Willa Na Przedmieściach [WOLFSTAR/JEGULUS]

/1/

James:

Odkąd w domku na działce dokonaliśmy dość nietypowego odkrycia, minął właśnie rok. W tym czasie każdy z nas na swój sposób musiał przepracować tą traumę. Podczas ostatniego roku w szkole ja skupiłem się bardziej na zajęciach sportowych, Regulus znalazł dorywczą pracę jako grafik i spędzał na tym prawie cały czas wolny, Syriusz trochę więcej pił i imprezował, niż zwykle, a Remusa pochłonęły książki do tego stopnia, że czytał je nawet w sytuacjach, w których nie wypadało tego robić, przykładowo, gdy Syriusz wyciągnął nas wszystkich na imprezę w klubie.

To, co przeżyliśmy było trudne. Policja przeprowadzała z nami kilka rozmów na temat tego, co odkryliśmy, oczywiście o wszystkim dowiedzieli się rodzice, co dla Syriusza i Regulusa było niestety niefortunne. Ich matka uznała, już więcej nigdzie nie pojadą na wakacje. Opowiadali, że awantura o to trwała przez kilka godzin, a i tak nie udało im się postawić na swoim. Rok później jednak okazało się, że pani Black nie będzie miała już więcej zdania w tej sprawie...

Sytuacja, która po raz kolejny zmieniła naszą codzienność o 180 stopni, miała miejsce w dzień zakończenia szkoły. Ja, Syriusz i Remus właśnie skończyliśmy naszą przygodę z edukacją, natomiast Reggie miał przed sobą jeszcze rok nauki.

Po tych wszystkich nudnych uroczystościach wręczania dyplomów i tym podobnych, we czwórkę mieliśmy zamiar wszystko opić w domu Blacków, gdyż ich rodzice mieli wyjechać tego dnia do dalszej rodziny. Pewni, że już ich nie ma, weszliśmy do domu i niefortunnie, nasze rozmowy potoczyły się akurat w kierunku naszych relacji i wspólnych wspomnień ze szkoły.

— Będzie mi brakować spontanicznych spotkań z Jamesem w łazience podczas lekcji. Umawialiśmy się zawsze, gdy ja miałem angielski, a wy matematykę. — Wspominał Reggie.

— O tak, to zawsze dawało takiej adrenaliny, że co jeśli za długo nie będziemy wracać...

— Widzicie, my to cały czas byliśmy w jednej klasie, więc wystarczyło nam znaleźć sobie jakiś fajny kącik podczas przerwy... Najbardziej lubiłem tą wnękę w korytarzu na piętrze...

— Wiele rzeczy się tam zadziało. — Zgodził się Remus. — I chyba tam najczęściej wybieraliśmy się na całowanie, co nie?

— Chyba tak. — Syriusz posłał mu uśmieszek.

— My zwykle umawialiśmy się na drugim piętrze, na końcu korytarza przy drugich schodach. — Wspomniałem, przywołując w pamięci obraz tego miejsca.

— Ekhem... — Usłyszeliśmy nagle przed sobą i zauważyliśmy postać pani Black. Jej twarz miała przerażający wyraz, zresztą jak zawsze. Patrzyła teraz z pogardą na nas wszystkich. — No witam, chłopcy. Ciekawe rozmowy sobie tu prowadzicie. Jakieś wyjaśnienia?

— Jakie rozmowy? My nic nie mówiliśmy, wydawało ci się, mamo. — Syriusz próbował jakoś z tego wybrnąć, lecz wiadomo było, że nic z tego nie będzie. — Jeszcze nie pojechaliście? Coś się stało? — Zapytał, a Pani Black tylko prychnęła pod nosem i pokręciła głową.

— Pochorowali się i zadzwonili, żeby nie przyjeżdżać. — Odpowiedziała, a potem zmierzyła go spojrzeniem. — Ale to nieistotne. Słyszałam waszą rozmowę i nie zmieniaj tematu! Lepiej wytłumaczcie mi, czy ja dobrze zrozumiałam, że ty i ty. — Wskazała na Remusa i Syriusza — Jesteście ze sobą, i ty i ty. — Wskazała na Regulusa i na mnie. — Również się spotykacie?

Spojrzeliśmy wszyscy po sobie z zakłopotaniem. Nikt z nas nie odważył się odezwać, więc zapanowała niezręczna cisza. Nie mieliśmy żadnego planu, jak poradzić sobie z taką sytuacją. Nigdy nawet nie pomyśleliśmy, że oni mogą się o nas dowiedzieć. Obok pani Black pojawił się nagle jej mąż, który chyba też musiał usłyszeć naszą rozmowę, bo patrzył na nas tak, jakby chciał nas na miejscu zamordować.