Müptela||Tamamlandı||

10.Bölüm"Final"

Hola💦

Final bölümüne hoş geldiniz.

Son son satır aralarında bol yorum görmek istiyorum ve başlamadan önce yıldıza basmayı unutmayın lütfen <3333

*

En başta, kolu olmayan o kapı açılmıştı. Artık o kapının ardındakileri görmüştüm. Beni bekleyen anılarımdı. Hiç gitmemişlerdi. Hep orada beni beklemişlerdi ve anılarıma minnettardım. Benliğimi bırakmamışlardı

Karakolda işimiz bittikten sonra Barlas'ın arabasına bindik. Kendimi o kadar boşluktaymış gibi hissediyordum ki ağzımı açıp tek kelime dahi edemiyordum.

Evet, hafızam yerine gelmişti ama içimdeki bu bomboş hisse anlam veremiyordum. Kendi varlığımın altında ezilecektim sanki.

Bir şeyler vardı çözemediğim.

Arabadaki sessizlik eve vardığımızda bile sürmüştü. Herkes biz de toplanmıştı. Onur babam, Asya annem, Pulli, Egemen ve Nurbanu...

Her birinin bana olan bakışlarını net bir şekilde görebiliyordum ama beni anlayan kimse yoktu. Sadece ben vardım ama bundan şikayetçi değildim.

İkili koltuğa geçip Barlas ile yan yana oturduk. Aramızda ufak bir mesafe vardı. Dirseklerimi dizlerime koyup eğilirken ellerimle yüzümü kapattım.

Konuşmak istemiyordum.

Yaşadıklarım neden kendimi böyle hissettirmişti? Hem de hafızam geri geldikten sonra olmuştu bu. Neden? Bir eksik mi vardı? O yapbozun parçası yerine yerleşmemiş miydi?

Bıkkınlıkla soluklandım. Nefes aldığımı hissedemiyordum ve darlanmıştım.

Dayanamayıp ayaklandığımda herkesin bakışları ok gibi üzerime saplandı. Dudaklarımı birbirine bastırıp yanlarından uzaklaştığım an kendimi odamıza attım ve yatağın üzerindeki kızımı gördüm. Uyuyordu.

Ellerim iki yanımda yumruk halini alırken, ona yaklaşmadan kendimi banyoya doğru adımlarken buldum. Kızıma yaklaşıpta huzursuzluğumu ona bulaştırmak istemiyordum.

Banyonun kapısını kilitlemeden kapıyı kapattığımda derin nefes aldım ve üzerimi çıkardım. Bedenim tamamen çırılçıplaktı ama hiçbir rüzgarı hissedemedi teninde.

Küveti deliğini kapattım ve suyu ayarladım. Ne soğuk ne sıcak. Ilıktı. Sonunda küvet dolduğunda suyu kapattım ve kendimi içine soktum. Bedenim anlık titremeyle sarsılırken başımı arkaya yaslayıp gözlerimi kapattım.

Su, iyi gelmişti bedenime. Biraz da olsa rahatlamıştım.

Banyonun kapısı açılıp kapandığında gözlerimi açmadım. Kim olduğunu biliyordum.

Suyun altındaki bacaklarımın orada başka bir ten hissetmemle gözlerimi araladım ve gözlerine baktım. Benim gibi çırılçıplak kalmıştı ama gözlerimiz birbirine arzuyla bakmıyordu. Beni çevirip sırtımı göğsüne yasladığında elleri karnımın üzerinde durdu.

"Düşünmediğin için," diyerek mırıldanmasıyla gözlerimi karnımdaki ellerine indirdim. "Onu düşünmediğin için bomboş hissediyorsun... Daha doğrusu ne hissedeceğini bilmiyorsun Feride."

Yanılmıştım.

Barlas beni anlamıştı.

Hayır, Barlas benim ruhumu hissetmişti.