Letters To Nowhere

Aan de sterren

Aan de sterren,

Ieder mens staat tegenover een duisternis. Ieder mens staat tegenover een stralende hemel, een camouflage voor het moeilijke het pijnlijke. Want is de klaarlichte dag niet gewoon een vermomming van het duister, niet meer dan een pijnlijke droom die ze voor je zetten waarvan je denkt dat je die niet kan bereiken.

Daarom waardeer ik de sterren, omdat ik duisternis heb gekend, zelfs op klaarlichte dag.
Ik heb me eenzaam gevoeld. Het gevoel gehad dat ik het allemaal alleen aan moest gaan. Ik heb gedacht dat ik als enige moeite had met het vinden van de juiste weg, de enige die moest worstelen.

Ik weet nu dat ik niet de enige ben die het duister in de ogen heeft gekeken.

De hoop had ik bijna opgegeven en toen zag ik ze voor het eerst. Toen vielen ze me voor het eerst op. Kleine lichtjes. Niet groter dan een speldenkop. Die het duister doorbraken en in stukjes uiteen deden vallen. Ze leiden ons, steunen ons. Zonder hen zouden we al lang ten prooi zijn gevallen aan het donker. Het zijn de sterren.

Zal ik je een geheimpje vertellen? Die sterren dat zijn jij en ik. Die sterren zijn je vrienden, je familie, je leraar of je chat vrienden die voor jouw misschien niet eens een echt gezicht hebben. Ze stralen tijdens de nachten en zelfs tijdens de dagen. Je ziet ze dan niet, maar hou je eraan vast want het is niet omdat ze onzichtbaar zijn dat ze er niet voor je zijn. Ze luisteren, kijken en fluisteren bemoedigende woorden die je misschien niet altijd hoort.

Jij bent ook een ster, voor jezelf maar ook voor anderen. Jij moet evengoed stralen voor anderen als voor jezelf. 

Als je vertrouwen in jezelf hebt, ben je instaat je eigen paden te verlichten. 

Maar ook voor anderen stralen is belangrijk. Je vraagt je vast af hoe? Want hoe kan je nu een steun zijn voor anderen als je het gevoel hebt dat je jezelf niet eens kunt helpen? Simpel, er gewoon staan, een klein glimlachje of een vriendelijke goeiedag wensen kan al zoveel doen. Dat kan al genoeg licht scheppen voor iemand om zich aan vast te klampen. 

Dus doof jouw lichtje niet, omdat je gelooft dat er zonder jouw sterretje geen verschil is, dat niemand het zal missen. Want ergens rekent er misschien iemand op jouw licht.

Ik kan je niet beloven dat al je sterren steeds even fel voor je zullen stralen of dat er nooit eentje zal doven, maar onthoud dat zelfs als zo een ster dooft, je nog jarenlang dat licht zal kunnen omarmen.

Ik beloof je wel dat er steeds weer nieuwe sterren voor je zullen opstaan. Alleen zul je nooit zijn, zelfs als je je wel zo voelt.

J.O

--------------

Ik wil op het einde van deze brief graag de mensen, die ik in de discord groep Wattpad NL, heb leren kennen graag nog even bedanken. Ik wil hen bedanken voor het feit dat je altijd op ze kan rekenen. Ze staan altijd klaar met een luisterend oor, adviezen of een vriendelijke goeie dag.

Jullie zijn stuk voor stuk een onderdeel van mijn sterrenhemel en ik hoop dat ik ook een onderdeel van jullie eigen hemel mag zijn.

J.O