Better Than Words

5.Odin Geliyor

Hastahanenin boğucu ve huzursuz kokusunu duyumsadığımda yaşadığım baygınlığın sonucunun hastahenede bittiğini anlamam saniyelerimi almıştı. Bacağımda bir sargı bezi vardı ve annem ile Taehyung başımda bekliyorlardı, Taehyung'u görmek beni mutlu etse de annemi gördüğüm için aynı şeyi söyleyemeyecektim. "Nasıl olur da bir sigmaya, hem de ruh eşin olan sigmaya neredeyse ölümcül bir zarar verebilirsin?" diye sorduğunda içimden alayla ben de çok iyiyim annecim, sağlığım için endişelenmene gerek yok diye geçirdim.

Taehyung ters ters anneme baktıktan sonra bana "Bacağında ufak bir sıyrık var ama endişenmene gerek yok, omegan gayet iyi üstesinden gelmiş, yaralarının iyileşmesi için insan bedenine dönüştükten sonra bile çaba göstermiş. Bacağına dikiş attılar ama izi kalmayacak merak etme hallettim onu sihirle" dedi parmaklarını havada sallayarak. Hangisinin gerçek ailem olduğu konusunda ikileme bile düşmüyordum artık, kan bağım ile bağlı olduğum ailenin Taehyung'un yanında hiçbir önemi yoktu çünkü ben de onlar için önem arz etmiyordum.

Taehyung'a gülümseyerek "Teşekkür ederim" dedikten sonra annemi görmezden gelmeye devam ediyordum ama içim içimi kemirdiği için o yanımdayken sormak istemesem de sormak istediğim bir soru vardı. Bu yüzden Taehyung'a "Yoongi, o ne durumda? İyi mi?" dedim, Taehyung iç geçirdi "O konuda...Birkaç kez onu görmeye çalıştım ama öyle katı bir alfa var ki başında bırak odasını ziyaret etmeyi kapısının önünde kıçıma tekmeyi bastı resmen, sana da oldukça sinirli ama yine de bilgi alabilmeyi başardım tabii ki" dedi.

Kendimi son derece suçlu hissediyordum, tek suçlu ben değildim sonuçta bana saldıran ilk başta sigmaydı ama yine de orantısız bir güç uygulamak görmezden gelebileceğim bir hata değildi. Ki şimdiye dek her zaman eğer tabiatta bir canlı diğer canlılardan daha güçlü yaratıldıysa bunu, kendisinden daha zayıf canlıları kurtarmak ve korumak için kullanması gerektiğini düşünürdüm. Bunun da bir tür ya da cins ile sınırlandığını düşünmüyordum, bir kurt diğer kurttan daha güçlü olabilirdi ve bu omega ya da sigma olmakla ilgili değildi.

En azından herkes tam tersini düşünse de ben böyle düşünüyordum, eğer sigmadan daha güçlüysem bile bunu onun üzerinde bu şekilde kullanmamam gerekirdi. Bir noktada bu zorbalık yapmaya girerdi ve bu kadar iğrenç biri olabileceğime inanmak istemiyordum, yine de omeganın iç güdülerini fazla küçümsemiştim. İrademin fazla güçlü olduğuna inandığım için omegaya da gücünü kontrol etmesi konusunda belki de gerektiğinden fazla güvenmiştim, oysa ki omega, avı ile arasına giren bir yırtıcıyı parçalamak için kontrolü sağlayamamıştı.

Taehyung "Mühür yerine ya da can damarına bir şey olmamış, yine de boğazına oldukça ciddi bir zarar vermişsin. Alfa içeri girmeme müsaade etmese de ona da şifa büyüsü yaptım, yani merak edecek bir şey yok şuanda durumu gayet iyi" dedi, dudaklarımı suçlulukla ıssırarak "Taehyung, omega sandığım kadar benim irademe itaat etmiyor" dedim. Taehyung pencereden dışarıyı izleyen anneme bakarak "Bunları sonra konuşuruz" dedi, annemden yoğun bir sıcak çikolata kokusu aldığımda ona seslendim "İyi olduğumu gördün, gidebilirsin diğer kurtlar da oğlunu ziyaret ettiğini gördü artık burada kalman için bir sebep kalmadı" dedim.

Annemin gözleri beni bulduğunda "Bana fazla katı davranıyorsun" dedi, göz devirdim hala daha içini okuyamıyormuşum ya da buraya asıl gelme nedenini bilmiyormuşum gibi davranmakta ısrarcı olacaktı demek "Anne, git ve babama durumumun gayet iyi olduğunu söyle işte, inan bana tartışamayacak kadar yorgun hissediyorum" dedim. Annem ise "Pekala, biz etrafında yokken bir seri katil olmamaya dikkat edersen iyi edersin. Senin yüzünden Min sürüsünün bizim sürümüze saldırmasını istemeyiz, özellikle sen babanın sürüsüne girmeyi reddederken" dedi, Taehyung ayağa kalkarak zarifçe annemin koluna girdi "Ben sizi çıkışa kadar götürüp eşlik edeyim" dedi.