(Part-17) Zawgyi /Unicode

162 7 2
                                    

Zawgyi
======

"ကေလးလိုလဲေခ်ာ့မရ လူႀကီးလိုလဲေျခာက္မရနဲ႔ သူမို႔လို႔ ဒီေလာက္စိတ္ရွည္ျပီးေခ်ာ့ေနတာ"

ေနာ္ေအာင္သူငယ္ခ်င္းေတြနား ျဖစ္သမွ်ေျပာေနတာျဖစ္တယ္

"ေအ့ေလကြာ အကိုခြန္းေနာ္မွန္တယ္"

ျမတ္ေမာင္ေျပာေတာ့ ေနာ္ေအာင္မ်က္ေစာင္းထိုးကာ

"မင္းတို႔ေကာင္ေတြေလ အားကိုးလို႔မရဘူး
ဘာျဖစ္ေနတာလဲ ကူေမးမယ္မရွိဘူး"

"မသာရယ္ ငါေမးပါတယ္ သူ႕ကိုေနာ္ဒူေအာင္အေၾကာင္းလာမေျပာပါနဲ႔တဲ့ေျပာရင္တစ္သက္လံုးစကားမေျပာဘူးဆိုလို့"

ျမတ္ေမာင္ခပ္ေအးေအးဆိုေတာ့ ေနာ္ေအာင္ကမဲ့ရြ

"အ့ေၾကာင့္မေျပာတာေပါ့
ေအာ္... ေကာင္းလိုက္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ"

"ဘယ္လိုလုပ္မလဲ မင္းကိုလံုး၀ဂ႐ုမစိုက္တာေနာ္ မင္းကိုတကယ္ပဲမခ်စ္ေတာ့တာလား"

ေနာ္ေအာင္ကုတင္ေဘးက သူ႕ဖိနပ္နဲ႔ေကာက္ေပါက္လိုက္ၿပီး

"ပါးစပ္ပုတ္နဲ႔ "

လီတားအူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔မသိမသလိုေဘးသို႔ဟိုၾကည့္ဒီျကည့္လုပ္ျပီး

"ငါကအမွန္ေျပာတာကို"

"ပါးစပ္ပိတ္ထား"

ပိတ္ဆိုေတာ့လဲပိတ္ရတာေပါ့ အမွန္တိုင္းေျပာရင္လူေတြကမႀကိဳက္ၾကဘူး။

****

ညေနေရာက္ေတာ့ ဆြတ္ေနာင္အိမ္ကို ဂစ္တာတစ္လက္နဲ႔ေရာက္လာတဲ့ ေနာ္ေအာင္

"ေနာ္ေအာင္ ဘာလုပ္မို႔လဲ ဂစ္တာက"

"အျပင္သြားမယ္ လိုက္ခဲ့ "

"ဘယ္အျပင္လဲ "

အိမ္ထဲကိုအေလာတႀကီး၀င္လာၿပီး ဘာမေျပာပဲအျပင္ထြက္မယ္ႀကီးေျပာေနတဲ့ေနာ္ေအာက္

"ဟိုအေဆာင္ကိုကြာ"

"မိုးခ်ဳပ္ေနၿပီကို ဘာလဲအကိုခြန္းေနာ္ကို လက္ေလွ်ာ့ၿပီးေကာင္မေလးသြားပိုးေတာ့မယ္ေပါ့"

......

ေနာ္ေအာင္အသံမထြက္

"ငါသိၿပီ ခန အေဟးေနာက္ဆံုးေတာ့ေကာင္မေလးေတြဘက္လွည့္ႏိုင္သြားၿပီ ေနအံုးဆြတ္ေနာင္ကိုေခၚလိုက္အံုးမယ္"

ကြၽန္ေတာ့္ခ်စ္သူအေဆာင္သားေလး(ကျွန်တော့်ချစ်သူအဆောင်သားလေး)Completed  Where stories live. Discover now