" ရော့ Hyuckieရဲ့ ဖရီးကစ်! "
ဝှီးးး ဒုန်းး!!! ခွမ်းး!!
" ဟာ!! သွားပြီ "
သူကန်လိုက်တဲ့ဘောလုံးကြောင့်ဘေးအိမ်ကပြတင်းပေါက်မှန်ခမျာအစိတ်စိတ်အမွှာမွှာကိုဖြစ်လို့။
ဘေးကချစ်လှစွာသောသူငယ်ချင်းကိုမျက်နှာငယ်နဲ့ကြည့်မိတော့သူကကိုယ့်ထက်တောင်မျက်လုံးအပြူးသား ပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့
" DongHyuck ဘယ်လိုလုပ်မလဲ ဘယ်လိုလုပ်မလဲလို့!! "
သူစိတ်ညစ်ညစ်နဲ့ဆံပင်တွေကိုဆွဲဖွလိုက်ပြီးညဏ်နီညဏ်နက်ညဏ်ဝါညဏ်ပြာညဏ်ရိမ်းဘိုးရောင်တွေအကုန်ထုတ်နေမိသည်။
တော်ပါသေးရဲ့မာမီအပြင်သွားလို့။
နို့မို့ဆိုDongHyuckတို့သုံးရက်လောက်ဓါတ်ပြားဟောင်းကြီးပြန်နားထောင်နေရမှာ။
" JENO ah! ဟိုဘက်အိမ်မှာဘယ်သူမှမရှိဘူးထင်တယ် "
" အဲဒီ့တော့ "
"ငါတို့ဘောလုံးသွား၀င်ကောက်မယ်လေ "
" အေး ဟမ်!ဟိုဘက်အိမ်မှာလူမရှိဘူးဆို "
" အေးလေ "
" အေး "
" ငါတို့ကဘောလုံးပဲ၀င်ကောက်မှာလေ ပြီးတော့တိတ်တိတ်လေးပြန်ထွက်လာကြမယ် "
" Yeah! မှန်တချပ်လုံးကိုမင်းကဖျက်ဆီးထားတာနော် ပြီးတော့လူမရှိဘူးဆိုတာသေချာလို့လား တော်ကြာခြံထဲခိုး၀င်နေတုန်းထွက်လာမှမင်းရောငါပါကွိနေမယ် "
" Lee DongHyuckပါကွ မပိုင်ရင်ခြင်တောင်မရိုက်ဘူး "
ပြောနေရင်းနဲ့ဟိုဘက်အိမ်ကိုမျက်စိကစားကြည့်လိုက်တော့တကယ်ဘယ်သူမှရှိဟန်မတူ။
" ဒါနဲ့ လူမရှိဘူးဆိုခြံတံခါးသော့ခတ်ထားမှာပေါ့ မင်းကဘယ်က၀င်မှာ "
" ဟိုမှာလေ "
သူလက်ညှိုးထိုးပြတဲ့နေရာကိုကြည့်ပြီးJenoကနှာခေါင်းရှုံ့သည်။
" ခွေးတိုးပေါက်? "
" ခွေးတိုးပေါက်လို့မခေါ်ရဘူး ရိုင်းတယ် အာဝုတကိုယ်စာထွက်ပေါက်လို့ခေါ် "
" ထားပါတော့ မင်းပြောတဲ့အာဝု.. အေး အဲ့ကတကယ်၀င်မှာလား ဖြစ်ပါ့မလားDongHyuckရေ "
YOU ARE READING
𝐴𝑙𝑤𝑎𝑦𝑠 𝐵𝑒 𝑀𝑖𝑛𝑒 ( 𝙼𝚊𝚛𝚔𝙷𝚢𝚞𝚌𝚔 ) ( 𝙽𝚘𝚁𝚎𝚗 ) ( Completed )
Fanfictionချစ်ခြင်းတွေရဲ့အထက်မှာမြတ်နိုးခြင်းဆိုတာရှိတယ်တဲ့ အဲ့တာကိုမင်းယုံလား?
