Katil Ve Mafya |Zor Aşk Serisi 1|

20 - Seni Seviyorum

Merhaba sabırlı okuyucularım.

Sizi bekletmek istemedim ve 2. Sezonun ilk bölümünü yayınlıyorum ama yinede bölümler geç gelebilir.

Umarım beğenirsiniz.

Multide Ezel ve Yaprak.

Keyifli okumalar...

___________________

Elimdeki kahvenin köpüğünü izlemeyi bıraktım ve çoktan soğumuş olan kahvemi döktüm. Bir kaç gün önce Yaprak'ı eve getirmiştim ve hala onun uyanmasını bekliyordum.

Bağırmasını bile özlüyor, uyurken nefes almasını bile heyecanla izliyordum.

Suçlu olmak kolaydı. Ama duygusu... Çok zor.

Kafama kaçıncı vurduğumu bilmez şekilde bir daha vurdum ve uykusuz gözlerimi ovuşturup Yaprak'ı kontrol etmek için yukarı çıktım.

Bir umut uyanmıştır belki...

Ağır adımlarla odamın kapısına geldim ve uyanmasını dileyerek gözlerimi yumdum ve kapıyı açtım ama sessiz odada onun sadece düzenli nefes alış verişinden başka hiçbir şey yoktu.

Koltuğa oturdum ve kapanmak için benimle savaşan gözlerime meydan okuyup, onu izlemeye devam ettim.

Hayatımın en kötü sınamasıydı bu. Hoşlanmıştım ben bu minikten itiraz etmeyeceğim artık! Kalbim bu kadar hızlı atıyorsa sebebi Yapraktır.

Odamdaki yatağımda uyuyan Yaprak'ı son kez kontrol ettim. Yanına yaklaşıp anlına tüy kadar hafif bir öpücük kondurdum ve odadan çıkmak için kapıya yöneldim.

"B-Birkan..." Yaprak'ın titrek sesini duyduğumda heyecanla arkamı döndüm ve yanına yaklaştım.

"Birkan..." yine sayıkladığın da, kaşlarımı çatarak ona baktım.

Titrek bir şekilde göz kapaklarını araladı ve yeşillerini bana sundu. Birkaç kez kırpıştırdıktan sonra gözleri benimle buluştu ve korkuyla doğrulmaya başladı.

"Neredeyim ben?! Sende kimsin?! Birkan'ı istiyorum..." endişeyle bağırdığında şaşkınlık ve sinir bedenimi sarmalamıştı. Birkan kim lan?

"Birkan kim?!" diye bağırdığımda yerinden sıçradı.

Cevap vermeyince omuzlarından tutup sarstım.

"Birkan kim lan?!"

"S-sevgilim..."

Kaşlarımı çatarak ona anlamsız bakışlar attım. Şu zamana kadar bana bakmadığı korkak gözleriyle bakıyordu.

"Burada bekle! Sakın. Bir şey. Yapayım. Deme!" Korkuyla yutkunup kafasını sallayınca telefonumu cebimden çıkardım ve doktorun numarasını çevirip odadan çıktım.

"Buyurun Ezel Bey?"

"Yaprak uyandı ama beni hatırlamıyor."

"Size söylemeyi unuttum Ezel Bey. Boğulma esnasında şok ile yaşadığı şeyleri geçici olarak unutur ama endişelenmeyin, en fazla 2 gün sürer."

Telefonu kapatıp bıkkınlıkla nefes verdim ve odaya girdim.

Çin malı telefon gibiydi ilişkimiz bir yerini yaptırıyorduk diğer yerinden bir sorun çıkıyordu.

Yaprak etrafı incelerken beni gördü ve duruşunu düzeltip kafasını öne eğdi.

Yatağın kenarına oturup onu inceledim. Öne eğdiği kafasını çenesinden tutup yukarı kaldırdım.

"Kaç yaşındasın?" gözleri ben hariç her yere bakarken dişlerimi sıktım.

Sakin ol Ezel... Sakin...

"O- on yedi"

Bakışlarım onda ama düşüncelerim dolgun dudaklarındayken içim onu öpme isteği ile doldu. Dişlerimin arasından hırıltılı bir nefes verdim ve dudaklarına yapıştım.

Şaşkınlıkla açılan dudaklarının içine dilimi kaydırdım ve ağzını keşfetmeye başladım.

Ağzımın içine inleyip kollarımı yumruklarken onu yatağa yatırdım ve bacak arasına girip kendimi ona bastırdım.

Dilimi ısırınca gözlerimi açtım ve yaşlı gözleriyle karşılaştım.

Geri çekilince dilimi ısırmayı bıraktı ve hıçkırarak ağlamaya başladı.

Kendime lanet ettim ve ona bakmayı bırakıp camı ve kapıları kilitleyip odadan çıktım.

Başka bir odaya geçtim ve duş alıp kendimi yatağa attım.

Bir tarafım uykusuzluktan ölürken bir tarafım yaprağın yanına gitmek ve onunla uyumak için çıldırıyordu.

Onu öptüğüm için üzgün değildim. Ama ağlatmak istememiştim.

Aradan geçen zamanla uyuduğunu tahmin edip, yataktan kalkıp onun yanına gittim ve uzanan bedeninin yanına yavaşça kıvrıldım.

Boyun girintisine başımı koydum ve kolumu beline sarıp kendime çektim.

"Seni seviyorum... Bir daha seni üzmeyeceğime söz veriyorum..." dedim ve omuzuna bir öpücük kondurup ağırlaşan göz kapaklarımı kapattım.

__________________

Umarım beğenmişsinizdir.

Sizi seviyorum.

Vote vermeyi unutmayın lütfeen :))