Gecenin İzi

17 - Bölüm

Selamünaleyküm bacımsular 🖤

Yeni bölüm ile tekrardan beraberiz.

Artık iki bölüm at diyorsunuz ama ben önceki bölümleri 3K kelime yazarken artık 7K ve üstü kelime yazıyorum. Bu yüzden bölüm yükseltmesi yapamayacağım.

İyi Okumalar Güzellerim 🖤

🖤🌙

Zümra'nın Ağzından

Sert rüzgar yüzüme vurdukça onunla beraber uçup gidecekmişim gibi hissediyordum. Gözlerimi kırpmadan izlediğim manzara çok güzeldi.

Ama Adar arabayı son hızda kullandığı için manzaranın keyfini çıkaramıyordum. Aradan ne kadar zaman geçtiğini bilmiyordum.

Adar dışarıda kahvaltı yapalım demişti ama istemedim. Derin kesin uyanmış, çiftliğin her yerinde beni arıyordur. Hem ben Derin ile vakit geçirmeyi özledim.

"Zümra hasta olmak mı istiyorsun? Kapat şu camı." diye uyardı Adar.

Bir şey söylemedim.

Adar arabayı hızla sürerken gözüm karşıdaki büyük konağa kaydı. Konağa bak be! Ne güzel, kocaman.

"Adar baksana şu konak sizin konaktan daha büyük. Bir de Mardin'in en zengini olacaksınız." diyerek alay ettim.

Adar göz ucu ile konağa baktı.

"O konak zaten benim Zümra!"

Dilimi eşşek arıları soksaydı da konuşamasaydım. Yine rezil oldum!

"Tahmin ettim canım.. Dalgasına söyledim." diyerek kıvırmaya çalıştım ama pek başarılı olduğumu düşünmedim.

"Biliyorum tabikide dalgasına söyledin." diyerek bu sefer o alay etti.

"İstersen burada kalalım biraz, nereyi sevdiysen." dedi bana bakarak.

Zenginlik böyle bir şeymiş demek ki. Baksana canı sıkılınca ev değiştiriyorlar. Bizim gibi fakirlerde anca evlerde boş oda kavgası yapar.

Boş oda da olmuyor orası ayrı konu.

"Yok ya çiftliğe gidelim, toprak ile ilgilenmem lazım." dedim gülümseyerek.

Adar kafası ile onaylayıp hızla arabayı sürmeye devam etti.

Elim radyoya kaydı. Keyfim yerindeydi. Ama değildide. Ruh halim karmakarışıktı. Tam mutlu oldum diyorum aklıma o notta yazanlar geliyordu. Bir yanım Adar'a güvenmek isterken bir yanım güvenemiyordu.

Hele depoda ki zamansız ve saçma öfkesi.. Orada direkt aklıma o not gelmişti. Kendini fazlasıyla kasmıştı.

Ben ona inanamıyorum ki.. Ben ona inanmak istiyordum.

Beni öptüğü an da kalbimin duracağını hissetmiştim. Oysa heyecanlanmamalıydım. Nede olsa sırf bana üzüldüğü için öpmüştü.

Bana acıdığı için.. Yaşadıklarımı öğrendiği için.

Abimi sevdiğim kadar nefrette ediyordum. Abim öldükten sonra aklım ile değil duygularım ile hareket etmiştim. Şimdi düşünüyorum da abim beni babama karşı savunabilirdi. Ama o Ferit ile evlendirmeye çalıştı.