My best (boy)friend -L.S. Dutch

Hoofdstuk 44

Pov Louis

We lopen richting Zayn's huis om onze fietsen te pakken. We hebben de hele ochtend geholpen met het inpakken en in de middag hebben we gevoetbald en gewoon gezellig gezeten. Ik voel mijn handen bijna niet meer. Ik mag dan wel met een dikke jas aan lopen en met mijn handen in mijn zakken zitten, maar ik heb zulke koude handen. "Ik heb het koud." Zeur ik. "We zijn er letterlijk over vijf minuten." Lacht Liam. "Dat betekend niet dat ik opeens geen koude handen heb." Ik hoor Harry lachen. Kijk Liam, dat is nou hoe je er voor zorg dat ik het warmer krijg.

Wanneer we eindelijk bij Zayn zijn (3 minuten later) zeggen we elkaar gedag en pakken we onze fietsen. Ik rij met Liam naar onze straat. Als ik thuis ben en ik weer wat gevoel heb in mijn handen stuur ik een berichtje naar Harry.

Hazza💚🥰

U: hoelaat en waar wil je afspreken?

Hazza: bij de bakker? Dat is voor ons in het midden, dan hoeven we allebei niet zoveel te fietsen

Hazza: kan je nu?

U: is goed

U: ik kan ook nu

Hazza: vergeet geen handschoenen

U: slim

U: tot zo x

Hazza: tot straks x

Ik trek mijn schoenen weer aan en zeg tegen mijn moeder dat ik weer ga. "Waar ga je naartoe schat?" vraagt ze. "Harry." Gelijkt draaien mijn moeder, Dan, Fizzy en Lottie zich naar mij. "Hebben jullie een date?" vraagt Fizzy verbaasd. Was het maar zo. "Nee, hij vindt mij niet eens leuk." Denk ik. Daar wil ik vandaag achter komen. "Moeten jullie geen huiswerk maken ofzo? In plaats van te bemoeien met mij." "Het is vakantie." Komt Lottie ertussen. "Anyway ik ga." Ik loop de deur uit.

Aangekomen bij de bakker zie ik Harry nog niet. Gelukkig heeft hij niet op mij moeten wachten. Ik was even bang dat het gedoe met Lottie en Fizzy ervoor zou zorgen dat ik laat was. Niet veel later komt hij aan gelopen. "Hey." "Hoi, sorry dat ik er nu pas ben. Ik wilde net gaan maar toen begon Gemma een verhaal en ik kon niet wegkomen. Sta je hier al lang?" "Nee, ik had hetzelfde probleem met Lot en Fizzy, alleen duurde het korter. Waarom ben je eigenlijk lopend?" "Me fiets is vanmiddag omgevallen, er zit een slag in het wiel." "Ben jij ook gevallen?" vraag ik weer veel te bezorgd. Gelukkig schud Harry zijn hoofd.

"Zullen we een stukje gaan lopen?" Ik vind het een goed idee dus even later lopen we richting het park. Het is stil maar niet ongemakkelijk. Ik realiseer wel dat ik alsnog mijn handschoenen ben vergeten. "Harry, wil je wat leuks weten?" vraag ik na een stukje te hebben gelopen. "Wat is er?" vraagt Harry. "Ik ben mijn handschoenen vergeten." Harry grinnikt, "wil je de mijne lenen?" Ik knik en Harry haalt ze uit zijn zakken, ze zijn een beetje te groot maar dat maakt even niet uit. Ik glimlach klein en samen lopen we verder.

Als we een leeg bankje zien gaan we zitten, veel hebben we nog niet gezegd maar ongemakkelijk is het niet. Ik denk dat het nu wel een goed moment is om het te vragen. "Waarom wilde je met zijn tweeën afspreken?" Harry's gezichtsuitdrukking verandert gelijk naar nerveus en zijn wangen worden rood. "Ik uhm, ik wilde wat vragen, denk ik." "Wat bedoel je met 'denk ik'?" "Ik weet niet of het raar is om te vragen. Het is een beetje vaag sorry." "Je mag alles vragen." Ik probeer hem een beetje gerust te stellen ondanks dan ik eerlijk gezegd best wel nerveus ben aangezien ik hier alleen met Harry zit.

"Je weet met kerst toch, bij Liam." Begint Harry zijn verhaal. "Vlak na het hoofdgerecht." Ik weet precies wat hij bedoeld. "Ja, wat is daarmee." Daar is heel veel mee, je pakte mijn hand zomaar vast zonder verder iets te doen. Niet dat het erg was. Ik probeer echt om mijn enthousiasme binnen te houden, ik wil hem de kans geven om uit te praten. "Laten we zeggen dat ik er nog al veel heb over nagedacht. En ik wil eigenlijk heel graag wat dingen duidelijk hebben."

Ik knik als teken dat ik luister. "Het klinkt vreemd maar ik weet oprecht niet hoe ik sommige dingen moet vragen zonder dom te klinken." Zuchtend kijkt Harry naar het park. "Gewoon doen. Ik beloof dat ik je niet dom ga vinden." Hij draait ze gezicht naar mij en lacht kort. Dan kijk hij me recht in mijn ogen aan. "Waarom pakte je mijn hand?" Die vraag had ik wel verwacht ja.

"Jij hield mijne eerst vast." probeer ik eronderuit te komen. "Ja maar dat was omdat, omdat. Waarom liet je niet los?" Ik negeer Harry's 'dat was omdat' en geef hem een eerlijk antwoordt. "Omdat ik dat niet wilde." "Dus je vond het niet erg dat ik je hand vast pakte zonder reden?" Ik schud mijn hoofd. "Waarom liet jij niet los?" "Ik wilde niet." Een groep vlinders word weer losgelaten. Het enige wat ik kan doen is verlegen lachen naar hem.

"Weet je nog vlak nadat jullie erachter kwamen dat ik op jongens viel dat jullie gingen vragen over hoe ik erachter kwam. Toen zei ik dat ik opeens gevoelens kreeg voor een jongen." Hij pauzeert en lijkt na te denken. "Fuck it." mompelt hij dan zacht tegen zichzelf. 

"Jij bent die jongen." Fluistert hij. "Ik vindt je leuk."

De wereld staat opeens compleet stil. Mijn hart slaat duizend keer per minuut. Met grote ogen kijk ik hem aan. Harry vindt mij leuk? Harry vindt mij leuk. Harry vindt mij leuk! Ik wil Harry vertellen dat ik hem ook leuk vindt maar ik staar hem alleen maar sprakeloos aan. Het gevoel wat nu door me heen gaat is met geen woorden te beschrijven.

"Lou?" angstig kijk Harry mij aan. "Ik uhm," zeg ik nog steeds een beetje verbijstert van wat Harry net zei. In plaats van te zeggen dat ik hem ook leuk vind heb ik een beter idee. Langzaam beweeg ik mijn hoofd richting die van hem en doe mijn ogen dicht. Zijn lippen voelen precies zoals ik me had voorgesteld en bewegen prefect op die van mij. Het een zoen die je altijd in de film zie, in het donker, op een bankje midden in het park.

Voorzichtig trek ik mijn hoofd terug en open mijn ogen. "Ik jou ook." Na nog een paar minuten van elkaar bewonderen breekt Harry eindelijk de stilte. "Wil je mijn vriendje zijn?" Ik knik en begin te lachen. "Waarom lach je zo?" vraagt Harry grinnikend. "Het klink net als op de basisschool, je weet wel. 'Hoi, ik ben Louis en ik vind jou leuk, ik ben Harry en ik vind jou ook leuk, wil je mijn vriendje zijn.'  Harry begint ook hardop te lachen.

Het begint kouder te worden en ik kruip tegen hem aan. Mijn gezicht druk ik in zijn nek en ruik zijn parfum, het ruikt naar bloemen en ik vind het geweldig. Harry slaat zijn arm om mijn heen wat mij een veilig gevoel geeft. Ik draai mijn hoofd richting zijn oor en fluister: "Ja, ik wil je vriendje zijn." Harry drukt een kus op mijn voorhoofd en ik val bijna in slaap.

"Kunnen we naar huis gaan? Ik begin moe te worden." "Oke Boo." "Hoe kom je op de naam Boo?" vraag ik verbaast. "Ik hoorde je moeder je een keertje Boo Bear noemen en ik vond dat eigenlijk wel een leuke bijnaam." Krijg ik als antwoord.

Ik lach verlegen naar hem en voel mijn wangen rood worden. "Je bent schattig als je verlegen bent." Lacht Harry. Plagerig duw ik tegen hem aan. Ik had alleen niet door dat hij aan het einde van het bankje zit, of eigenlijk zat. Hij valt van het bankje af en neemt mij mee in zijn val. Ik blijf met mijn buik op het bankje liggen terwijl mijn hoofd over het randje naar Harry kijkt. Geschrokken kijk ik Harry aan. Maar hij ligt lachend op de grond.

~

LARRY IS REAL MENSJES

Het duurde ff

-All the love L&M