Kadehlerce Aşk

Işıltılı

Işıl eve girdiğinde kendini odasına kapatıp sıkıca gömdü yüzünü yastığına.

Onu öpmüştü. Doğru ama yanlış hissettiriyordu. Güvenli ama yanlış hissetiriyordu. Karşılık vermediği için buruk olsa da yine de kendisini öptüğü için karnında küçük bir sızı vardı. Gelinliğin güzelliğini bile görmek mümkün değildi Rüya öyle güzel çipil mavileriyle bakınırken.

Kızın uzun kıvrık kirpiklerinin ve kedi gibi yaptığı sürmeli gözlerinin ışıltılı maviliklerini anımsadıkça dudaklarını birbirine bastırıyordu utançla allanarak.

"Işıl."diye gürledi annesi ellerini üzerindeki mutfak önlüğüne silerken. "Ne ettin seçtin mi?"

"Seçtim."dedi Işıl dudaklarını parmak uçlarıyla kendince okşarken.

"Ne seçtin ? Sağı solu açık olmasaydı.."diye mırıldandı kadın merakla. "Babanlar.."

"Anne."dedi Işıl yutkunup. "Aşık oldun mu sen babama?"

"Aşk?"dedi kadın alayla. "Eve ekmeğini getiriyorsa, çoluğunu çocuğunu ortada koymuyorsa aşk o'dur işte. Samanlık seyran falan olmuyor Işıl. Ekmek yoksa var yoksa yok."

"Öyle değil."dedi Işıl merakla. "Yani..Nasıl anladın onu sevdiğini."

"Kocam oldu sevdim. Babamlar münasip gördü verdi."dedi kadın omuz silkip. "Atadan iyi mi bilecen. Evlendim sevdim işte sonra."

"Evlendikten sonra mı aşık oldun babama?"

"Ne aşkı ne meşki Işıl."diye derin bir nefes vardı kadın yeleklerini düzeltip kızın patiksiz ayaklarına bakınırken. "Kaldı iki hafta düğüne. Üşütecen, ayağına geçir bi çorap."

"Anne."dedi Işıl yutkunup. "Ben.."

"Sen ne? Kalk erken geldin madem şu çorbayı karıştır."

"Anne ben aşığım."diye gülümsedi Işıl.

"Ha böyle sev kocanı."dedi kadın. "Kocanı sevecen ki o da seni sevsin. İki gül. Durma limon yemiş gibi. Kaçırma herifi. O senin şansın şansın.."

Kocamı değil ki.

Müstakbel kocamla düğünümü Rüya kılan kızı istiyorum ben.