Eveet, yeniden herkese merhaba <3333
Bu bölümde akıldaki bazı soruları gidereceğim inşallah :) finaliyle yarım kalmışız gibi oldu...
Başlamadan önce yapmanız gerekeni biliyorsunuz :)
İyi okumalar dilerim.
*
6 Ağustos 2021
3 GÜN SONRA
(Efnan Cihan)
Ben Efnan Cihan, sözlüsüyle beraber tatil için çıktığı yolda kaza yapan ve üç haftadır komaya girmiş bir kadınım.
Üç hafta... Kocaman bir rüya dünyası.
Gerçekmiş gibiydi her şey. Ta ki ben uyanana kadar.
"Efnan," diyerek mırıldandı Cem. Sözlüm. Benden önce kendisine gelmiş ve ben uyanana kadar kendisini toparlamıştı. Elime dokunduğu an elektrik yemiş gibi olunca hızla geri çektim.
Zihnim bomboş gibiydi. Komada kaldığım süre boyunca gördüklerimin etkisinden hala çıkamamıştım ama çıkmalıydım.
Biliyorum, ben Feride değilim.
Barlas yok.
Efsun yok.
"Efnan..." irkildim ve gözlerimi Cem'e çevirdim. "Lütfen konuş benimle. Kaç gündür ağzını bıçak açmadı."
Bunu ne ona ne de kendime yapamazdım. Cem sevdiğim adamdı ama nedense ona bakınca farklı hissediyordum. İyi değildim. Hislerim de değildi.
Odanın kapısı açılınca içeri beyaz önlüklü hemşire girdi.
"Merhaba, bugün nasılsınız Efnan Hanım?"
Efnan.
Feride değil.
Hemşireye cevap veremedim. Dudaklarımı aralayacak gücüm dahi yoktu.
"Neden konuşmuyor?" Cem'in endişeli sesini duyduğumda sessizce soluklandım. "Haftalardır komada kaldı. Bu yüzden böyle etkiler görmemiz normal."
Cem sıkıntıyla soluklandı.
"Ne zaman çıkabiliriz?"
"Doktor Bey bir kez daha kontrol yaptıktan sonra bilgi verecek."
Hemşire serumu yeniledikten sonra odadan çıktı.
Cem'in siyah saçları ve kahverengi gözleri vardı. Orta boylu ve hafif yapılı bir bedeni vardı. Ona bakınca rüyamda gördüğüm adam geliyordu aklıma. Özellikle kara, evreni andıran gözleri.
"Cem," diyerek fısıldadım üç günlük sessizliğimi bozarak. Sonra sesimin çıkmadığını fark edip tekrar seslendiğimde bakışlarını elimden alıp gözlerime çevirdi.
"Efnan..." ellerimi tuttu hemen. "Efnan, sonunda konuşuyorsun!"
"Gitmek istiyorum." dedim hastanenin beni iyice darlattığını fark ederek. Beyaz görmek gerçekten de bana iyi gelmiyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Müptela||Tamamlandı||
Romance-Hangi evrende olursak olalım, yeniden onun evrenine sahip olacaktım.- "Sanırım beni birine benzettiniz." başı hızla bana döndüğünde duraksadım. Sanki daha demin ağlayan adam o değilmiş gibiydi. Buna anlam veremedim. "Sen Feridesin..." dedi Necip a...
