Better Than Words

3.Müziğin Gücü

Okula bildirdiğim iki alfanın okul içinde kurda dönüşmesi sonucunda alfalar sadece uyarı almıştı, bedenimin parçalara ayrılması ihtimali karşısında oldukça ihmalkar bir karar olmuştu bu ama yine de bu saçma düzene sahip okuldan daha fazlasını da beklemiyordum zaten. Müzik dersinde alfaların gözlerini sürekli üzerimde hissetmek bana rahatsızlık veriyordu ve kendimi gerçekten tutuyordum ama yine de bana direkt saldıramıyorlardı çünkü söylentiler çoktan yayılmıştı...

Suyu kullanma gücüm hakkında binlerce şey söyleniyordu ve etrafımdaki tüm fısıltıları duyuyordum. Bu bilinmezlik onları korkutuyordu ve bunu avantaj olarak kullansam da korkunun daha fazla düşman çekeceğinin de farkındaydım. Ama şuanda sadece müziğe kaptırmak istiyordum kendimi, sevdiğim belki de tek dersti müzik. Müzik, tüm türlerin ortak diliydi ve bu yüzden benim için büyük önem arz ediyordu. Bahsettiğim sadece alfa, beta, omega vb. türler değildi; cadılar, vampirler, elfler, periler, insanlar, kurtlar...

Muhakkak ki hepimizin yaşamında müzik vardı. Müzik öğretmeni müziğin insan üzerindeki gücünden ve Mozart etkisinden bahsederken tüm ilgimi ona vermiştim. Müzik terapisi ile antik dönemlerden beri insanlar ruhlarını güçlendiriyormuş ve mental sağlıklarını koruyorlarmış, bu hiç ama hiç azımsanacak bir şey değildi. Çünkü müzik, insanlık var olduğundan beri var olan temel sanat dalıydı. Henüz kelimeler öğrenilmeden ya da öğretilmeden önce dahi müzik vardı.

 Üstelik müzik sadece insan yanımız için bir besleyici unsur değildi, kurdumuz da müzikten yararlanırdı. Her şeyin başında ses ve ritim vardı, ses ve ritim bizim hem avlarımızı takip etmemizde hem de rahatlamamızda anahtar rol oynardı. Müzik, ses demekti ve evrenin bize sunduğu neredeyse sonsuz olan sesler kurdumuzun öfkesini kabartabileceği gibi onu yatıştıradabilirdi. 

Kurdumuz bir kelebeğin tüylerine konup konmadığını hissedebileceği kadar nehir kenarında su içen geyikleri de hissedebilirdi ve bunu sivri, uzun kulaklarımıza borçluyduk. İnsanların anlayışlarında her türlü erdemin kökeni müziğe dayanıyordu, insanlık mağaralara resim çizmeden, çivi yazısını kullanmadan ve hatta kendi sesini bile kelimelerle çıkaracak ve bunları anlamlandıracak raddeye gelmeden evvel müziği kullandı, duydu, benimsedi ve kavradı.

 Kurdumuz da insanımız da farklı yüksekliklerde olsa da aynı şeyi işitti, rüzgarın uğultusu, suların akışı, reflekslerimizin sonucu çıkarttığımız sesler, çevremizdeki ya da daha uzaktaki hayvanların sesleri, sürtünme ve hışırtılar, taşların birbirine vuruşu, yağmur damlaları, karda atılan adımların çıkarttığı sesler, meyvenin ezilirken çıkarttığı ses, bir dalın üzerine basıldığında çıkan çıt sesi...Aklımıza gelebilecek her türlü ses ve ritim aslında müzikti. Kurdumuzun çıkarttığı mırlamalar, hırlamalar, kükreme ve tüm diğer sesler...Uluyarak birbirimizle iletişim kurmak, insan formumuzda da kurt formumuzda ortak özelliklerdi. Garip veya korkutucu olarak adlandırdığımız sesler, insanken bile bizi tetikleyici bir unsurdur.

 Fizyolojik olarak kabullenmek istemesem de en azından psikolojik olarak bir sigmanın kükremesinin alfaların geri çekilmesini sağlayan, alfaların kükremesinin ise omegaları baskılamasını sağlayan şey yine seslerin gücüydü. Sesler ve müzik, beyne giden kan ve oksijen miktarında artış sağladığından uyarıcı ve hareket ettirici bir özelliği vardı. Kalp atışlarını ve metabolizmayı doğrudan etkilediği için kurdumuz saldırırken genelde bir ses çıkarır ve bundan kuvvet alır. 

Belirli sesler, bedenimizdeki hormonları arttırdığı için mutluluk, endişe, adrenalin ya da benzeri hisleri de beraberinde getirir. Bu yüzden özellikle mühürlenmiş ruh eşlerinde, tarafların birbirindeki feromon salınımını arttırmak ve eşlerini sakinleştirmek ya da uysallaştırmak için seslerini kullanmaları gerekir. Sadece söylenen kelimeler değil, ses tonu bile feromon salınımını arttırır. Feromonlar hormonlardan etkilenir, sadece libido için değil adrenalin vb. hormonların artışıyla da salınım gerçekleştirir.