Σκοτεινή Σελήνη το Αγγελικό Αμάρτημα #1 in Άγγελοι/Vampire/Demons/Travel 9/2/22

Κεφάλαιο 23ο: ΤΟ ΚΕΝΟ

Είχε περάσει τουλάχιστον μία βδομάδα από τότε που η Αριάδνη είχε φύγει.

Τριγυρνούσε στους δρόμους της Βενετίας και έπειτα της Φλωρεντίας, της Ρώμης και

της Νάπολης. Όσο η όρεξή της μεγάλωνε, τα έξι λίτρα που κουβαλούσε ένας μέσος

άνθρωπος δεν της έφταναν. Ήθελε τουλάχιστον δύο για να κορέσει την δίψα της. Η

εξάρτησή της από το αίμα ήταν φαύλος κύκλος. Όσο πιο πολύ εξαρτιόταν από αυτό

και από την φρενίτιδα που ένιωθε, τόσο πιο πολύ ήθελε να πιει. Και όσο περισσότερο

έπινε από άμεση πηγή, από φλέβα δηλαδή, τόσο πιο πολύ εθιζόταν. Κάθε μέρα

σκότωνε αρκετό κόσμο, γι' αυτό και έπρεπε να μετακινείται συνεχώς.

Ευτυχώς αυτοί που σκότωνε δεν είχαν ποτέ λευκό ποινικό μητρώο, οπότε

ικανοποιούνταν και το δίκαιο κομμάτι του εαυτού της που θαβόταν μέρα με τη μέρα

όλο και πιο βαθιά μέσα της. Τουλάχιστον έτσι ίσως να έσωζε και καμία ζωή.

Αυτές τις μέρες ένιωσε ένα απέραντο κενό μέσα της που δεν ήξερε τι είναι.

Αυτό το κενό δεν γέμιζε, παρά μόνο μπορούσε να αντικατασταθεί τα λίγα λεπτά που

κυνηγούσε και έπινε αίμα. Αυτό το κενό ήταν τα παγωμένα της αισθήματα. Θυμόταν

τα πρόσωπα στην ζωή της πριν πάρει αυτό το δρόμο, όμως όσο κι αν τα έφερνε στην

μνήμη της δεν αισθανόταν τίποτα γι' αυτά. Ήταν λες και της έδειχναν μία ζωή που

δεν ήταν δικιά της και ήταν κάποιου άλλου. Η καρδιά της γινόταν πέτρα σιγά - σιγά

και το μόνο που την ένοιαζε, ήταν το αίμα. Ένιωθε χαμένη και μόνη, αλλά με έναν

ιδιαίτερο τρόπο, παγωμένο.

Το πιο καλό που θα μπορούσε ποτέ να συμβεί από μια τέτοια κατάσταση ήταν

πως χαλάρωσε με το σκοτεινό κομμάτι της και το δέχτηκε με ανοιχτές αγκάλες. Έτσι,

ξεκλείδωσε κάποιες από τις ικανότητές της που μέχρι τώρα δεν είχε ιδέα πως είχε.

Ξαφνικά άρχισε να τρέχει, να βλέπει, να ακούει καλύτερα σε σχέση με τους

άλλους βρικόλακες που είχε δει στην αναζήτησή της. Επιπλέον η ικανότητά της να