Zawgyi
BaekHyun's pov :
Chan Yeol ... သူ ျမိဳ႕ေတာ္ကို ထြက္သြားျပီး တစ္ပတ္ေလာက္ အၾကာမွာ ကြ်န္ေတာ့္ဆီ ေရာက္လာခဲ႔သည္ ။
" ဟင္ ! ChanYeol ... "
* သူကြ်န္ေတာ္နဲ႔တစ္ပတ္ထက္ပိုျပီးခြဲမေနႏိုင္ပါလားေနာ္ *
ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ဘာစကားတစ္ခြန္းမွ မေျပာဘဲ အိမ္ေရွ႕တြင္ မတ္တပ္ရပ္ကာ သူ႕ကို ေၾကာင္ၾကည့္ေနသည့္ ကြ်န္ေတာ့္ကို သူ႕ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲထည့္လိုက္တာမို႕ ကြ်န္ေတာ္ ၾကည္ႏူးစြာ ေတြးရင္း ျပံဳးေနမိ၏ ။
" Aigoo ... Park Chan Yeol ! မင္း ေတာ္ေတာ္ ပင္ပန္းသြားျပီ "
ကြ်န္ေတာ့္ လက္တို႕က သူ႕ေက်ာျပင္ထက္ ေရာက္သြားခဲ႔တဲ႔ အခါ သူက ခပ္ျပံဳးျပံဳးႏွင့္ ဆိုလာေလရဲ႕ ။ ဘာတဲ႔ ... ေတာ္ေတာ္ပင္ပန္းသြားျပီ ဆိုပဲ ။
" ေျပာပါဦး ။ ဘာေတြ ပင္ပန္းသြားတာလဲ ? "
သူ႕ရင္ခြင္ထဲ မ်က္ႏွာဝွက္ထားတဲ႔ ကြ်န္ေတာ့္ကို ဖက္ထားရာက ခြာကာ ကြ်န္ေတာ့္မ်က္ႏွာေလးကို ကိုင္လ်က္ သူ ဘာစကားမွ မေျပာဘဲ တစိမ့္စိမ့္ ၾကည့္ေနေသး၏ ။
ကြ်န္ေတာ့္ႏွလံုးသားထဲ စူးနစ္သြားေအာင္ ထိုးေဖာက္ႏိုင္တဲ႔ သူ႕အၾကည့္ေတြေအာက္ ကြ်န္ေတာ္ ေတာင့္မခံႏိုင္စြာ မ်က္လႊာခ်လိုက္မိသည္ ။
သူ႕အၾကည့္ ၊ သူ႔အျပံဳး ၊ သူ႔စကားသံေတြေအာက္မွာ ကြ်န္ေတာ့္ႏွလံုးသားက အျမဲ က်ရံႈးေနခဲ႔တာပဲေလ ။
ထို႕ေနာက္တြင္ တစ္ဖန္ျပန္၍ သူ ကြ်န္ေတာ့္ကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ဖက္ထားလိုက္ျပန္ပါသည္ ။
" အရမ္း လြမ္းေနခဲ႔တာ ... "
တစ္ပတ္ေလာက္ သူႏွင့္ ေဝးကြာေနခဲ႔တာမို႕ ေမွာင္မိုက္ေနခဲ႔သည့္ ကြ်န္ေတာ့္ ကမာၻ ... ခုေတာ့ ျပန္လည္ လင္းထိန္လာခဲ႔ျပီ ။
--
ဘယ္ေနရာကိုပဲ ၾကည့္ၾကည့္ စိမ္းစိုသာယာေနေသာ သည္ေတာထဲရွိ အရွိန္အဟုန္ျဖင့္ တေဝါေဝါ စီးက်ေနေသာ ေရတံခြန္ၾကီး၏ အနီးအနား ေက်ာက္ေဆာင္အၾကီးၾကီး တစ္ခုေပၚတြင္ ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ ကြ်န္ေတာ့္ခ်စ္သူ Chan Yeol တို႕ ထိုင္ေနၾကပါသည္ ။
YOU ARE READING
SUPERNATURAL
FanfictionZawgyi သဘာဝမက်ေသာ အခ်စ္ဟာ အျပစ္တစ္ခုျဖစ္မည္ဆိုရင္ ထိုအျပစ္ကုိ ေက်ေက်နပ္နပ္ လက္ခံပါရေစ..။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ အခ်စ္ဟာ အဆံုးမရွိတာမို႕။ Unicode သဘာဝမကျသော အချစ်ဟာ အပြစ်တစ်ခုဖြစ်မည်ဆိုရင် ထိုအပြစ်ကို ကျေကျေနပ်နပ် လက်ခံပါရစေ..။ ကျွန်တော်တို့ အချစ်ဟာ အဆုံးမရှိ...
