My best (boy)friend -L.S. Dutch

Hoofdstuk 16

POV Harry

"Is het een jongen?"

Ik schrik door de vraag en tranen stromen over mijn wangen. "Het is oké." Fluistert Gemma tegen mij. "Het maakt mij niet uit. Als mijn kleine broertje maar gelukkig is." Zeg ze tegen me, ik knik voorzichten. "Ja, het is een jongen." Ik zeg het zo zacht dat zelfs ik het bijna niet hoor. Gemma blijft stil. Zie je nou wel, ze vind je vies! Het maakt haar wél uit! Ze wil niet meer met je praten sukkel! Wat heb je nou gedaan? Nu ben je beste vriendin kwijt! Ik schreeuw zo hard tegen mijzelf. Ik haat mezelf zo erg, ik had het niet moeten zeggen. Nu ben ik alles kwijt. "Harry." Zegt Gemma zo hard tegen me dat ik naar achter deins. "Sorry, sorry ik wilde je niet bang maken, maar je begon zo moeilijk te ademen en je keek zo verward, ik dacht dat je flauw ging vallen."

"Haat je mij nu niet?" Vraag ik heel voorzichtig aan haar. "Nee, natuurlijk niet." Zegt ze grinnikend. "Behalve als je niet verteld wie want dat wil ik je niet meer spreken." Nu kan ik ook eindelijk weer lachen. "Het is Louis." "Ik wist het!" Schreeuwt Gemma dan keihard. "Hoe?" "Nou, ik ben al 18 en het was wel duidelijk dat er meer tussen jullie speelt." "Maar we hebben niet eens iets. Hij ziet me gewoon als vriend." "Daar zou ik maar niet zo zeker van zijn broertje. Maar nu gaan we eerst naar beneden want je heb nog veel te weinig eten op." Ze geeft me een kus tussen mijn haren en loopt de trap af met mij op haar hielen.

Ik prik wat met mijn vork in me eten. "Wat is er Harry?" "Wat zullen mam en Robin denken? Straks sturen ze me het huis uit." "Ik weet zeker dat ze er oké mee zijn. Maar als dat eventueel toevallig zeer onwaarschijnlijk niet het geval blijkt te zijn sta ik nog altijd achter je. Dat weet je toch? Oh en ik zeg niks. Jij mag het vertellen als je er klaar voor bent." Ik glimlach even naar haar als bedankje. "Wie weten het eigenlijk nog meer dat je gay of weet ik veel wat bent?" "Ik denk dat ik alleen op jongens val en alleen jij weet het." "Niet eens Niall?" Ik lach door de verbazing van haar. "Nope, ik ben het wel van plan op het hem komende week te vertellen. Het is gewoon zo eng omdat we al langer dan 10 jaar vrienden zijn en ik wil niet dat er iets veranderd. Ik heb hem wel al eens jaren terug verteld dat ik het niet zeker wist, mijn seksualiteit enzo."

"Wat zei hij er toen van? Weet je dat nog?" "Niet precies, iets met dat ik er vanzelf wel achter zou komen." "Dus hij zei niet dat hij het raar vond toch?" "Nee, maar hij zei ook niet dat hij het niet raar vond." Ik ben blij dat ik het er gewoon met Gemma over kan hebben. "Waarom doe je er eigenlijk niet moeilijk over?" "Waarover?" "Dat ik gay ben." "Omdat ik veel vrienden heb, en die zijn ook niet allemaal hetero. En toch zijn we vrienden. Wat zou er mis mee kunnen zijn?" Ik haal mijn schouders op. "Film kijken?"

POV Zayn

Mijn laptop staat open op Netflix en ik kijk of er nog een leuke serie is. Er wordt op mijn deur geklopt. "Wie is daar?" "Ikke" zegt mijn zusje lief en komt mijn kamer binnen. "Ik moest je van mama halen." "Oké ik kom zo even afsluiten, ga alvast maar." Als ik beneden aankom kijkt mijn moeder mij raar aan. Ze lijkt blij maar ook heel verdrietig, ik weet het niet precies. "Zayn, je kan het beste even gaan zitten." O shit, dit beloofd niet veel goeds. "Wat is er?" "Je weet dat we moeten verhuizen. Ik heb een huis gevonden. Het is vlak bij jouw nieuwe school en ook dichtbij de school van je zusjes."

"O, uhm. Wanneer gaan we verhuizen?" Ik ben bang en dat ben ik bijna nooit. Ik wil nog geen doei zeggen tegen Niall en Harry, ik ken ze pas net. Tranen springen in mijn ogen als ik bedenk dat ik doei tegen Liam en Louis moet zeggen. "We kunnen vanaf de kerst in het huis." Ik weet niet meer wat ik moet zeggen en loop terug mijn kamer. Ik besluit gelijk de jongens te facetimen.

Liam, Niall en Louis nemen op. "Uhm..." Veel verder kom ik niet want Liam heeft al door dat er iets mis is. "Moeten we naar je toekomen?" "Ja, doe maar." De jongens hangen op en ik breek uit in tranen. Hopelijk komt Harry ook. Even later gaat de bel, mijn moeder stuurt de jongens naar boven. "He Zayn." Zegt Liam op een twijfelachtige toon. "He jongens." Ze kunnen duidelijk zien dat ik heb gehuild en Louis trekt me dan ook in een knuffel. Ook Liam en Niall staan in de rij om me een knuffel te geven, ik moet er even om lachen. "We hebben geprobeerd Harry te laten komen maar hij nam zijn telefoon niet op en reageerde ook niet op zijn berichtjes." Ik knik even. Hoe moet ik ze dit gaan vertellen?

"Wat is er Zayn?" "Mijn moeder heeft een huis gevonden." Zeg ik dan zachtjes. De jongens moeten het nieuws even verwerken en Niall vraagt dan: "Wanneer moet je weg?" "In de kerstvakantie." Liam en Louis doen heel erg hun best om tranen binnen te houden. We kennen elkaar al 5 jaar. Hoe overleef ik wetende dat ik niet meer altijd op elk moment naar ze toe kan. "Kom hier." Zeg ik tegen ze en open mijn armen, ze knuffelen me zo stevig dat ik bijna geen lucht krijg. "Ik ga jullie missen." Zeg ik dan fluisterend. Mijn beide schouders worden nat wat betekend dat ze alle twee huilen. Ook Niall zijn ogen lopen vol. En zo zitten we dat minuten lang te huilen zonder dat ook maar iemand iets zegt.

~

Wat vinden jullie van het verhaal?

-Al the love L&M