My best (boy)friend -L.S. Dutch

Hoofdstuk 42

POV Harry

Vandaag komen mijn opa en oma voor een brunch, dat doen we elk jaar op 2e kerstdag. Ik ben met mijn vader alles op de tafel aan het zetten. "Harry waar ben jij mee bezig?" vraagt Gemma als ze de kamer inloopt. "Me de uh." Veel verder kom ik niet als ik me besef dat ik met een mand vol broodjes midden ik de kamer stilsta. Snel zet ik die op de tafel.

Ik was met mijn gedachtes helemaal niet bij de brunch. Hoe kan ik ook. Louis pakte gister mijn hand vast! Dat betekent dat hij mij ook leuk vindt, toch? Alleen al als ik eraan denk krijg ik vlinders in mijn buik. Louis William Tomlinson heeft MIJN hand vast gehouden. Het is het enigste wat door mijn hoofd gaat. Vanaf het moment dat we los lieten tot ik ging slapen en vanochtend toen ik wakker werd was dat het eerste waar ik aan moest denken.

Ik wil zo graag Louis vragen over hoe hij nu verder wilt. Ik bedoel, het kan toch niet dat hij niks wilt? Gister lukte het me niet om het aan hem te vragen, we konden geen minuut alleen krijgen. Het was ook te gezellig om zo'n vraag te stellen. Straks was het niets voor hem en dan zou het de hele avond ongemakkelijk tussen ons zijn.

Als de deurbel gaat ren ik de gang in om de deur te openen, mijn opa en oma zie ik niet zo vaak dus ik kijk er altijd erg naar uit als ze langskomen.

POV Louis

Harry pakte mijn hand vast, Harry pakte mijn hand vast, Harry pakte.... Dat zinnetje blijf de hele ochtend maar door mijn hoofd spoken. Misschien kan ik het aan Zayn of Liam vragen of misschien toch niet. Ik weet het niet, waarom zijn zulke kleine dingen juist degene waar je het meest over twijfel?

Morgen gaan we Zayn helpen spullen inpakken, hij wilde graag dat wij kwamen. Ik denk omdat hij zoveel mogelijk tijd met ons wil besteden voordat hij gaat. De laatste maanden zijn zo snel voorbij gegaan. Het is raar te bedenken dat hij straks weg is, dat hij niet meer zomaar voor je deur staat. Het gaat vreemd zijn als we opeens met zijn vieren naar Cowell zijn gezeik moeten luisteren. Dat ik niet meer tijdens Engels Zayn een snelle blik kan geven als de docent weer zegt dat hij optijd moet komen. En hij kan me straks geen advies meer geven over wat ik moet doen als er iets gebeurt tussen mij en Harry.

Waarom gaan mijn gedachtes zelfs op dit soort momenten naar Harry? Harry, Harry, Harry is alles wat door mijn hoofd gaat. Vanochtend gaf Lottie me een high-five, ik kan alleen maar denken aan Harry een high-five te geven, en dan zijn hand weer pakken en dan aahhgg! Ik word gek van mezelf!

Het was super gezellig vandaag. We zijn met z'n alle naar een restaurant gegaan om een kerstdiner te houden met de familie. Het is lang geleden dat de hele familie bij elkaar was. Sommige hadden Doris en Ernest nog nooit life gezien. Het was niet druk in het restaurant dus heb ik besloten maar gelijk voor mijn hele familie uit te komen. De reactie verbaasde me eerlijk gezegd wel. Ze deden er heel makkelijk over. Zelfs mijn opa en oma die streng gelovig zijn.

Aan het einde van het diner liepen we weer naar de auto, mijn oma haalde me toen even uit de groep omdat ze me iets moest vertellen. Op dat moment was ik bang dat ze er toch moeite mee had. Gelukkig was dat het niet, ze zei: 'Lieve jongen, als jij maar gelukkig ben. Ik weet dat je het misschien niet van mij en opa verwacht maar wij staan achter je. Je moet me één ding beloven, beloof me dat je naar je hart luister.' Ze gaf me een stevige knuffel en we liepen samen terug.

Het is nu 00:48 uur s 'avonds ik zit op de bank wat op mijn telefoon te scrollen. Ik heb helemaal geen zin om te gaan slapen terwijl ik best moe ben. Ik wil gewoon niet gaan slapen. Als ik wakker word ga ik naar Zayn om hem te helpen inpakken, het verhuizen komt nu wel heel dichtbij. Ik heb geprobeerd om er niet te veel aan te denken deze vakantie maar nu is dat bijna onmogelijk. Ondertussen zijn de verhuizing en Harry het enigste waar ik aan kan denken.