In The Arms Of A Doll Collector (BENZ SERIES I)

Kabanata 23

Her

The moment I wake up, I saw the doll Uriel. Nakabihis parin ito sa kanyang pantulog at nakatingala lang sa ceiling. Wala na si Damon at hindi ko na rin ramdam ang init ng kutson. Malamang ay kanina pa siya umalis. Hinawakan ko ang manika at inilapit sa akin. I touch its eyelashes and face. At sa bawat hagod ng mga daliri ko pababa sa braso nito ay bumabalik ang mga alala mula sa unang araw nang bilhin ko ito. At kung paano akong nabaliw sa mga pagpaparamdam na naranasan ko kasama siya. I thought, my life would experience a paranormal thing in my house which I really believed it is. Iyong kulang nalang ay mapanood ng madla ang mga naexperience ko sa tuwing kasama ang manika na ito ng live para lang may maniwala sa akin.


I never thought, buying this doll would bring me into this kind of mess. Hindi pa nga ata ako sigurado kung gulo lang ba itong pinasok ko o hukay na para sa future death ko. I never knew I would encounter a psycho like Damon.


"Kamusta ka?" I asked the doll. Hinawakan ko ang ilong nito at bahagya pa iyong pinisil kahit may katigasan ang parteng iyon ng mukha niya. "Saan ka tinago ni Damon? Matagal ka na ba dito? Paano ka niya nakuha kay Daddy? Nahirapan ka ba?"


I just miss the idea of having lots of dolls. I miss the past of my younger self being in love with every dolls I met. But I don't miss a specific one. Maybe because of what happened. Na kahit pa nasa harap ko ngayon ang pinakapaborito ko at pinag ipunan kong manika sa tagal ng panahon ay hindi ko na maramdaman ang pagkasabik ko dito.


Ilang minuto rin akong nakatulala sa manika at tumayo na rin para makapag ayos. Pinagbubukas ko ang mga cabinet at drawer ni Damon para hanapin kung nasaan ang mga damit ni Uriel. I was shock seeing Uriel's clothes inside a cabinet with a transparent and sliding door. Ang mga nakahanger na damitan ay parehong pareho sa mga damit ni Damon.


I change Uriel's doll into white polo and dark slack. Pinaresan ko rin iyon ng dark tux at neck tie. Ako naman ay naghilamos saglit at binuhat si Uriel palabas ng kwarto. I went to the kitchen area at pinaupo si Uriel sa tabi ko.


"Good morning." Malumanay na pagbati sa akin ng mga maid.


"Do you want some coffee, ma'am?" Tanong ng isang maid. Tumango ako nang may ngiti na agad din akong iniwan para gawin ang kape.


Panibagong maid naman ang lumapit sa akin at nagpatong ng dalawang bagay sa harap ko. A new brand phone and a black card.


"Ipinabibigay po ni Sir Uriel." Anito. Pagkatapos ay umalis agad kahit gusto ko pang magsalita. The other maid came back with a coffee and a roasted bread.


"Thank you."


Tinignan ko ang phone at card. Napabuntong hininga pa ako dahil sa pagkalito at pag open sa phone, bumungad ang naka-pin na note pad sa home screen.


'You can always use that card to buy anything you want.'


Napangisi ako at itinaob ang phone. Inilayo ko yun sa akin at ginalaw ang inihanda sa akin na kape at kararating din na pagkain. I don't think I can use his card. At saan ko naman gagamitin 'yon. Ano naman ang mga bibilhin ko? Kapag ba nasa ganito kang kalagayan, maiisip mo pa ang ibang bagay?


After eating my breakfast, saka palang ako naligo. Si Uriel ay ipinahiga ko muna sa aking kama rito sa mismo kong kwarto. Hindi ko alam kung anong pumasok sa isip ko para magbihis ng pang alis. It's a choral dress with a corset on the back at saka ko ito pinaresan ng putting heels. Naisip ko na sayang din naman ang araw kung lagi lang akong andito. Isa pa, minsan lang ako payagam ni Damon ng ganito kaya sasamantalhin ko na


"Sir Uriel gave an order that if you want to go out, 2 guards will be with you, po." Wika ng isang maid.


Mukhang wala naman akong magagawa sa desisyon na 'yon kaya pumayag na rin ako. Inimwestra sa akin ng isang guard ang itim na sasakyan paglabas ng bahay at inalalayan din ako sa pagsakay. My 2 guards were sitting in front at ako ang narito sa backseat.


The moment this car got out of the main gate, tila lumuwag ang paghinga ko. Parang nagsisilbi kasing kulungan ang bahay na iyon. Or should I say, hindi ang bahay, kundi ang presensya mismo ni Damon kasama ang mga salita nito parang naging kadena para sa mga paa kong limitado ang kayang hakbangan at mapuntahan.


"Saan po tayo, ma'am?"

"Sa mall."


The driver nodded. Tumingin ako sa labas ng bintana at pinanood nalang ang mga bagay na nakikita ko. Possibilities still remains on my head. Like running away or seek help from people. Go to a police station and report everything. But somehow a part of my head saying that all of that would be useless. Damon just let me out this time. Providing me with a phone and card. He already assume I would really go out at malamang alam niya ang iniisip ko.


When the car stops, pinagbuksan ako ng isang guard ng pinto at inalalayan din palabas.


Mas nangunguna ako sa pagpasok sa mall. But the moment I walk inside, hindi ko naman alam kung saan ako pupunta. I almost forgot that people already know me. Oo nga pala't inanusyo ako ni Damon bilang fiancée niya kaya naman konti nalang ay mababali na ang mga ulo ng tao para lang mahabol ako ng tingin.


I wonder when will be the wedding? Bigla nalang umikot ang mga mata ko sa ere dahil sa naisip. Why am I already expecting a date that I am not really expecting. What? Basta, pakiramdam ko, bigla niya nalang ako pagpipirmahin ng papel at sa susunod ay iaanunsyo niya nang kasal kami. That evil!


I decided to go to one of the food station here. Nakaramdam na naman ako ng gutom dahil isang piraso lang naman ng roasted bread ang kinain ko kanina. Napabuntong hininga pa ako at napanguso habang hinihintay ang mga inorder ko. I feel bored, empty, and lonely. Ang mga guard na kasama ko naman ay nakabantay ng maigi sa akin hindi sa kalayuan. One guard is always checking on me while the other one is looking around, maybe checking if there would be someone who'll do something to me.


This food station right here is not that wide and big. Kaharap ng service counter ay ang tatlong wooden chairs and tables. Nasa gitna sila nitong 2nd floor ng mall at may harang din ang paligid nito na nagsisilbing gate.


"Kayo po yung asawa ni Mr. Silver number 2?" Tanong sa akin nung crew na babae matapos ilapag ang order kong bacon cheese buger, pizza and a glass of soda. She's wearing dark shirt with dark slack at may dark na apron. Kahit ang suot nitong cap ay kulay itim. Sa paraan ng tanong niya ay parang sobrang saya niya.


"Mr. Silver number 2?" Confused kong tanong. Who is that?


"Ah, si Damon Silver po. May kambal kasi siya. Mas nauna po kasing naipanganak yung kambal niya kaya pangalawa siya."


"Ahm. Hindi niya ako asawa." Agaran kong sagot.


"Ah. Hindi pa po pala kasi kayo kasal. So fiancée po?"


Tumango nalang ako. Pagkatapos ay naglabas siya ng phone. "P-pwede pong magpapicture? Sobrang fan po kasi ako ng asawa niyo-este fiancé niyo po. Marami po akong manika na nabili sa company nila!"


Bahagya pa akong nagulat sa lakas ng tili nito. Tinapat niya rin ang lens ng camera sa harap namin at kumuha ng ilang shots.


"Ano yung mga dolls na nabili mo?"


"Hades 206 Blood, Zeus 730 Emerald, Black Serif 302, ahm… ano pa ba? Nakalimutan ko po yung iba nilang name. Balak ko nga pong bilhin yung pinaka main face doll nila which is si Uriel 001 Dark. Sobrang hawig po kasi sila ni Mr. Damon and Damien. Pero may nakabili na daw nung last piece kaya si Neptune 305 Sky nalang po. Siya ang favorite ko."


Napalunok ako nang banggitin niya si Uriel. This crew here in front of me looks younger. Mga nasa 19 years old at jolly. Naiimagine ko palang na mabibili niya si Uriel at maranasan yung mga nararanasan ko ay parang naaawa na ako.


Parang gusto ko na nga ring parangalan ang sarili ko. For what? For buying that doll and experiencing all of that crazy things happening to me kaysa sa ibang tao? Who they think am I? Does Faith and Destiny planned all this? Para pahirapan ako? Gawing sakripisyo?


"Thank you for being a fan of him." Ang sabi ko na lang.


"Always, po."


Umalis ang babaeng crew at bumalik sa kanyang pwesto. Itinuro pa niya ako sa kasamahan niya at may pinagusapan doon. Nilantakan ko nalang ang pagkain at hindi sila pinansin.


The next thing I did is to buy a ticket for a movie. Pagpasok ko sa loob ng cinema ay hindi ko na nakita ang dalawa kong guards. I choose a vacant sit that corresponds what's on my ticket.


Habang hinihintay na magsimula ang movie, I open some of my social media account. Like Face notes and Star Gram. I couldn't believed what I saw on the very beginning of my newsfeed. Picture namin ni Damon. And it's going controversial.


Some are congratulating us. Pero mas marami ang may galit sa akin dahil ikakasal na daw ang paborito nilang business man. Ilang taon na ba 'tong mga 'to? 12- 18 years old?


I check my messages pero wala akong nakita ni isa doon. No messages from our family gc o kahit sa kaibigan kong si Freya. Anong ginawa ni Damon? Did he blocked them all? Ginalaw niya ba ang account ko? I'm expecting to be reading some worried messages from my parents pero kahit isa ay wala.


The movie starts. Everyone's already silent, enjoying this horror movie. Samantalang ako ay naglalayag ang isip kung saan-saan. I know that Damon asked me to keep my parents' mouth shut because that's his way to blackmail them. That if they ever do something, he'll kill me. Or the other way around would happen if I'll do something against him. Alam kong nanahimik nga ang mga magulang ko. Takot siguro sa iniisip nilang pwedeng mangyari sa akin. Pero kahit pangangamusta man lang sana ay wala?


Where are they? Ano nang ginagawa nila? Nasa bahay parin ba sila? Is Damien still helping them?


I tried searching for Damien's account  on Star gram and gladly, I found the legit one. Bahagya pa akong napalayo sa aking phone nang bumungad ang mga nag-gagandahang pictures nito. Most of his pictures were taken from Paris and France.


The moment I click the message emoticon, I can already see him typing.


Damien: 

Cresia? Where are you? I saw the interview last night. Is it true the you're marrying my twin? Are you okay?


ME:
Hey. I'm fine. I'm at the mall watching a horror movie. Inanunsyo nga ni Damon na fiancée niya na ako. His excuse is to never let his name get messed up with gossips about me who lives in his house. Ayaw niya raw na isekreto ang bagay na 'yon lalo pa' t gusto niya akong anakan. How's my parents. Where are they?


Damien:
Is my twin brother touching you? Pinayagan ka niyang lumabas at gumamit ng device? He knows that you might use it to contact someone. He always consider even impossible things. Be careful. The case was already dropped. It was done by your parents but I'm still trying to find a way on how I can handle my twin.


That made my heart skip a beat. I didn't reply back to Damien. He's right. That evil won't just let me go out with a phone. Baka nga alam niya talaga ang umiikot sa kokote ko! He's a freaking genius by the way and I almost forget that.


Wala akong naintindihan sa natapos na movie kaiisip kay Damon. He maybe knows where am I. Or he maybe have an idea what I did on this day.


"May gusto pa po kayong puntahan?" My guards asked. Andito lang pala sila sa labas para hintayin ako.


I don't want to go home. Kaya nag isip ako kung saan pa ako pwedeng pumunta.


"Can I visit Damon's building? Ihatid niyo ako doon."


I want to see how his people work. I want to see if he's really working.


"I'll just let him know." Wika ng isang guard na naglabas ng phone para siguro tawagan si Damon. "Sir, The lady wants to see you."


I rolled my eyes at this guard. I don't want to see their master! Hindi naman yon ang sinabi ko pero ganon ang sinabi niya. Ano nalang ang iisipin ni Damon?


This guard nod his head and keep his phone after.


"Tara na po."


They are about to walk near the elevator pero siksikan ang tao kaya sinabi kong h'wag nalang doon. Kahit sa escalator ay siksikan din ang mga tao. Kaya naman inaya ko nalang ang dalawang guards na gamitin ang magarbong white strairs for public use din naman.


Before I could even step on the first stair, someone approaches. A woman. She's wearing a peach dress. Hubog ang katawan nito doon at napaka-baba ng tela banda roon sa kanyang dibdib. Hindi pa siya nakakalapit ng tuluyan dahil hinarangan siya ng dalawang braso ng mga guards ko.


I gave them a sign to let her walk near me. Hindi ko malaman kung masama ba siya o mabuting tao. A very wide smiled is plastered on her lips. Maarteng nakasabit ang Gucci bag nito sa kanyang braso.


"It's finally nice to see you." Anito. I didn't say any word. Confused ako dahil kinakausap niya ako. Hindi ko naman siya kilala. She let out a soft laugh  matapos ang ilang minutong pagtitig ko sa kanya. "I'm Hailey Claveria."


She's that woman? The missing Hailey? Ang anak nung babaeng tumawag sa cellphone ni Damon noong isang gabi. At sinasabing buntis daw.


"Do I know you, miss?" Maagap kong tanong. I try to sound like a sweet person but I don't think, that tone never goes out the way I ask her.


"No. But now you will. I'm Damon's ex girlfriend. And I just want to tell you, I'm 4 weeks pregnant with him."


Bumaba ang tingin ko sa kamay nitong humaplos sa maliit pa nitong tiyan. Damon already told me he never touch her. At naalala ko noon, siya ang tipo ng lalaking hindi basta-basta gagalaw ng kung sinong babae lang. I've been captured by that evil Damon twice already and he never touch me. Noong nakatira ako sa isa nitong bahay, he was busy on me. Mukhang nito lang naman ata sila nagkita nang iwan ko si Damon. Don't tell me, something already happened to them the first time they met? Naghanap ba agad si Damon nang panibagong babaeng bibiktimahin niya dahil wala ako? 4 weeks agad. Sure ba siya? At sa pagkaka alam ko, kailangan niyang matakot sa totoong ugali ni Damon.


Kung iisipin nga naman, parang hindi kapani-paniwala.


"Papayag ka ba na ang pakakasalan mong si Damon Silver, ay may nabuntis na iba? You are now the fiancée and soon to be his wife. Pero lalabas na ikaw rin ang kabit kapag nalaman ng publiko na ako naman talaga dapat ang pakakasalan niya." She then giggles.


"Handa naman akong magrun for a DNA test once the baby came out." Nakangiting sabi ko. I don't fucking care if Damon has a child with another woman. Wala akong nararamdaman para sa kanya pero ang pinaka ayoko ay iyong tinatapak tapakan lang ako. Yes, I don't have feelings with that monster pero wala sa usapan namin na dapat may ibang babae na sasali sa larong sinimulan niyang dapat ay kami lang dalawa. "But if the test came out negative, I'll see you in jail." Sambit ko. "Goodbye for now."


Tinalikuran ko siya but stepping to another stairs didn't happen. Naramdaman ko ang sakit sa pagkakahulog ko. Para akong bola na gumulong gulong. I hear people shouting because of what happened . Kahit si Hailey ay narinig kong sumigaw.


"Oh My God! That person pushed her!" I heard from Hailey, pointing and blaming someone else na nakisabay sa pagdaan ko. But I am pretty sure she's the one who did it.


She pushed me.


Hilong hilo ako sa nangyari na naging dahilan nang agaran kong pagpikit.