to her or him. Or whatever gender my baby will choose, I will treasure him."


Mas lalo niyang hinila ang buhok ko. Ipinakita niya sa akin ang injection na 'yon at saka siya ngumisi.


"I have you now. You can make one..."


Umiling ako ng umiling at nagmakaawa. "No, please..."


Natatakot ako. Natatakot sa kung anong pwedeng mangyari sa akin. Sa infection o sa kahit ako. Kahit kailan ay hindi pumasok sa isip ko 'to.


Ganitong pag iisip ang meron siya about wanting an attention and giving attention towards his future children. Sa tingin ko naiintindihan ko na.


"O-okay...." Tumatango na sabi ko. Nakita ko na parang kumislap ang mata niya. "You can have a baby. There's another way."


"Another way?"

"You can adopt one-"

"I want my own!"


Mas lalo akong napahagulgol at muling tumango. Naglakas loob akong tumingin sa kanya.


"There's a way for that."

"Tell me..."


"Y-you can make me pregnant w-without using that."


Ngumisi siya. Hindi ko nagustuhan ang ngising 'yon. Ngisi na parang walang pinagkaiba sa totoong rapist na madalas kong napapanood.


Hindi ko nakayanan ang takot at napaluhod nang pakawalan niya dahil sa sobrang panginginig ng tuhod. He followed and get his one knee on the floor. He lifted my chin and stared at me with a deadly look.


"Tell me."

"We c-can do it..." I lied so I can be safe. "B-but in one condition."


"Spill it."


"W-we'll make it o-once you're mentally fine-"

"No! I'm not mentally sick, Cresia!"


"Then why are you like this?" Tanong ko. Natahimik siya at kumunot ang noo. "Please, you have to trust me. I need to lead you to be fine!" I said in desperate. "Kapag alam kong okay ka na, w-we can make it, the baby. Kahit ilan gusto mo...You don't need this."


Dahan dahan ko ring inagaw ang injection sa kanya at tinapon yon kung saan.


"Cresia..." He uses a manly voice to scare me but I shook my head and smiled. I reach for his hair and fix it kahit maayos naman na talaga 'yon, kitang kita ko ang sobrang panginginig ng kamay ko.


"Have you think of a name?" I said to avert his attention. Sinubukan kong tumayo but the weakness is all over my body dahilan ng pagkakabagsak ko. It's good that he caught me in his arms that fast.


"Doing it means I have to hurt you." Aniya na ikinakunot ng noo ko. I wiped all of my tears pero parang kulang na kulang na ang mga palad ko sa paningin niya so he helped me wipe those with his fingers.


"What?"


Anong ibig niyang sabihin? I'm offering the thing in which he can feel pleasure! Ano na naman ba 'to?


Inilabas niya ako sa silid na yon at umalis din sa buong silid. He walk up the stairs while he's carrying me. Nang mailapag ako sa kama sa kanyang room ay agad niyang tinanggal ang white coat niya.


"What do you mean you can hurt me?" Tanong ko.


"I'm 9."




And then he enters the bathroom. Narinig ko ang pagbukas ng shower at doon ko narealized ang ipinahiwatig nitong numero.