Müptela||Tamamlandı||

5.Bölüm"Acılı Sarmaşık"

Hola💦

İçimde bir yerlerde küçücük sandıklar vardı.

Her birinde kaybettiğim anılarım,

mutluluğum ve hüznüm vardı.

En çokta gerçek ben.

Küçüklüğümü hatırladım. Babam ve annemle ne kadar da çok mutlu olduğum geldi gözümün önüne. Ya sonra? Sonra ne olmuştu da beni içimdeki bana düşman etmiştiler?

Zihnim de bir sis dahi yoktu.

Bomboş bir arazi gibiydi.

Hiçbir şey bulamıyordum.

Kaybettiğim kendimi bile.

Babamın beş dakika sonra evden çıkmasıyla, bir şekilde Pulli ve ben de evden çıkmıştık. Egemen'in arabasını Pulli'nin arabasıyla takip ediyorduk.

Bu yaptığımız delilik olsada sabrım, sabrımız kalmamıştı artık.

Barlas'ın o kara gözleri zihnimi çökerttiğinde gözlerimi kapatıp başımı arkaya yasladım.

Gerçek adım Feride'ydi.

Bunu biliyordum ama ben onun için hangi Feride'ydim?

Ya kendim için hangi Feride olmuştum? Barlas'ın tanıdığı mı yoksa benim hatırladığım Feride mi?

Düşünmek beni daha çok rahatsız ettiğinde gözlerimi açıp yolu izlemeyi tercih ettim.

Öyle ki, yol boyu olan sessizlik şehir dışına çıktığımızda bozulmuştu.

"Hassiktir! Ne kadar daha yol var?!" dedi Pulli sinirle soluyarak. Ben ise sesimi çıkarmamayı tercih edip yolu izlemeyi devam ettim.

Bir süre sonra ormanlık bir alana girmek üzereyken Pulli arabanın hızını düşürdü. Dikkat çekmemek için geç sürdüğünde ise neyseki arabanın çıkardığı tozlar gittiği yeri belli ediyordu.

Egemen'in arabasını yol kenarına park ettiğini fark ettiğimizde Pulli de kenara park etti.

"Şimdi ne olacak?" dedim düşünceyle ileri bakarken.

"Bilmiyorum."

Darlandığımı hissettiğimde art arda sıklıkla nefes aldım. Bu bile bana yetmediği için arabanın camını indirmiştim.

"İniyor." gözlerimi Egemen'in olduğu tarafa çevirdiğimde arabadan indiğini gördüm.

"Biz de inelim, hadi." Pulli ile arabadan indikten sonra yavaş adımlarla Egemen'i takip etmeye başladık. Ormanın içine girmişti ve babamında girdiğinde bu sayede emin olmuştuk.

"Ya bir şey olursa?" dedim içimdeki rahatsız edici hisle beraber.

"Bir şeyin olacağı belli Feride ama bunun tehlikesini en aza indirmemiz gerekiyor. Her ihtimali düşünmeliyiz. Telefonun çekiyor mu?" telefonuma baktığımda sessize almadığımı fark edip sesini tamamen kapattım ve çekip çekmediğini kontrol ettim.

"Çekiyor."

"Bu iyi ama ileride çekmeyebilir. İlk fırsatta bak," diyerek fısıldadı.

"Tamam."

Sonunda Egemen'in durduğunu gördük ve hemen önümüzde duran büyük bir binayı fark ettik.

"Burada," diyerek fısıldadım ister istemez. Kendi kendime kaşlarımı çatıp burnumdan solurken içimdeki hise anlam veremiyordum.

"Gidiyor,"diyerek fısıldayan Pulli ile kendimi toparlamaya çalışıp ileriye baktım. Hareket eden Egemen'in peşine biz de gidiyorduk.