Aan tuurlijk ben ik goed genoeg en ja er zijn nog goede dagen, (2)
Nu ik mijn vorige brief terug lees, voel ik weer even de pijn die ik voelde toen ik hem schreef. Een doffe pijn, een herinnering aan pijn, maar geen verdriet meer.
Toen ik die vorige brief schreef lagen de gebeurtenissen en de pijn nog te vers in mijn geheugen.
De wonden waren toen nog niet voldoende geheeld om goed te kunnen nadenken. Mijn gevoelens namen het van me over.
Maar vandaag gaat alles even goed. Dat is even geleden en het duurde ook even voor ik het zelf doorhad. Ik besefte het pas toen iemand me vroeg hoe het met me ging en ik zei goed.
Een paar weken geleden zou ik exact hetzelfde hebben geantwoord, met het verschil dat ik het toen niet gemeend zou hebben.
Toen twijfelde ik enorm aan mezelf, aan wat ik kon en wie ik was. En vooral de vraag of ik eigenlijk wel genoeg was. Toen zou ik mezelf zonder nadenken een loser hebben genoemd, een dikke, vette nul.
Vandaag sta ik een beetje sterker en zou ik zeggen, niet perfect maar goed genoeg.
Af en toe heb je gewoon een paar kleine overwinningen nodig om je te laten zien dat je meer kan dan je denkt: zoals een klant die je bedankt nadat je hem het juiste product gaf of de aardige man achter de kassa die een gesprekje met je aanknoopt nadat je hemzelf gecomplimenteerd hebt over zijn cadeau-inpak-vaardigheden.
Hoewel ik nog steeds een bang meisje ben, dat makkelijk kapot gaat van de stress, erg emotioneel op dingen kan reageren, niet van verandering houdt en af en toe een schrijnend te kort aan sociale vaardigheden heeft, hou ik toch van mezelf.
En het beste is nog wel dat er ook anderen zijn die dat me goed vinden zoals ik ben.
Ik weet dat er goede dagen zijn en dat die niet op zijn, maar wel dat die afgewisseld worden door dagen dat het iets minder zal gaan of het zal zelfs helemaal niet gaan. Ik zal boos zijn op mezelf en weer van mezelf houden. Omhoog en omlaag. Zolang ik maar steeds onthoud dat het maar een slechte dag is.
J.O
JE LEEST
Letters To Nowhere
PoetryEen gedachte is iets mooi maar kan ook moeilijk zijn. Soms kan je er met niemand over praten en is het misschien makkelijker om ze neer te schrijven. Doe dat dan in een brief. In Letters To Nowhere schrijf ik mijn gedachten en meningen op en hoop ik...
