{Zawgyi}
ခႏၶာကိုယ္ထဲကို အသိစိတ္ျပန္ကပ္လာျပီ ဆိုတာနဲ႔ တစ္ကုိယ္လံုး ေတာင့္တင္းေနျပီး ရင္ဘတ္မွ နာက်င္မႈကို ဦးေႏွာက္ဆီသို႔ သတင္းပို႕ေဆာင္ပါေတာ့၏ ။
ဒါေပမယ့္ သူ မ်က္လံုးမဖြင့္ႏိုင္ေသးပါ ။
ဆိုးဆိုးရြားရြားေရဆာေလာင္လာမႈေၾကာင့္ သူ ေရေတာင္းဖို႔အတြက္ ႏႈတ္ခမ္းကို လႈပ္နိုင္ရန္ ၾကိဳးစားလိုက္သည္ ။
'' ေရ ... ေရေပးပါ ''
သူေတာင္းလိုက္ေပမယ့္ အခ်ည္းအႏွီးပါ ။
လူတစ္ေယာက္၏ စကားသံတစ္ခုကိုေတာ့ ၾကားလိုက္ရေပမယ့္ လိုခ်င္ေသာေရ ေရာက္မလာ ။
မျဖစ္ေတာ့ဘူး ။
သူအခု ဘယ္ေရာက္ေနလဲေတာင္ မသိဘူး ။
မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္မွပါပဲ ။
သူအခုေရာက္ေနတဲ႔ ေနရာက အႏၲရာယ္ရွိနိုင္လား အကဲခတ္ ရဦးမယ္ေလ ။
အားကုန္သံုး၍ အစြမ္းကုန္ပိတ္က်ေနေသာ မ်က္ခြံတို႔ကို မတင္လိုက္သည္ ။
အျမင္အာရံုျပန္လည္ရရွိလာသည္ႏွင့္ ပထမဆံုးျမင္ရသည္က သူ႔ကို အံ႔ၾသတၾကီး ၾကည့္ေနတဲ႔ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ။
'' မင္း ... မင္းဘယ္သူလဲ ? ''
ထိုေကာင္ေလးက ဘာမွျပန္မေျပာပဲ သူ႔နဖူးကို လာစမ္းသည္ ။
ျပီးေနာက္ သူ႕လက္ကိုလည္း ဆြဲယူ၍ ေသြးခုန္ႏႈန္းစမ္းေနေသး၏
'' ေတာ္ေတာ္ထူးဆန္းတာပဲ ။ အဖ်ားလည္း က်သြားတယ္ ။ ေသြးခုန္ႏႈန္းလည္း ပံုမွန္ျပန္ျဖစ္ေနျပီ ။ အင္း ... မင္းရဲ႕ ကိုယ့္ခံအားက ေတာ္ရံုတန္ရံုမဟုတ္ဘူးပဲ ။ ''
ေကာင္ေလးကို ၾကည့္ရတာ သူ႕ကို အႏၲရာယ္ျပဳမည့္ပံုမေပၚပါ ။
ေဆးေတာင္ ကုထားေပးပံုရ၏ ။
'' မင္းကဘယ္သူလဲ ? ငါကေရာ ? ဘာလို႕ ဒီေရာက္ေနတာလဲ ? ''
သတိရလာလာျခင္း ေမးခြန္းေတြ ဆက္တုိက္ေမးေနေသာ သူ႔ကို ၾကည့္ကာ ထိုေကာင္ေလးက
'' စကားသိပ္မေျပာနဲ႔ဦး ။ မင္းက ေနေကာင္းေသးတာ မဟုတ္ဘူး ''
YOU ARE READING
SUPERNATURAL
FanfictionZawgyi သဘာဝမက်ေသာ အခ်စ္ဟာ အျပစ္တစ္ခုျဖစ္မည္ဆိုရင္ ထိုအျပစ္ကုိ ေက်ေက်နပ္နပ္ လက္ခံပါရေစ..။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ အခ်စ္ဟာ အဆံုးမရွိတာမို႕။ Unicode သဘာဝမကျသော အချစ်ဟာ အပြစ်တစ်ခုဖြစ်မည်ဆိုရင် ထိုအပြစ်ကို ကျေကျေနပ်နပ် လက်ခံပါရစေ..။ ကျွန်တော်တို့ အချစ်ဟာ အဆုံးမရှိ...
