İkinci cinayetimin üzerinden epey zaman geçmişti. Yaşadığım yeni şehre, yurda, okula, arkadaşlarıma alışmıştım. Bir tek Yeliz'le mesafeliydim. Hayır yani, o bana yanaştı da ben mi yüz vermedim. Zaten kendisi Neslihan dışında pek kimseye yanaşmıyordu. Onu da liseden beri tanıdığı için yakınlardı.
Bir gece canım sıkılmıştı ve Neslihan'a bir oyun planlamıştım. Gece hepimiz uyurken ben kalkacak ve sanki birinin ruhu gelmiş gibi onu korkutacaktım. Yastığımın altından walkmanimi çıkardım. İçerisindeki kasette korkutucu sesler kayıtlıydı. Oynat tuşuna basıp, walkmani kıyafet dolabının üzerine koydum ve sessizce odadan çıkıp tuvalete gittim. Geldiğimde çoktan uyanmış olurlardı, bende korkmuş gibi yapar oyunuma devam ederim diye düşünmüştüm. Bir şeyi hesap edememişim. Yeliz'in en az benim kadar manyak oluşunu.
Ben tuvalete girdikten hemen sonra birinin daha geldiğini duydum. Gelen kişi elinde walkmanimle dikilen Yeliz'di. Kaseti çıkardı, içindeki bant kısmını kopardı attı. Walkmani elime tutuşturdu ve uzaklaştı. Bu bana yapılacak hareket miydi? Ama yaptı. Peki ben bunun altında kalır mıyım? Üçüncü leşimin kim olacağı belli olmuştu, artık bundan sonra denebilecek tek şey toprağı bol olsundu. Odaya döndüğümde Neslihan uyuyordu, demek ki benden sonra hemen kaseti almıştı Yeliz. Uyumuyor beni mi gözetliyordu? Allah'ın sosyopatına bak sen. Yattım ama bu sinirle nasıl uyunur? Tabii ki uyuyamadım. Sabaha kadar döndüm durdum.
Erkenden kalkıp okula gittim. Atölyeye gider, çanak çömlek işine girer, planı netleştiririm diyordum ki. 1 haftadır uğraştığım seramiklerimin hepsinin kırıldığını gördüm. Kim böyle bir şeye cesaret edebilirdi? Delirmiştim resmen, insanın elini zorla kana bular bu insanlar. Ben erken geldiğim için sınıftakilerin gelmesini bekledim. Daha dersin başlamasına yarım saat vardı. Biri bana bu yarım saat içinde bu atölyeyi yıkmamam için tek bir sebep söyleyebilir miydi? Evet söyleyecekti ama ben bunu kapı açılıp Yeliz ve Neslihan yanıma gelene kadar bilmiyordum. Onlarla aynı bölümde değildik. Peki burada ne işleri vardı?
Neslihan, anlatmaya başladı. Seramiklerimi kıran sınıfın kendini komik sanan iki şakacısıydı, Nazlı ve Tuğba. Durun bende onlara yapayım aynı şakayı da madem komik, birlikte gülelim. Ya da daha iyi fikrim var. Bugün yaptığımız çalışmaları hocaya teslim edeceğimize göre, onların yaptıklarını kendi çalışmam gibi teslim edeyim. Beğendiklerimi alır diğerlerini kırarım diye düşündüm ve bu fikri sevdim. Neslihan, yapma hocayla konuş filan dedi nazik kız tabii, Yeliz hiç sesini çıkarmıyordu. Buradan bende olsam senin gibi yapardım Merve mesajı almıştım. Bende benim gibi yaptım. Yalnız anlamadığım Neslihan bunu nereden öğrenmişti. Bunu kendisine sorunca, Yeliz'in duyduğunu söyledi. Kızlar duşa inerken konuşuyorlarmış. Yok artık ya, keşke Neslihan duysaydı, şimdi bu sosyoya borçlanmıştım. Borçlanmak değilde, ödeşmiş miydik? Sanırım bunun cevabı evetti. O beni kurtarmıştı, bende onun hayatını bağışlayacaktım.
