Chapter Two {Z+U}

10.1K 911 8
                                    

{Zawgyi}

ခႏၶာကိုယ္ထဲကို အသိစိတ္ျပန္ကပ္လာျပီ ဆိုတာနဲ႔ တစ္ကုိယ္လံုး ေတာင့္တင္းေနျပီး ရင္ဘတ္မွ နာက်င္မႈကို ဦးေႏွာက္ဆီသို႔ သတင္းပို႕ေဆာင္ပါေတာ့၏ ။

ဒါေပမယ့္ သူ မ်က္လံုးမဖြင့္ႏိုင္ေသးပါ ။

ဆိုးဆိုးရြားရြားေရဆာေလာင္လာမႈေၾကာင့္ သူ ေရေတာင္းဖို႔အတြက္ ႏႈတ္ခမ္းကို လႈပ္နိုင္ရန္  ၾကိဳးစားလိုက္သည္ ။

'' ေရ ... ေရေပးပါ ''

သူေတာင္းလိုက္ေပမယ့္ အခ်ည္းအႏွီးပါ ။

လူတစ္ေယာက္၏ စကားသံတစ္ခုကိုေတာ့ ၾကားလိုက္ရေပမယ့္ လိုခ်င္ေသာေရ ေရာက္မလာ ။

မျဖစ္ေတာ့ဘူး ။

သူအခု ဘယ္ေရာက္ေနလဲေတာင္ မသိဘူး ။

မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္မွပါပဲ ။

သူအခုေရာက္ေနတဲ႔ ေနရာက အႏၲရာယ္ရွိနိုင္လား အကဲခတ္ ရဦးမယ္ေလ ။

အားကုန္သံုး၍ အစြမ္းကုန္ပိတ္က်ေနေသာ မ်က္ခြံတို႔ကို မတင္လိုက္သည္ ။

အျမင္အာရံုျပန္လည္ရရွိလာသည္ႏွင့္ ပထမဆံုးျမင္ရသည္က သူ႔ကို အံ႔ၾသတၾကီး ၾကည့္ေနတဲ႔ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ။

'' မင္း ... မင္းဘယ္သူလဲ ? ''

ထိုေကာင္ေလးက ဘာမွျပန္မေျပာပဲ သူ႔နဖူးကို လာစမ္းသည္ ။

ျပီးေနာက္ သူ႕လက္ကိုလည္း ဆြဲယူ၍ ေသြးခုန္ႏႈန္းစမ္းေနေသး၏

'' ေတာ္ေတာ္ထူးဆန္းတာပဲ ။ အဖ်ားလည္း က်သြားတယ္ ။ ေသြးခုန္ႏႈန္းလည္း ပံုမွန္ျပန္ျဖစ္ေနျပီ ။ အင္း ... မင္းရဲ႕ ကိုယ့္ခံအားက ေတာ္ရံုတန္ရံုမဟုတ္ဘူးပဲ ။ ''

ေကာင္ေလးကို ၾကည့္ရတာ သူ႕ကို အႏၲရာယ္ျပဳမည့္ပံုမေပၚပါ ။

ေဆးေတာင္ ကုထားေပးပံုရ၏ ။

'' မင္းကဘယ္သူလဲ ? ငါကေရာ ? ဘာလို႕ ဒီေရာက္ေနတာလဲ ? ''

သတိရလာလာျခင္း ေမးခြန္းေတြ ဆက္တုိက္ေမးေနေသာ သူ႔ကို ၾကည့္ကာ ထိုေကာင္ေလးက

'' စကားသိပ္မေျပာနဲ႔ဦး ။ မင္းက ေနေကာင္းေသးတာ မဟုတ္ဘူး ''

SUPERNATURALWhere stories live. Discover now