"Sanırım benim kalbim bir zamanlar Mekke gibiydi. Beş yaşıma kadar, çocukken. Günahsızken. O zamanları hatırlamasam da sanki huzurluymuşum gibi hissediyorum. Masumluğumun tadını çıkartmaya çalıştığım zamanlarda Mekke'min Kâbe-i Muazzama'sında tavaf...
Bu bölüm canımın en çok yandığı zamanlarda yazıldı. Bir kuşun balıydım ve onu kaybettim. Bu bölüm en çok senin için Canım Kuş'um. Bal Köpüğün seni çok özledi. Onu 2021 yılının soğuk bir Aralık ayının 29'unda kaybettim. Bütün bölümlerim hep sana, kalbim.
Bütün okuyuculara güzel okumalar.
~🌺~
"Mesela , bir kuş kanadı kırıldı diye ölmez ama kanadı kırıldı diye kahrından ölür. Sana hâlimi başka türlü nasıl anlatabilirim bilmiyorum."
Rauda Jamis/Frida Kahlo
~🌺~
8. Kalbin Hicabet'i
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
If You Were Here Tonight - Alexander O'neal Küçük Bir Aşk Masalı - Sezen Aksu / Özdemir Erdoğan
İnandığım onca yalanın en büyük doğrularım olmasını isterdim.
Kalbimi sıkan ellerin varlığı her zaman benimleydi ama hiçbir zaman o ellerin varlığını bu kadar yakından hissetmemiştim. Hiçbir zaman o eller anneme ait olmamıştı, öldüğünde bile.
Karşımda oturmuş bana endişe dolu gözlerle bakan Mustafa Sancaktar'a verecek, verebilecek bir cevabım yoktu. Hayır. Ona körü körüne inanıp bana annem bunu nasıl yaptı kafasına da girmeyecektim ama öğrendiğim şeyin doğru olabilme ihtimalleri nabzımı düşürüyor beni mahvetmeye yetiyordu.
"Size inanmıyorum." Eğer ona inanırsam anneme ihanet edecekmiş gibi hissediyordum. "Hem Yağmur her şeyi biliyor derken ne demek istediğinizi bile anlayamıyorum. Her şey ne? Annem birçok şeyi bilip ben üzülmeyeyim diye saklamış olabilir belki ama asla beni yıkacak, bitirecek şeyler yapmaz. Hem öz annem mi? Onu bulabildiğinize bile inanmıyorum." Yağmur'um bana asla kıymazdı.
"Benim dediğim şey Yağmur'un seni incitecek bir şey yapması değil, anlamak istemiyorsun Umay. Tam tersine sana bir zarar gelmesin diye yaptı ne yaptıysa." Nefeslendi. "Sadece Yağmur seninle ilgili her şeyi en başından biliyordu. Belki eksik belki fazla ama biliyordu. Öz annenin kim olduğunu o da tam olarak bilmiyordu ama şüphelerimiz vardı."
"Yağmur ve Ahmetle uzun süren dostluğumuz var, yani vardı." Geçmiş zamanda kullanılan o ek sadece beni değil onu da yakmıştı. "Yağmur'un bebeği öldüğünde herkes beni suçladı."
İçimde durdurulamaz bir öfke gözlerini karşımdaki adama dikti. "Çünkü sen öldürdün kardeşimi!" Öfkem kalbimden gelip sesime yansımıştı. Benim bu yuttuğum öfkeler kimeydi?
