Σκοτεινή Σελήνη το Αγγελικό Αμάρτημα #1 in Άγγελοι/Vampire/Demons/Travel 9/2/22

Κεφάλαιο 16ο: ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΤΟΙΧΕΊΟ

Είχαν τρεις ώρες που είχαν φύγει από το μοναστήρι και τώρα ήταν στο πανδοχείο. Όσο κι αν προσπάθησαν δεν μπόρεσαν να κοιμηθούν. Στο μυαλό τους τριγύριζε ο γρίφος που είχαν μεταφράσει. Λογικά αυτό ήταν το πρώτο τους στοιχείο προς το σκήπτρο και δεν μπορούσαν να καταλάβουν καν τι σήμαινε! Ο Άλεξ είχε γράψει το πρωτότυπο σε ένα χαρτί και το μετέφραζε ξανά και ξανά. Πάντα όμως έβγαινε το ίδιο αποτέλεσμα. Παράλληλα η Αριάδνη και ο Ρας προσπαθούσαν να καταλάβουν τι αντιπροσώπευαν οι μεταφορές του γρίφου. Προσπαθούσαν για πολλή ώρα χωρίς αποτέλεσμα. Όμως κανένας, ούτε για μια στιγμή, δεν σκέφτηκε να τα παρατήσει.
Μετά από αρκετή ώρα ο Άλεξ άφησε κάτω το χιλιογραμμένο χαρτί και το στυλό του και τους ανακοίνωσε προβληματισμένα:
« Παιδιά δεν γίνεται. Δεν μπορώ να βγάλω καλύτερη μετάφραση. Θα πρέπει να δουλέψουμε με αυτή.»
« Εντάξει. Μην στεναχωριέσαι, έκανες ότι καλύτερο μπορούσες » του είπε ο Ρας χτυπώντας τον στον ώμο. Η ψυχολογία του Άλεξ δεν ήταν καλή και ήθελε να τον εμψυχώσει.
« Ευχαριστώ.»
« Ούτως ή άλλως έχουμε κάνει αρκετή πρόοδο.» φώναξε η Αριάδνη από το μπάνιο που έπλενε τα χέρια της.
« Τι πρόοδο;» ρώτησε εκείνος άτονα.
« Πιστεύουμε πως " η ουράνια δύναμη" είναι μεταφορά για το σκήπτρο. Αυτό που δεν μπορούμε να καταλάβουμε με τίποτα είναι αυτή η γέφυρα.» του εξήγησε. Ήταν νευριασμένος με τον εαυτό του. Κάτι στην πρωτότυπη λέξη του ήταν γνωστό. Ήταν σαν να την είχε ακούσει χιλιάδες φορές αλλά δεν μπορούσε να θυμηθεί τι ήταν. Δεν ήξερε καν τι του θύμιζε. Ενώ έσπαγε το κεφάλι του για να το βρει, του ξεγλιστρούσε συνέχεια μέσα από τα χέρια. Στην τελική δεν είχε τίποτα.
« Ναι, αυτό όμως είναι το κλειδί του νοήματος. Εξ' ορισμού έπρεπε να είναι δύσκολο. Μόλις το βρούμε θα έχουμε λύσει και τον γρίφο.» παρατήρησε ο Άλεξ.
« Μμμ... κάτι μας είπες τώρα » τον ειρωνεύτηκε η Αριάδνη που ερχόταν προς το μέρος τους. Ήθελε να τον πληρώσει με το ίδιο νόμισμα και να δει την αντίδρασή του. Μάταια όμως θα περίμενε, καθώς εκείνος την κατάλαβε αμέσως και χαμογέλασε.
« Όσο και να το θες στην ειρωνεία δεν με πιάνεις.»
« Μα πώς το κατάλαβες;» αναφώνησε εκείνη ενοχλημένη αλλά και εντυπωσιασμένη παράλληλα. Ήταν δύσκολο να καταλάβει κανείς πότε κάποιος έλεγε ψέματα. Κι όμως εκείνος το έκανε να φαίνεται τόσο εύκολο και φυσικό, όσο και η αναπνοή. Ήταν όντος εντυπωσιακό.
« Μα είμαι πράκτορας. Τι περίμενες; Είμαι εκπαιδευμένος γι' αυτό και για πολύ χειρότερα.» της απάντησε χαμογελώντας αυτάρεσκα. Είχε μεγάλη αυτοπεποίθηση και αυτό γινόταν αντιληπτό σε κάθε του κίνηση. Επιπλέον αυτή η μικρή κόντρα του έφτιαξε την διάθεση.
« Α! Να σε ρωτήσω και κάτι άλλο που μου έκανε εντύπωση. Αφού ξέρεις καλά λατινικά, γιατί έκανες έτσι όταν είδες το γρίφο;»
« Το ότι είμαι καλός δεν σημαίνει ότι μου αρέσουν κιόλας » συνέχισε να της απαντά με το ίδιο αυτάρεσκο ύφος.
« Έχεις για όλα μια απάντηση έτσι; Μα τι ρωτάω...» έκανε θεατρικά και έδωσε ένα πεταχτό φιλί στον Ρας.               « Λοιπόν αγάπη μου, έβγαλες καμία άκρη όσο έλειπα;»
« Όχι, δεν μπόρεσα. Έχω σπάσει το κεφάλι μου αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ. Το pontem μου είναι γνωστό αλλά από πού;» της απάντησε ξεφυσώντας. Είχε θυμώσει και συνέχισε να θυμώνει ακόμα περισσότερο με τον εαυτό του. Μέχρι τώρα δεν τους είχε βοηθήσει σε τίποτα... Οι σκέψεις του διακόπηκαν από τη γάργαρη φωνή της Αριάδνης :
« Δεν πειράζει αγάπη μου κάποια στιγμή θα σου έρθει. Το κόλπο είναι να μην πιέζεσαι.»
Εκείνη, είχε καταλάβει πόσο στεναχωρημένος ήταν και έτσι για να τον κάνει να ξεχαστεί τον αγκάλιασε σφιχτά. Τότε ο Άλεξ άρχισε να ξεροβήχει " διακριτικά" για να τους τραβήξει την προσοχή. Το πρόσωπό του είχε φωτιστεί ολόκληρο και στο στόμα του είχε σχηματιστεί ένα κατεργάρικο, και ελαφρώς στραβό χαμόγελο. Και οι δύο γύρισαν το κεφάλι τους προς αυτόν. Αυτό που παρατήρησαν πρώτο πάνω του, ήταν τα μάτια του που στραφτάλιζαν σαν μικρού παιδιού. Αφού καθάρισε τον λαιμό του σαν να έκανε την ανακοίνωση του αιώνα, τους είπε:
« Και αν το κοιτάμε λάθος; Κι αν το στοιχείο δεν είναι το ποιηματάκι αλλά η γλώσσα του;»
« Τι εννοείς;» τον ρώτησαν απορημένα και οι δύο ταυτόχρονα. Ο ένας ήταν μέσα στο μυαλό του άλλου, λες και ήταν συνδεδεμένοι.
« Η επιγραφή στη σαρκοφάγο ήταν μεσαιωνικά αγγλικά, έτσι δεν είναι; Τότε ο γρίφος γιατί να είναι στα λατινικά; Δεν πιστεύω πως είναι τυχαία επιλογή.»
« Έχεις δίκιο » παρατήρησε ψιθυριστά ο Ρας και συνέχισε. « Έχεις απόλυτο δίκιο! Η γλώσσα πρέπει να είναι το χαμένο κλειδί για την αποκωδικοποίηση του νήματος.» και συνέχισε εκστασιασμένος λες και είχαν όλα ξεκαθαρίσει στο μυαλό του. Όμως κάτι τέτοιο δεν συνέβαινε και στους άλλους. Ο Άλεξ, αν και είχε κάνει ο ίδιος την παρατήρηση δεν ήξερε που θα οδηγούσε, ενώ η Αριάδνη δεν είχε καταλάβει απολύτως τίποτα.
« Μα το μοναστήρι δεν είναι καθολικό; Καθολικός ίσον Πάπας, Πάπας ίσον λατινικά! Απλούστατο!» έκανε στον Ρας που ακόμα του κρατούσε το χέρι, εκφράζοντας την εύλογη απορία της.
« Αριάδνη, μπορεί να είναι τώρα καθολικό μοναστήρι αλλά... για μισό λεπτό. Τι είπες πιο πριν;» γύρισε ξανά ξαφνιασμένος με ένα βλέμμα που έδειχνε ότι ίσως είχε βρει κάτι.
« Ποιό; Το ότι καθολικός ίσον λατινικά;» τον ρώτησε επιφυλακτικά. Η έκφραση του την τρόμαζε.
« Όχι, όχι... το άλλο!» της φώναξε αναστατωμένα.
« Το ότι Πάπας ίσον λατινικά;»
« Αυτό!» αναφώνησε και την ξαναπήρε στην αγκαλιά του φιλώντας την με πάθος.            « Ψυχή μου είσαι μία ιδιοφυία το ξέρεις;»
« Ε, ε! Ή εσείς οι δύο βρείτε κανένα δωμάτιο, ή πες μας τι κατάλαβες να τελειώνουμε.» σχολίασε αρνητικά ο Άλεξ την τρυφερή εικόνα μπροστά του. Δεν ήταν ότι τον πείραξε, τουναντίον μάλιστα, αλλά ήταν τόσο ανυπόμονος που δεν μπορούσε να περιμένει ούτε ένα δευτερόλεπτο ακόμα. Ο Ρας χωρίς να σχολιάσει την αντίδρασή του συνέχισε.
« Λοιπόν όπως έλεγα και πριν, μπορεί το μοναστήρι να είναι τώρα καθολικό αλλά όταν πέθανε ο ιππότης φίλος μας από δω, δεν ήταν! Συν το ότι τότε όλη η Αγγλία ήταν Προτεσταντική. Αυτοί μισούσαν ο ένας τον άλλον! Έτσι αποκλείεται ο Σερ Μπέντγουεν να είχε προσωπικά του αντικείμενα πάπυρο με λατινική γραφή για το τίποτα.»
« Μπράβο ρε φίλε! Πολύ έξυπνο!» τον επαίνεσε ο Άλεξ.
« Δεν είναι μόνο αυτό! Νομίζω πως βρήκα τη λύση!»
« Ε; τότε πες' την!» παρενέβη εκείνη παροτρύνοντας τον. Και οι δύο κρέμονταν απ' τα χείλη του. Ανυπομονούσαν να μάθουν την λύση του γρίφου και δεν το έκρυβαν. Όλο αυτό τον καιρό, η αγωνία που ένιωθαν είχε συσσωρευτεί μέσα τους και κορυφωνόταν αυτή τη στιγμή. Οι καρδιές τους κόντευαν να σπάσουν, ενώ ασυναίσθητα κρατούσαν την αναπνοή τους. Τελικά, όπως η τραχιά φωνή του Ρας άρχισε να διαχέεται στο δωμάτιο, έτσι και το κουβάρι του γρίφου άρχισε σιγά - σιγά να ξετυλίγεται.
« Τόση ώρα προσπαθούσα να θυμηθώ από πού ξέρω τη λέξη pontem.»
« Ναι...» έκαναν και οι δύο μαζί μακρόσυρτα παροτρύνοντάς τον για άλλη μια φορά να συνεχίσει.
Άντε πες το ρε φίλε! Μας έσκασες! Φώναζε από μέσα του ο Άλεξ. Η υπομονή του, όπως και της Αριάδνης είχαν φτάσει στα όρια τους.
« Μόλις η Αριάδνη είπε αυτό για τους καθολικούς και τον Πάπα τότε μου ήρθε επιφώτιση και θυμήθηκα! Ποντίφικας! Είναι μια από τις προσφωνήσεις του Πάπα και δεν βγαίνει από το ποντίκι όπως νομίζουν πολλοί. Η λέξη είναι λατινική, pontifex, και το πρώτο συνθετικό της το έχουμε εδώ. Είναι το pontem! Η προσφώνηση κατά λέξη σημαίνει " γέφυρα με το Θεό". Οπότε...»
« Οπότε και η γλώσσα και το pontem δείχνουν σε ένα μέρος...» μουρμούρισε ο Άλεξ.
« Στον Πάπα!» αναφώνησε εκείνη χαρούμενη διακόπτοντας τον Άλεξ, πηδώντας στην αγκαλιά του Ρας.
« Βατικανό..., σου ερχόμαστε!»