My best (boy)friend -L.S. Dutch

Hoofdstuk 13

POV Louis

Op naar het reuzenrad, zin in. Ik wil echt niet, maar Harry wilde het zo graag. Nog 4 bakjes, nog 3, 2, de volgende is voor ons. "Waarom ga ik mee?" Vraag ik, meer tegen mezelf als we net in het bakje stappen. De jongens proberen me te kalmeren maar het helpt niet echt. Ik probeer het niet te laten merken. De attractie begint te bewegen. Gelijk ga ik op het bankje zitten met mijn armen op mijn knieën en mijn hoofd leg ik in mijn handen. Mijn hartslag gaat enorm snel. Adem in, adem uit. Het komt goed. Ik probeer mezelf rustig te houden maar het werkt precies de andere kant op. Opeens voel ik twee handen op mijn schouders ik kijk omhoog om te kijken van wie ze zijn. "hey Lou, rustig maar. We zijn bijna op het hoogste punt."

Harry's stem maakt me gelijk een stukje rustiger alleen mijn hart gaat nog sneller. "Sorry. Ga maar kijken. Ik red me wel." "Ik ga niet weg totdat jij je oké voel." Ik lach even naar hem als bedankje. Eigenlijk ben ik ook wel benieuwd naar het uitzicht. Ik voel dat we nog steeds omhoog gaan dus ik ben op tijd. Voorzichtig ga ik staan. Mijn hoofd is het hier niet mee eens maar mijn nieuwsgierigheid wint. Mijn benen trillen zo erg dat ik bijna omval. Harry trek me naar hem toe en houd me stevig vast rond mijn middel. Ondanks de enorme hoogte voelt dit als veiligheid. Dit is wat ik voor altijd wil. Veilig in Harry's armen.

Helaas wordt het moment verpest door mijn hersenen. Ik wordt me bewust van de hoogte en krijg het weer benauwd. Gelukkig zet Harry me weer op het bankje. Hij tilt me hoofd omhoog en laat me recht in zijn smaragdgroene ogen kijken. "Kijk naar mij. Let niet op andere dingen." Ik reageer niet want ik ben compleet verdwaalt in zijn ogen. Langzaam kom ik terug uit mijn trance. "Harry, ik, sor-" "Stil maar, het is oké. Ik ben bij je. We zijn allemaal hier. Nog even volhouden we zijn bijna weer beneden." Ik knipper met mijn ogen en voel een traan uit mijn oog ontsnappen. Shit, ik lijk wel een kleuter. Wat gaat Harry nu wel niet van me denken.

Maar in plaats van me uit te lachen haalt hij voorzichtig mijn traan weg. "Kom hier." Voorzichtig geeft hij me een knuffel en gaat met zijn hand in rustige bewegingen over mijn rug. Ik zie dat Niall, Liam en Zayn ons aan kijken. Zayn en Liam kijken bezorgd. Niall kijkt meer bezorgd met een geamuseerd gezicht, ik snap die jongen niet. We trekken pas terug van de knuffel als het bakje compleet stil staat. "Dat doe ik nooit meer." Tenzij Harry mee gaat. "Heel erg bedankt Harry, hoe kan ik je ooit bedanken." "Niet nodig. Ik ben blij dat ik je kon helpen." Hij is tegoed voor deze wereld.

POV Niall

Ik schrok me haast dood toen Louis zo zwaar begon te ademen. Harry kon hem goed helpen, Liam, Zayn en ik waren best aan het stressen. Gelukkig zijn we weer op begaande grond. Louis zit even op een bankje bij te komen en ik denk dat Harry wat drinken aan het halen is voor hem. Het kan bijna niet anders dat er meer is dan alleen vriendschap tussen die twee. Zeker toen Harry de opdracht gaf aan Louis om hem recht in de ogen aan te kijken was er iets, het is moeilijk uitteleggen en het gebeurde ook zo snel.

"Wie heeft er zin in suikerspin?" vraagt Zayn na een tijdje rond te lopen. Nog voordat we antwoord kunnen geven horen we Liam opeens schelden. "Fuck!" "Wat is er?" "Dat is mijn ex. Ze ging vreemd met die ene jonge van wiskunde." "Bedoel je Jack?" "Nee, zijn vriend." Geeft Louis als antwoord namens Liam. "Ik hoef die bitch echt niet meer te zien." Zegt Liam met een boze ondertoon. "Kunnen we haar ontlopen vandaag?" De jongens en ik knikken instemmend en lopen gelijk de andere kant op. Dan maar omlopen voor een suikerspin.

We zijn ondertussen al helemaal aan de andere kant van het terrein als Zayn 's telefoon gaat. Hij neemt op en gelijk begint hij sorry te zeggen tegen degene aan de andere kant van de lijn. Na een kort gesprek die -vanuit Zayn 's kant- voornamelijk bestaat uit ja, klopt, nee en dat soort dingen hangt hij weer op. Liam stelt de vraag waar we allemaal het antwoord op willen weten. "Wie was dat?" "Dat wa-" Verder komt hij niet want hij begint spontaan te lachen. Ik kijk hem aan met een wat-is-er-zo-grappig-blik. Tussen het lachen door lukt hem nog net wat duidelijkheid te geven. "Jullie keken zo bezorgd." Hij haalt even diep adem en dan gaat hij verder. "Het was mijn moeder. Ik was vergeten te zeggen hoe laat ik thuis kom."

We lopen nog uren over de kermis rond en gaan in bijna alle attracties. Totdat we de kerk 1 uur horen slaan. "Ik moest van mijn moeder om 1 uur naar huis." Zegt Harry zuchtend. "Wat zou je moeder ervan vinden als je een berichtje stuurt met dat we bij mij slapen?" Even kijk ik Liam verbaast aan. "Is dat een uitnodiging? Want ik denk dat mijn vader het wel goed vindt." Zeg ik terwijl ik mijn telefoon al pak om een berichtje te sturen. "Dat is zeker een uitnodiging. En beter komen jullie allemaal want de matrassen liggen al klaar." "Gezegd, ik denk wel dat ze het morgen pas leest maar dan weet ze tenminste waar ik ben." "Oké top! Louis en Zayn gaan jullie ook mee?" "Natuurlijk!" Zeggen ze tegelijk. "Duidelijk, Lets go!"

~

-All the love L&M