Married to Mr. Ajero ✔ [SB19 STELL]

Chapter 3

Y/N'S POV

"Nasaan ako..."

Ang sakit nang ulo ko, minulat ko ang mata ko. Pamilyar ang lugar na to, nasa hospital ba ako? Di ako sigurado. May nurse na pumasok sa ward ko,

"Miss...." sinubukan kong itayo ang sarili ko.

"Ma'am wag niyo munang piliting tumayo kung hindi niyo pa kaya." Sabi niya sa akin,

Habang may inaayos sa dextross ko.  "S-sinong nadala sa akin dito?" Nagtatakang tanong ko.

"Nabanga ako di ba?"

"Nasaan ang taong nagligtas sa akin?"

Hindi niya ako sinasagot. Hindi kaya yung nagdala sa akin ay yung taong nakabanga din sa akin? H-hindi eh...

I saw the car... so it means, hindi siya. ''Ma'am wag kang masyadong nag gagalaw. kasi baka umabot na sa dextross mo ang dugo.'' para bang tinatarayan din ako nung nurse. 

A guy just opened the door sa ward ko. A guy na mukang CEO nang isang malaking kompanya, he is wearing a blue suite, and a black shoes. His hair was so damn good. ang ganda nang pagkakaayos, muka siyang pamilyado na. ang gwapo shit! don't tell me ito ang lalaking nagligtas mula sa pagkakabanga ko kagabi, haysss buti nalang pala hindi ako natuluyan kagabi. may pag asa pa ba? ayaw ko naman nang mabuhay dahil sa takbo nang paulit ulit na rutina, ayon ang dahilan kung bakit mas pinili ko nalang layasan. 

Lumapit siya sa kama kung saan ako nakahiga, umupo sa nakalagay sa gilid na upuan. yayamanin ang hospital na to, ngayon ko nalang ulit to naranasan.... pero, baka mamaya' siningilin niya ako. wala akong mababayad sa kanya.

''Are you okay?'' malamig niyang sinasabi sa akin.

Hindi naman ako mag eexpect na magiging concern to sa akin, isa lang naman akong estranghero sa akin. W-wait... Kilala ko siya! Shit!!! Seryoso ba to? Nakilala niya ba ako?

''T-teka. Saan mo ba ako nakita? Bakit dito mo ako dinala?'' Ay hindi ko na alam kung ano talagang mga pinagsasabi ko, nauutal na nga ako. kasi sobrang nadidistract ako sa mga galaw niya. masyado siyang formal. 

''Naaksidente ka hindi ba? alangang sa bahay kita dalhin.'' He smirked. 

Mas lalo akong kinakabahan sa mga facial expression niya. ''A-ah oo. sabagay, Haha'' I awkwardly laughed. Bakit ba kasi ganito, hindi niya ba talaga ako nakikilala? kasi kung oo. gusto ko nalang din magpalamon sa lupa.

''Okay ka na dyan? Iiwanan na kita. Wala kang babayaran sa akin kung  yun ang iniisip mo. Baka kasi ako ang pagbayarin sa kasalanan dahil nakita na kita tapos iiwanan pa kita.'' depensa niya. 

''Niligtas mo ang buhay ko. And yet, hindi mo ako pagbabayarin bilang utang na loob.'' sabi ko. Hindi akma sa itsura niyang mukang antipatiko.