My best (boy)friend -L.S. Dutch

Hoofdstuk 47

POV Harry

Nog tien minuten tot het nieuwe jaar. We zitten allemaal in de woonkamer televisie te kijken, bijna allemaal, Ernest en Doris zijn aan het slapen dus ik hoef me geen zorgen te maken dat ons geheim vertellen, voorlopig. Er worden allemaal bijzondere gebeurtenissen van het afgelopen jaar geshowd maar eigenlijk wil ik gewoon gaan aftellen. "Wie wil er nog een oliebol?" vraagt Johannah en geeft mij een schaal vol. "Ik bedank." zeg ik beleeft en geef ze aan Phoebe en Daisy. Nog ongeveer vijf minuten tot het nieuwe jaar. Louis en ik zitten allebei aan een ander einde van de bank, Zayn en Liam zijn druk in gesprek en Niall doet alsof hij weet waar het over gaat.

Opeens horen we knallen van buiten en gaan er lichtflitsen door de lucht. Al de hele avond was het al bezig maar nu zijn ze bij de overburen begonnen. Als er een paar pijlen in de lucht uit elkaar knallen trillen de glazen op de tafel. "Ze zijn weer lekker illegaal bezig bij de buren." Lacht Mark. "Ik kijk wel of de tweeling nog slaapt." Louis staat op en loopt richting de trap. "Ik help je wel even." En ik volg hem snel en hoor Niall nog "Dat je dat durft." Zeggen. Hij moest eens weten.

Ik hoor Louis in de kamer van Doris en Ernest rommelen. Zachtjes loop ik naar hem toe en sla mijn armen om hem heen "Hazz." Giechelt Louis. "Wat, zij weten het toch al." Ik druk mijn gezicht in zijn haar. "Nog twee minuten." Fluistert Louis. "We maar weer naar beneden. Deze twee blijven wel slapen." Fluistert Louis. "Nog twee minuten." Herhaal ik zachtjes. Louis draait zich om in mijn armen en kijkt me aan. "Het komt goed Hazz, no stress. Geloof me." Fluistert hij tegen mijn lippen voordat hij me een kus geeft. daarna ontsnapt hij snel uit mijn armen er sprint naar de trap. "40 seconden." Zegt hij terwijl hij de trap zo stil mogelijk afrent.

"Hey jongens, net op tijd." Zegt Tricia terwijl ze haar jas aantrekt. Het is frisjes buiten maar er zijn geen wolken waardoor de sterren goed te zien zijn. Snel trekken Louis en ik ook onze spullen aan en volgen de rest naar buiten. Ik weet honderd procent zeker dat Louis het koud gaat hebben dus ga ik dicht bij hem staan. "10, 9, 8, 7." Klinkt het door de hele buurt. Ik kijk Louis aan. Nu gaat het gebeuren. "3, 2, 1,"

Ik druk mijn lippen zachtjes op die van Louis. "Happy new year!" wordt er een aantal keer om ons heen geroepen en het vuurwerk gaat los, maar al snel stoppen de stemmen en zijn alleen de knallen te horen. Rustig ga ik uit de kus maar ik hou mijn ogen dicht. "Harry, kijk me aan" fluistert Louis terwijl hij met zijn hand mijn gezicht vasthoud. Langzaam open ik mijn ogen. "Waarom zeggen ze niets?" vraag ik zo dat alleen Louis het kan horen.

"Ik denk dat ze..." Louis kan zijn zin niet afmaken of Niall begint te roepen. "Ik wist het! Ik wist het! Ik wist het!" Een kleine lach verschijnt er op mijn gezicht. Al verdwijnt die snel weer als ik naar mijn ouders kijk. Ze lopen op ons af en het lukt niet om hun emotie te plaatsen. "Harry uhm" begint mijn vader. "Sorry, sorry, sorry." Is alles wat ik kan zeggen. Louis drukt me tegen hem aan. "Blijf rustig. Ik heb je." "Nee Harry, geen sorry zeggen, het is alleen, je moeder en ik, we hadden het gewoon niet verwacht." "Het is oke?" vraag ik voorzichtig. Beide knikken ze, ze open hun armen en ik loop naar ze toe. Ze sluiten hun armen om me heen. "We houden nog steeds van je." Zegt mijn moeder. Zodra die woorden haar lippen verlaten glijd er een traan stil over mijn wang heen.

"En nu feest!" roept Zayn ik schiet in de lach en wens alle andere ook een gelukkig nieuw jaar. De rest van de nacht is het zoals elk ander nieuwjaar, te veel oliebollen, te veel knuffels en een uitzicht van licht explosies door het vuurwerk. Na een tijdje gaan de meeste volwassenen weer naar binnen. Zayn, Liam, Niall, Louis en ik besluiten nog even wat door de buurt te lopen. We lopen nog geen minuut de straat uit wanneer Louis mijn hand pakt. "Je hebt koude handen." "Daar heb ik jou voor." Ik lach en til onze handen omhoog zodat ik een kus op Louis' hand kan drukken. "Get a room!" roept Liam achter ons.

In de ochtend wordt ik wakker in Louis kamer, rond 3 uur ging iedereen naar huis maar gisteren besloten de jongens en ik om bij Louis te blijven slapen. Zayn ligt op Louis zijn bank, Niall en Liam liggen op matrassen. Ik lig natuurlijk naast Louis die nog aan het slapen is. Ik heb nog geen zin om iets te doen dus kruip ik meer naar Louis toe. Hij ligt rustig op zijn rug. Ik leg mijn hoofd op zijn borst en een arm om hem heen. Niet veel later val ik weer inslaap.

Aan de ontbijttafel is het rustig. Het is al 12 uur maar de meiden zijn alsnog best moe van het laat opblijven. Doris en Ernest daar in tegen kletsen de oren van je hoofd. Ook Niall zit vol energie aan tafel. Zayn en Liam zijn nooit een ochtend persoon geweest en Louis is nog half aan het slapen. Johannah en Dan zitten rustig aan de koffie, die hebben het ontbijt al op. Ik probeer een gaap te onderdrukken wat niet helemaal goed gaat. Als Louis het door heeft komt er een kleine lach op zijn gezicht. Hij ligt met zijn armen op tafel terwijl zijn hoofd daarop rust.

Als het ontbijt richting het einde komt tikt Liam met zijn mes tegen zijn glas. Hij kucht en neemt dan een diepe zucht. "Het spijt me dat ik jullie verstoor tijdens deze maaltijd. Heel erg bedankt dat we mochten blijven slapen trouwens." Zegt Liam even snel tegen Louis' ouders. "Ik heb iets te bekennen. Ik zit namelijk al sinds gisteravond met een vraag." Hij houd een dramatische pauze. "Waar blijft jullie verhaal, Lou en Harry?"

Vragend kijken Louis en ik hem aan. "Sinds wanneer zijn jullie officieel? Wie vroeg wie? Wij willen antwoord." Vraagt hij. Louis rolt me zijn ogen. "28 december, Harry vroeg het aan mij. Daar zijn je antwoorden." Zegt Louis een beetje chagrijnig en hij gaat weer rechtop zitten. Ik leg mijn hoofd op Louis' schouder en hij drukt een kus in mijn haar. "Lou, het was toch geheimpje?" vraagt Doris geschrokken. "Geen zorgen ze weten het nu allemaal al." Antwoord ik. Gelukkig valt het onderwerp al snel weer en kunnen Louis en ik gewoon eten zonder ongemakkelijke vragen.

~

Het is raar te bedenken dat dit verhaal begon met een avondje verveling en gekke ideeën aan je zus vertellen. Het is al bijna meer dan een half jaar geleden dat we begonnen. 

Heel erg bedankt dat jullie dit lezen! 

-All the love L&M