In The Arms Of A Doll Collector (BENZ SERIES I)

Kabanata 24

Once everything is done

I can barely breath. I can feel the bullets of sweats dropping from my temple to my neck. Everything seems noisy around me or should I say, within my mind. While my eyes were closed.


“Cresia… “


I heard someone called my name. Pero hindi ko mahanap kung nasaan iyon. Vague photos kept lingering on my head. There’s me. There’s Uriel. And, Damon. I can hear their laugh, shouts, and desperate voice to ask me stay by their side. Ano bang nangyayari?


“Cresia, wake up!”


Until I realized I’m inside of my own dream. A very bad dream. I feel my heart getting tired, running away from them habang sila rin ay patuloy akong hinahabol. Sinubukan kong maghanap ng paraan para magising. And, for another time someone called my name again, dahan-dahan ring bumukas ang mga mata ko.


The scent is familiar, same with the place itself. Sumalubong agad ang nakaputing roba’ng doctor na may hawak na folder at may sinusulat na kung ano doon.


“She has a fever!” Damon said in anger. Doon ko lang nalaman na nasa tabi ko siya, hawak ang noo kong kasama sa pamamanhid. I can’t feel my body. Pero alam kong mainit ang nararamdaman ko.


“Calm down, Damon.”

“How the fuck should I?”

“Nagka fever ang asawa mo dahil sa bigla at sa body pains.”


I breathe out loud. Doon niya lang ata napansin na gising na ako.


“Cresia… “ His voice seemed strange. I saw his lips trembling with his hand as well. Nakita ko ‘yon nang dahan dahan niyang ipatong ang kamay sa aking pisngi kung saan naroon ang natamo kong gasgas. “You’re awake… “


“Where am I?”

“In my room. Don’t worry, no one can harm you here.” He said in a very gentle and sweet tone.


Hindi ko maramdaman sa kanya ang takot. I just nod at him, afraid he might change attitude if I won’t. Tumingin ako sa doctor na chineck ang temperature ko.


“39 degrees. You must rest, Mrs. Silver.”

“I’m n-not his wife yet.”


Shit! My voice just cracked. Paos ako at parang hindi ko rin naintindihan ng maayos ang sinabi ko. Kasama ba ‘to dahil sa sobrang taas ng lagnat ko?


“Doon rin naman ang punta mo.”


Whatever doc’!


I just let them talk. Dahil narin siguro sa gamot ay muli akong nakatulog. I didn’t knlw how long it was but the moment I wake up, mas okay na ang pakiramdam ko.


I found Damon sleeping beside me. Kaya pala ramdam ko ang bigat sa katawan ko ay dahil nakayakap ang isa nitong braso banda sa dibdib ko. I stare at the ceiling. Inalala ko kung anong nangyari. I was pretty sure, it’s Hailey who pushed me and not the other person.


Ano bang ginawa ko sa kanya para itulak ako? Halata namang gusto niya si Damon at kung ganon nga, hahayaan ko naman silang dalawa. Sakit lang silang dalawa sa utak ko!


Bigla rin akong nag alala. Knowing Damon. He might have done something wrong. Ang guards nito, kamusta? How about that person na tinuturo ni Hailey?


I was about to wake up Damon but I end up staring his eyelashes. Sobrang haba pala talaga ‘non at mas nabibinat pa kapag nakapikit. He’s laying on the bed with his front body on the mattress at bahagyang nakaharap ang mukha nito sa akin.


Mukha siyang anghel kapag ganitong tulog siya. Hindi mo maiisip na may mga masasama siyang ginagawa o hindi mo malalama na agresibo siyang tao.


Napapikit ako at umiling. Ito na naman ako. Pumikit pikit ako at dahan dahan na tinanggal ang pagkakapatong ng braso niya sa dibdib ko nang sa ganon ay hindi siya magising. I tried to stand up and found myself wearing different clothes already. A loose shirt and pajama. At, sino naman ang nagbihis sa akin?


The door opened with Brina’s presence. Agad kong idinikit ang index finger sa labi ko para ipasabi sa kanyang dapat siyang mag ingat sa sasabihin o gagawin. It’s already 4:AM. Ayokong magising si Damon dahil naasiwa ako sa presensya niya.


Sabay kaming lumabas ng kwarto ni Damon. Naroon pa rin ang panghihina ko at ang sakit pero ayokong doon kami mag usap ni Brina sa loob ng kwarto ni Damon.


Napansin ko rin agad ang malawak na ngiti sa labi niya.


“Mabuti at ganon na ang pagsasama niyong dalawa.” Anito habang naglalakad kami pababa ng magarbong hagdan. All of the maids bowed their head and greeted me for getting better now.

“Hindi ba’t ito rin naman ang gusto niyo?” Sambit ko. Naramdaman ko ang sakit ng katawan ko pagupo sa hapag kainan. At doon ko rin narealize na paos parin ako hanggang ngayon.


Brina immediately ask someone to give me a warm water.


“And you can see, he’s getting improvements now.”


Doon ko naalala ang mga nakaraang araw. Yes. Damon is indeed calm than the last time. Pero may mga pagkakataon na kapag may nasasabi akong hindi maganda, parang nawawala si Damon sa sarili niya. He cover his ears and don’t want to talk. Katulad noong nangyari noong isang gabi.


Kahit papaano ay naguilty rin ako. Lagi kong nakakalimutan na parang bata rin minsan ang isip niya. He needs guidance than unsolicited advice na hindi niya rin kayang iapply sa sarili niya. Pero kung hindi ko rin naman gagawin ‘yon kung ayaw niyang makinig sa akin at ang desisyon niya lang ang laging nasusunod.


Dumating ang isang glass ng warm water na agad kong ininom. Si Brina naman ay inilapag ang phone niya sa harap ko at naroon ang isang lalaki kasama ang mga personal information nito.


“Who’s that?”

“Siya ang tinuturo ni Hailey na tumulak sa’yo. And, Damon immediately talked to this man’s supervisor. Update? Wala na siyang trabaho.”


“What?” Hindi makapaniwalang tanong ko.


“He was so worried the moment one of your guards called and tell him what happened. You were rushed here with Damon’s personal doctor too. Ayaw ni Damon na sa hospital ka dalhin kaya dito nalang. Pati ang tatlong guards mo ay tinanggal niya sa trabaho for letting their guards off down towards you.”


Parang babalik na naman ata ang fever ko sa nalaman. Damon always do things without even investigating. Kawawa naman yung tao. Wala ring kasalanan ang mga guards niya. They did their job. Kasalanan ko rin naman dahil hinayaan ko si Hailey na makalapit sa akin. Hindi ko rin naman kasi aasahan na itutulak niya ako. Hindi rin naman malalaman ng mga guards iyon dahil pasimple ang pagtulak sa akin.


“Hindi siya ang tumulak sa akin.” I pushed back the phone to her.

“Huh?”

“It’s Hailey! Siya ang tumulak sa akin, at kahit hindi ko nakita alam ko. Kaya ibalik niyo na sa trabaho niya si kuya at yung mga guards. Kawawa naman sila.”


Brian’s shocked too. Tinignan niya ang phone niya at parang hindi rin makapaniwala sa nangyari.


“He should have waited me to wake up. Para alam niya. Hindi ‘yong bigla-bigla siyang nagdedesisyon.” Galit pa na sabi ko. Ayokong nagkakaroon ng kagalit sa ibang tao. I know who is who at sigurado akong kasalanan ‘to ni Hailey.


“I will work for it.” Brina excuse herself and left immediately. Nakita ko pang may tinawagan ito bago tuluyang umalis. Napailing ako.


Sana ay maayos ni Brina ‘yon. I should have tell her to never listen at Damon’s words without investigating. Sa kanilang dalawa, siya ang matino. Pero hindi ko rin naman siya masisisi because Damon’s words are powerful and need to be acknowledged as soon as possible. Baka kasi kapag hindi, sila Brina rin ang mapapahamak.


Two maids came with a trey of foods. Ang dapat nilang paglapag sa mesa ng mga pagkain ay hindi natuloy sa biglaang pagdating ni Damon.


He was so fast. Nakita ko nalang siyang nakadapa ang isang tuhod sa gilid ko hawak-hawak ang braso ko. The movement of his eyes never stops, checking If I’m okay.


Pagtingin ko sa dalawang maid ay tago at pigil na pigil ang mga ngiti nito. Nang makita nila akong nakatingin sa kanila ay para silang nakakita ng multo. They put the treys on the table at umatras din agad.


“Are you really okay? Dapat ginising mo nalang ako. “ Ani Damon.


I stared at his lips, it’s still trembling. Ganon din ang kanyang mga kamay.


Bakit ganon ang mga ‘yon?


“Ikaw ata ang dapat kong tanungin. Are you okay, Damon? You’re trembling. Look-“


Ang dapat kong paghawak sa kamay niya para sana ipakita sa kanya ay hindi natuloy. Instead, he took mine and brought it to his lips.


Nakaramdam ako ng ilang. What’s wrong with him?


“It’s my fault.” His said. Nakita ko ang pamumula ng kanyang mata. I know that’s tears. Agad rin siyang yumuko para siguro hindi ko makita. “I’m sorry. I was not there with you.”


I don’t understand everything about him. Minsan ay agresibo siyang tao. Minsan naman ay arogante pero iba na naman ang nakikita ko ngayon. Parang bumalik ang Damon na kausap ko noong magkasama kami sa gubat. Iyong araw na sabihin niya sa akin ang tunay niyang pangalan.


“It’s Hailey’s fault. Tinulak niya ako.”

“What?”

“Mali ang tao’ng pinarusahan mo. Pwede ba sa susunod, wag kang basta-basta magd-desisyon? Kawawa yung tao.”


He cursed softly. He also stood up and took the phone on his pocket nang hindi niya binibitawan ang kamay ko. I tried pulling it from him but his grip becomes tight even more.


“Sinabi ko na kay Brina kanina.” Wika ko habang nakatapat sa isang tenga niya ang phone.


“Fuck! I’m sorry. Galit na galit ako kanina at hindi ko naisip mag imbestiga.” Aniya matapos magtipa sa kanyang phone.


Umiling ako at pilit na inagaw sa kanya ang kamay ko. Nang magtagumpay ay humarap na ako sa mga pagkain.


“Cresia!” Hindi naman siya mukhang galit.


“Kakain ako dahil nagugutom ako.”

“Oh!”


His lips pressed against each other. He then sit on the chair beside me and watch me eat.


“Are you sure you’re okay?” Tanong niya na naman.


“I’m fine. Masakit nga lang ang likod ko.” Tinusok ko ang saging at nilagay sa bibig ko. “Think of yourself. Look, you’re still trembling. “


Pareho naming tinignan ang kamay niya na nakapatong sa mesa. Tinago niya rin naman agad ‘yon sa ilalim nito.


“This is nothing compare to what happened to you.”


Wala namang basehan o level ang pain or trauma.


Pinagpatuloy ko nalang ang pagkain. Then suddenly, I remembered Hailey’s words. She’s pregnant with Damon.


“Hailey said she’s pregnant at ikaw daw ang ama ng dinadala niya.” I sensed the bitterness on the words that came out of my mouth.


Damon sighed. Nilingon ko siya at nakitang nagtitipa na naman sa kanyang phone. Bagsak na bagsak ang mga buhok nito at halos hindi na makita ang mata. He’s wearing a hoodie and dark pajama. Parang ngayon ko lang siyang nakitang nagsuot ng ganon. Dahil palagi siyang ayos na ayos.


“Ano pang sinabi niya sa’yo?” Damon asked without looking at me.


“Ang sabi niya’y parang ako rin ang lalabas na kabit kahit na pakasalan mo ako dahil nga siya ang nauna mong nabuntis.”

“And what did you say?”

“I told her I’m always ready for a DNA test once she gave birth.”


Tapos na akong kumain at ngayo’y umiinom ng juice. Sa tuwing naalala ko ang ginawa sa akin ni Hailey ay naghahari sa loob ko ang galit. How can she do that to me? And how dare her blame someone else for her mistake. Napaka…


“I already sent someone to spy on Hailey. Even if she’s pregnant or not, I know it’s not mine.” Matikas niyang sabi.

“What if sa’yo talaga-“

“It’s not. And I can prove you that. “


He was very sure of his answers. Wala pag aalangan o ano. The thought of him having a baby with another woman felt weird. It is something heavy. Napalunok ako at tumango nalang.


“Are you done?”


I also nod. Inalalayan niya akong makatayo at sinamahan sa paglalakad. Hindi mahigpit ang hawak niya pero sinisigurado niyang hindi ako mabibitawan. Kaya ko naman ang maglakad.


Naisip ko ang mga paguusap namin ni Damien kanina. He must be aware of my actions. Kaya akong palabasin ni Damon kahit pa pwedeng pwede nga naman akong tumakas sa oras na gusto. Binigyan niya ako ng phone kahit pwede akong magcontact na kahit sino.


Damon is watching my every move na sa tingin ko ay maling mali. Gustuhin ko mang tumakas, alam kong mas lalo lang naman magkakagulo at baka madamay pa ang mga tao’ng mahahalaga sa akin na ikadulot lang ng konsensya ko.


“Wala akong balita sa parents ko.” Pagbasag ko sa katahimikan habang nilalakad ang eskinita papasok sa kwarto niya. “Anong ginawa mo sa kanila?” I asked him in a low voice nang sa ganon ay hindi niya ako pagisipan na inaaaway ko na naman siya.


“They are in a safe place. Maraming tao ang gustong mag apply para ipahanap ka. Maraming reporters ang nagbabalak na tanungin sila tungkol sa pangyayari. Kaya pinaasikaso ko kay Brina na ilayo sila sa maiingay na tao.”


“Nakinig sila sa’yo?”


He nod.


Nakapapagtaka.


“Kahit ang ama ko?”

“They think I’m going to hurt you kaya sila nakinig. Kahit na galit ang Daddy mo sa akin, he’d still listen.”


Naabot namin ang kwarto niya at pinaupo sa kanyang kama.


“Yung interview natin sa kasal. Kung kumakalat na nakidnapped ako, ikaw agad ang lalabas na suspect sa paningin ng iba.”


Before he answer, he gave me a pill. Tinitigan ko lang yon. “It’s a pain reliever.” He said. Baka naisip niyang wala na naman akong tiwala sa mga binibigay niya.


“You don’t look like a victim nang i-interview tayo. At hindi naman ako ang tinuturo nilang kumidnapped sa’yo.”


“H-how?”


May ideya na akong ganon nga ang maiisip nang tao kahit noong nagpapa imbestiga si Daddy kina Damien pero parang lagi bago sa akin ito at hindi ko malaman ngayon kung paano niya natatakasan o nalulutasan ang ganong tingin ng tao sa kanya. Sa mata ng iba ay mabuti siya at walang kasalanan.


He bite his lower lip and sit beside me. Naramdaman ko ang pag uga ng kama. “I made people believe someone else kidnapped you and I saved you from them at yon malamang ang basehan nila kaya ako nagdeklara na ikaw na ang fiancée ko. They thought, you fell in love with me the moment I saved you.”


Gusto kong matawa. What a nice way to manipulate people. Ah, oo nga pala. Naalala kong kaya niyang paikutin ang ulo ng lahat tulad ng sinabi ni Damon.


“People just believed in that? May naging case records ka sa mga police-“

“Tinapon na nila ang kaso. Maliban sa’yo, sa pamilya at sa mga police, wala nang nakaka alam.”


“How dare you… “ I whispered.


He smirked at that and he let his head fell onto my shoulder.


“Kapag natapos ‘to, pagbabayaran ko ang lahat.” Aniya. Nang silipin ko ang mukha niya ay nakapikit na ito.


Ano bang sinasabi niyang kapag natapos?