Married to Mr. Ajero ✔ [SB19 STELL]

Chapter 48

''Tapos ka na? Ni hindi nga ako nasaktan.'' sabi ko pagkatapos nilang gawin yun sa harapan ko, alam ko naman na ginagawa lang to ni Vester para makalaya na kami. I'll let it slide.. tiisin mo.

Nararamdaman ko ang pagkakakawala ko sa pagkakatali. ''Damn you! Kung wala dito asawa mo baka pinasabog ko na yang bungo mo!'' she yelled.

Poot na poot talaga siya sa akin ano? ''Mam Vanessa. May mga pulis po sa labas!'' narinig kong sigaw ng mga tauhan niya. Tangina, natrack nila ang location namin.

''Tangina! Tangina! Ang bobo niyo! Sabi ko sa inyo dapat walang maka track ng lugar na to!'' halos magwala siya hindi niya alam ang gagawin niya.

''Pakawalan mo na kami ni Y/N. Di ka makakal---''

''No! Siya ang di makakalabas ng buhay dito. Mga gungong! Buhusan niyo na!'' utos niya. Shit! Shit!!! Katapusan ko na ba? Kung kailan naman malapit ko ng mapigtal yung pagkakatali sa kamay ko, bigla akong bibigyan ng problema na ganito! Tangina! Hindi lang buhangin? Semento. Sino ang magsusurvive sa ganito? Tangina.

Help!

Please.

Help me!?!?!

''Iwan ko muna kayo lovebirds.'' lumabas muna si Vanessa. Hindi ko alam kung may tsansa pa akong mabuhay sa sitwasyon ko, si Vester may posibilidad dahil wala naman sya sa aquarium na naglalaman ng kamatayan.

''Calm down okay... i'll save you.'' He said. I won't! Kahit na anong gawin kong pagpapakalma sa sarili ko, hindi ko talaga kaya. The fact na I'll die sa ganito, iniisip ko yung anak ko, yung anak naming dalawa.

Madaming nag aantay sa amin sa labas, is it worth to fight kung nandito ako? This is a battle between life and death. ''Love, kung sakaling di ako makalabas dito... T-take care of yourself, alagaan mo si Trixie. I'm.. I'm so sorry kung tinago ko sayo yung anak natin, natatakot kasi ako na baka ilayo mo siya sa akin. M-mahal na mahal kita. Sobra, Akala ko di na ako magiging masaya sa buhay ko, until I've met you.'' i started crying and sobbing.

''Don't say that, makakalabas tayo ng buhay dito. Please, kumapit ka.'' sabi niya pa sa akin, ''We'll fight. Inaantay tayo ni Trixie sa bahay... Please, I need you.'' sabi niya pa.

Tumayo siya and started to cry sa harapan ko, he was crying and crying. Unti unti ng napupuno ng semento ang mga paa ko, iniiwas ko pero inaabutan na ito. ''aAhhh!!'' napasigaw ako ng bigla akong makarinig ng mga malalakas na putok mula sa labas.

Tangina! Sa baril ba ako mamatay? Senyales na ba to?!

''Labas!'' nagulat ako ng bigla akong hilahim sa likod. ''Akala ko mag eenjoy ako na patayin ka kanina sa semento, but I guess.... Mag eenjoy pa ako ngayon,'' Nakatutok lang naman ang baril niya sa tagiliran ko.

''VANESSA!'' sigaw ni Vester sa kanya. ''Wag na wag mo siyang sasaktan! Gago ka!''

''I won't...'' she bit his lip. ''Pero siguro, uunti untiin ko...'' she whispered.

''San ba dapat? Sa leeg?'' sinasabi niya to habang paangat ng paangat yung baril niya. i wish I can fight, kung mamatay ako... Atlease lumaban ako. ''O di kaya... Diretso ko na sa ulo mo?''

''Vester. Paano ba yan? This will be the last chapter of your book... i guess?'' sabi niya. Pumikit ako, ito na ba ang katapusan ko? Tell me. Ito naba? Gusto ko handa ako...

*BANG*

W-wala akong naramdaman, pagdilat ko ng mata ko... i saw him... Lying on the floor, he was hugging me. MAHAL KO?! TANGINA?! HOY VESTER?! WAG KANG MAGBIRO NG GANYAN?! BAKIT MO SINALO YUNG BALA?!

''V-Vester?'' si Vanessa. Palayo siya, ang mga dugo nasa palad niya. Kalat kalat, . ''Fuck! I'm so sorry... vester! Babe! Gumising ka!'' she yelled.

''Tangina niyo! BAKIT NAKATAKAS SA PAGKAKATALI SI VESTER?!'' Pagsisi niya pa.

Namamanhid ang katawan ko, I held Vester's hand tightly..''Mahal na mahal kita.'' he said. ''Kahit ako ang mamatay ayos lang, sapat na sa akin ang makita ka.... Ang anak natin, ayos na.'' he said.

Pinunasan ko ang nangingilid niyang luha. Galit na galit ako! Vanessa! Pagbabayaran mo tong gago ka! ''Kumapit ka please... We'll make new memories hindi ba? Dadagdagan pa natin si Trixie...  We'll travel dba? Pleasse.. wag mo akong iwan... Wag mo.kaming iwan...'' I was holding his hand, never letting go... I won't!

Nakita ko si Vanessa na nilapitan ako. she was holding the gun again, NOT AGAIN?! NAHIHIBANG NA TALAGA TONG BABAENG TO!!NAKASAKIT NA NGA SIYA! BALAK PA AKONG MAGING ISA!

''YOU BITCH! KASALANAN MO TO EH!'' tinutok niya sa akin yung baril at ako naman tong nakipag agawan sa kanya, whatever it takes. I'll fight, para to kay Vester na binaril niya ngayon!

''TANGINA MO! NASISIRAAN KA NA TALAGA NG ULO! DAPAT IKAW ANG MAMATAY EH! DAPAT IKAW NALANG ANG NABARIL!'' kabado ako sa part na nararamdaman ko na ang kamatayan ko, she pulled out the trigger at nagulat ako ng mapayakap siya sa akin.

Napalayo ako, m--may tama na siya. N-napatay niya yung sarili niya?! O my god! TANGINA!

''Arya!'' nakita ko si Arya na kasama ang mga police. ''Help please, s-si Stell... Si Stell nabaril ni Vanessa... Let's bring him sa hospital... I can't... I can't lose him..'' i started crying again and again, Stell was unconsious. Sana naririnig niya ang mga sinasabi ko ngayon.

He needs to fight. Kailangan ko pa siya...

''Kaya niya yan, he is a fighter... y/n, di naman kayo iiwan ng mahal mo wag kang mag alala.'' Arya hugged me, hindi ako mapakali, sumisilip ako sa operating room. Tinitignan ko kung ano ng nangyayari sa kanya, kung ayos lang ba siya.

I'm praying... Na sana maging successful ang opperation niya. ''He saved me.. Arya, niligtas niya ako. Despite all the anger at mga ginawa ko dahil sa panloloko niya sa akin noon. Akala ko mamatay na ako kanina, akala ko katapusan ko,'' she caressed my hand,

''kasi mahal mo siya, may karapatan ka pa dahil legal kayong kinasal.'' sabi pa nito, after hours of waiting lumabas na din ang doctor.

''Doc?'' I called. ''Ano na pong nangyari?'' i asked.

Kabado ako, ''The opperation was successful. Palaban ang asawa mo, he didn't give up.'' sabi nito sa akin, I let out with a deep breathe then I smiled. Pero ayoko na munang magpakasiguro,

''Let's eat?'' inaya ako ni Arya. ''Magdidinner kami ni Marco, sumama ka na.''

''Nope, I'm okay.'' sabi ko. ''Antayin kong magising si Stell,''

''Ah okay. Balitaan mo nalang ako ha?''

''I will.'' she said and let go of my hand. Nakita ko na tinstransfer na si Stell sa kwarto niya. Bakit pakiramdam ko kilala siya sa hospital na to, di siya sa ordinary room dinala. Kundi sa isang mamahaling private room