Letters To Nowhere

Aan alle mensen die ooit geleefd hebben,

Aan alle mensen die ooit geleefd hebben,

Voor het eerst heb ik het tegen zo een enorme groep. Hallo dus of Bonjour of moet ik jullie in het chinees begroeten. Jullie zijn ook met zoveel. Arthur C. Clark schreef ooit in zijn boek A space odyssey :"Voor elk levend mens staan dertig doden zielen, want in die verhouding overtreffen de doden de levende.' Een paar jaar later heeft één van mijn favoriete schrijvers dit nagetrokken. Ava Dellaira schrijft: ' de doden zijn de levenden aan het inhalen voor elke levende ziel staan er nu 15 doden' Jullie zijn met zo veel, niet iedereen kan herinnerd worden. Langs de ene niet emotionele kant is dit logisch maar langs de wel emotionele kant is dit triest. Een tijdje geleden heb ik hier een tijdje over nagedacht en uiteindelijk kwam ik terecht bij die ene zin: Het leven is een geschenk, life is a gift. Is het leven een geschenk voor iedereen? Ja? Nee? Wie zal het zeggen? Mijn besluit is dat tijd eigenlijk een geschenk is. Want hoe meer tijd je hebt hoe meer je kan leven, toch? Eigenlijk maakt niet uit. Ook al heb je weinig tijd. Het kan er nog steeds een geweldige zijn. Maar goed, sommige van jullie levens worden na één of twee generatie uitgewist omdat niemand jullie nog kent. Waarom kennen we dan nog wel Cleopatra die duizenden jaren geleden leefde. Iedereen wilt een onvergetelijk leven, een leven dat door iedereen herinnert wordt. Wat heb je daar nu aan. Je kunt herinnert worden door je geliefde familie of door honderden vreemden duizenden jaren later. Ik weet het toch zo nog niet. Maar dit is mijn ode aan alle levens die geleefd zijn en nog geleefd zullen worden. Geniet ervan want ook al geeft het leven ons niet de geschenken waar we op hoopten mogen we niet vergeten dat leven het geschenk zelf is.

Liefs J.O