Selamünaleyküm Bebeklerim.
Bir sıkıntıdan ötürü bölüm biraz gecikti. Ufak bir açıklama yapmak istiyorum. Yorumlarda başka kitap veya karakterleri yazmanız beni rahatsız ediyor. Her kitabın ayrı bir konusu ve çekiciliği vardır. Kimi rahatsız olur, kimi olmaz. Ben, rahatız oluyorum. Sizlerden de bunu yapmamanızı rica ediyorum.
İyi Okumalar Ay Işıkları 🌘
🌚
"36. Bölüm - Kızıl Kanın İzi"
Zümra'nın Ağzından
Mavi renge boyanmış gökyüzü gözüme ilk defa bu kadar sönük gelmiş, halsiz hissettirmişti. Onun bu denli sönüklüğü evrene, insalara hatta diğer canlıların bile kötü hissetmesine sebep oluyor olmalıydı.
Pencere açık, çayım önümde, kitabımı okuyordum. Beş at olmuş olmalıydı elime kitap almayalı. Ama şu anda ufak bir araa vermiş, doğan güneşi izlemiştim. Uzun süren güneşin doğuşu içime huzur tohumları ektiği gibi, ufak korku tohumları da yanında ekti. Nedenini bilemediğim bir biçimde bu durum can sıkıcı gelmişti.
Bilirim sesi ile ekrana bakmam bir oldu. *Felsefe Yapma* Mesajın Burak'tan geldiğini görünce telefonu elime alarak mesaja baktı.
Felsefe Yapma : Uyandığın zaman göreceksin büyük ihtimalle. Açamadım çünkü bir haftadır annemin yanında hastanedeydim. Sonunda sağlığına kavuştu Zümra :)
Yüzüme derin bir gülümseme yayıldı. Orada gökyüzü soluk gözükmüyor olmalıydı. Ancak bu kadar enerji ve mutluluk sağlanabilirdi çünkü.
Zümra : Sanırım gerçekten güzel günler geldi. Çok sevindim müsait olduğum bir anda görüntülü arayacağım. Selamımı ilet
Mesajı göndermem ile çevrimiçi oldu.
Ardından yazıyor... yazısı belirdi.
Felsefe Yapma : Başına güneş mi geçti senin? Sen bu saatte on beşinci rüyanı görüp, gıcık gıcık gülmen gerekiyordu.
Dudaklarımı bastırarak gülüşümü dindirdim. Derin uyanır ise benim için çok kötü olurdu. Bütün gün beni uyutmadı diye hayıflanıp dururdu.
Zümra : Bana bak mavi gözleri ile kendini dünya yakışıklısı zanneden velet! Benim gülüşüm için dünyayı yakacak insanlara varken, böyle konuşma. *random*
Şaka yaptığımı anlamış olacak ki direkt randomla karşılık verdi.
Felsefe Yapma : Gülüşünü bilmem ama senin için canımı vereceğim kesin ufak kız kardeşim.
Dizlerimin karnıma çekerken yüzümde eşsiz bir gülümseme vardı. Bu 'ufak kız kardeşim' meselesi fazla derin ve acı bir aynıydı benim için. Ağladığım bir gecenin arasında, dolabımın ardında konuşmaya cesaret edemediğim için beni rahatlatmaya çalışan Burak'ın her bir sözü zihnimde kazılıydı lakin, bu cümle benim için çok farklı ve hisliydi. Belki de o an beni rahatlattığı için böyle düşünüyordum.
Zümra : Annen nasıl oldu? Özür dilerim, yazamadım. :(
Çevrimiçi olduğu için direkt cevap verdi.
Felsefe Yapma : Çok iyi, doktor daha iyi olacağını söyledi. Ve bunun için özür dileme Zümra, ben de sizi arayıp soramadım. Her şey üst üste geldi.
Zümra : Ben evlendim
Anlık yazdığım cümle ile kendimi sorguladım. Neden şimdi diye sorgulayacaktım ama buna gerek duymadım. Aramayı bekleyecek kadar sabırlı değildim.
