My best (boy)friend -L.S. Dutch

Hoofdstuk 11

POV Niall

Zoals we al hadden bedacht was het erg saai in het museum, en de nachtwacht is eigenlijk helemaal niet zo speciaal behalve dan dat het groot is. Nu zitten we weer in de bus op weg naar school. We moesten weer op dezelfde plekken zitten dus de achterste bank is van ons. "Goedemiddag" klinkt er door de speakers. "Als we straks op de snelweg rijden is het spitsuur dus er staat bijna wel zeker een file." Er gaan veel zuchten door de bus. "Dus als je moe ben kan je gaan slapen." Eindigt de buschauffeur. "Dan ga ik dus zeker niet doen, daar heb ik te veel energie voor hoor." zegt Harry. "Wat wil je dan doen? Wachten totdat we kunnen vliegen en binnen 2 minuten thuis zijn? Want het spijt me, maar dat kan niet." "Oh Niall is weer de grappigste vandaag." Zegt Harry terwijl hij boos probeert te klinken. "Altijd."

"Het spijt me jongens maar ik ga wel slapen. Ik heb geen oog dicht gedaan vannacht. Daarom was is ik ook zo laat." "Ik ga ook slapen. Truste." Zegt Zayn. Ik zit steeds te denken aan Louis en Harry, ik vind dat het lijkt alsof ze elkaar leuk vinden en dat ga ik mooi even uitzoeken nu. "Ik ook." Ik doe alsof ik slaap. Ik weet dat het niet netjes is om gesprekken af te luisteren maar voor deze ene keer boeit het toch niet zo veel. Ik ga wat meer onderuit gezakt zitten en leg mijn hoofd tegen het raam. Dit ligt eigenlijk best comfortabel ik moet uitkijken dat ik niet echt in slaap val.

POV Harry

"Ga jij ook slapen Lou of niet?" "Ik denk het niet, maar je moet niet boos worden als dat wel gebeurt." Antwoordt hij terwijl hij naar zijn schoenen blijft kijken. Wat weer een goed gesprek dit. "Weet jij of we die opdracht in ons eentje moeten doen?" vraagt hij. "We mogen in groepjes, maar dan nog hebben we er niet veel aan want we hebben allemaal bijna niet gezien of gedaan." "Ja true, denk je dat we nog wat te horen krijgen over dat we bijna dat hele museum door zijn gerend?" "Dat lijkt me vrij logisch het is koebel." "Het lijkt wel alsof hij altijd ons moet hebben, zelfs met de kleinste dingen." "Ja hé, ik word niet goed van hem. Het is niet dat we er slecht voor staan en beter ons best moeten gaan doen. We zorgen er voor dat we deze plek niet met zware trauma's achter laten, maar nee dat vindt meneer niet kunnen." Ik hoor Louis lachen door mijn opmerking. Het is het schattigste geluid ooit. Waarom blijf ik dat denken, zoveel mensen lachen. Louis zijn lach is niet speciaal. Toch? Nee. Toch? Wat zit ik nou mezelf over te halen, er is iets speciaals aan die lach. Alleen weet ik niet wat. Misschien kan Gemma me helpen. Zij weet altijd alles.

"Zullen we doen, durf, waarheid spelen? Ik weet ook niets wat we anders zouden kunnen doen" vraagt Louis dan. "Is goed, als jij maar begin want ik moet nog even nadenken." "Waarover?" "Gewoon wat vragen en opdrachten. Waar anders over." Vraag ik met een kleine lach. Het voelt zo slecht om tegen hem te liegen, maar voordat ik de waarheid vertel moet ik het eerst zelf snappen. "Weet ik niet, het leek gewoon dat je aan iets moeilijks zat te denken ofzo." "Oh, nee er is echt niks." "Als je ergens mee zit kan je het altijd vertellen hé." "Dat zal ik zeker ook doen." "Ik vindt het echt leuk hoe we zo snel al zulke goede vrienden zijn geworden." "Aahw lou, ik ook. Ik vertrouw eigenlijk bijna nooit zo snel mensen." Nog voor dat ik het weet opent Louis zijn armen en geeft me een knuffel. "Ik ben blij dat je, je zo voelt Hazza." Ik sluit mijn ogen even en houd hem nog steviger vast voor dat we terug trekken. Ik kijk naar mijn schoenen en dan weer naar Louis, waarbij ik bijna verdrink ik zijn oceaan-blauwe ogen.

POV Louis

Als ik me terug trek uit de knuffel tintelt mijn hele lichaam nog na. Snel kijk ik naar mijn schoenen, eigenlijk ben ik een beetje bang voor Harry's reactie. Waarom weet ik niet, want hij is gewoon een vriend die ik een knuffel geeft maar toch. Ik adem diep in en durf omhoog te kijken. Zijn smaragdgroene ogen kijken recht in de mijne en ik weet niet wat ik moet doen of zeggen. Ik kijk weer naar beneden en voel dat mijn wangen rood worden. Hopelijk ziet Harry het niet. Nu weet ik het zeker, ik ben zeker weten geen hetero en verlieft op de leukste jongen van de wereld. Mijn gedachtes worden verstoort door een gil van Harry. En voordat ik weet wat er aan de hand is ligt hij boven op mij. "Oops." Zegt hij met een grote glimlach op zijn gezicht die minder dan 2 centimeter tussen die van hem en mij. "Hi." Zeg ik terug terwijl Harry weer rechtop gaat zitten en Niall van zich afhaalt. Die was blijkbaar op Harry gevallen tijdens het slapen.

Door Harry's gil zijn Zayn, Niall en Liam wakker geworden. Ik denk dat ik Liam en Zayn moet gaan vertellen over mijn gevoelens voor Harry. Ze zijn me beste vrienden ik kan dit niet voor hen verbergen. Shit daar had ik nog niet over nagedacht. En mijn ouders wat zouden die er van vinden? Alleen al van de gedachte dat ze me misschien niet accepteren wordt ik benauwd. En wat als mijn ouders me uit huis sturen? Wie hebben mijn zusjes dan? Ik begin zwaarder te ademen maar het lukt niet om het weer normaal te krijgen. Alles om me heen wordt wazig en hoor niet meer de bezorgde stemmen van de jongens die er eerst wel waren. Dan wordt alles zwart.

Langzaam wordt ik eindelijk weer wakker maarik houd mijn ogen nog even dicht. Ik hoor wat stemmen die niet helemaal kanplaatsten, dus open ik mijn ogen om te kijken wie er allemaal zijn. "Ohgelukkig, hij is wakker." Dat is Niall, zo een enthousiaste stem kan maar van ééniemand zijn. Ik lig nog in de bus want ik voel dat we nog rijden. Nu me ogenopen zijn kijk ik voor me uit. En ik kijk weer recht in de ogen van Harry. Daarkan ik nooit genoeg van krijgen. "Wat gebeurde er?" vraagt Zayn. "Ik weethet niet precies, ik denk wagenziek." Het was waarschijnlijk mijnpaniekaanval die te heftig werd en daardoor ben ik flauwgevallen. Ik heb bijnanooit paniekaanvallen en zeker niet zo erg.

~

Happy Birthday Zayn!!!! 

-All the love L&M