Dagboek van een narcist.

16.

De voordeur open ik en betreed de woning. Ik zie Jade lachen naar me vanaf de eethoek, Steffie leunt op het kookeiland en Marco wipt op de stoel tegenover Jade. De lange jas die ik draag trek ik uit en hang het aan de kapstok. Ik zie drie hoofden naar me kijken. 'Goedenavond!,' zeg ik terwijl ik naar ze toeloop. Jade staat meteen op en loopt naar me toe. 'Ik heb je wel 100 keer gebeld!,' zegt ze geërgerd. Ik glimlach en streel haar oog dat nog geler is geworden en hier en daar zwart. Ik zoen haar. 'Ik was druk Jade,' zeg ik rustig. Jade kijkt naar Steffie. 'Wil je het eten opdienen, ik verga van de honger,' zegt Jade waarna Steffie knikt en de tafel dekt.

Ik loop naar de wasbak en was mijn handen. Mijn knokkels doen pijn. Ik kijk of ik beschadigingen erop zie. Met zeep masseer ik mijn handen en sluit kort mijn ogen. Mijn handen droog ik af en kijk naar Jade die vooral content is dat ze een dienstmeid/ kok heeft.

De tafel is voor twee personen gedekt. Ik neem plaats aan de tafel en wenk met mijn hoofd naar Marco. Hij verlaat de tafel en vervolgens het huis.  Jade kijkt naar mij. 'Had je een drukke dag?,' vraagt ze lief. Ik knik waarna Steffie een groot rond bord voor mij neerzet. Het ziet er prachtig uit. Steffie blijft naast me staan en somt op in jargon wat er allemaal op mijn bord ligt. Ik kijk naar het plafond want ik erger me er dood aan. Ik heb haar niet gevraagd naar de termen die ze opnoemt. Het mes pak ik vast en knijp erin. 'Ah!' Mijn hand doet pijn. Jade krijgt haar bord en wederom een hele uitleg. Vervolgens pakt Steffie een bord, schept op en verdwijnt naar boven. Fijn dat Jade begrijpt dat ik Steffie-moe ben, nu al.

Aan de wand waar de tafel dwars aan staat, hangt een schilderij. Het is geen schilderij maar een tv. Jade had dit gezien en moest en zou het hebben. Ze pakt een afstandsbediening en zet het aan. Ze kijkt het roddelprogramma terug. Ze neemt een hap en kijkt voortdurend naar de tv. Ik heb niet zoveel trek en kauw lang op het stuk biefstuk. Het eten ziet er beter uit dan het smaakt. Een beetje zout en peper had geen kwaad gekund. Wellicht heeft Jade gezien dat zoutarm eten hip is en tegen Steffie gezegd het niet te gebruiken. Ik bekijk Jade aandachtig. Ze ziet het niet eens omdat de laatste roddelnieuwtjes zeer belangrijk voor haar zijn. Reclame onderbreekt het belangrijke nieuws. Ze kijkt naar mij en ik kijk terug. 'Haar los Jade. Je weet dat ik je graag zo zie.'

Ze kauwt of haar eten wel smaak heeft en trekt de speldjes uit het haar. Mijn hand leg ik voor haar waarna ze lief lacht en het vastpakt. 'Ik wil morgen een leuke dag Jade. We gaan naar de winkels en dan koop je wat je wilt.' Ze fronst haar wenkbrauwen. 'Leuk! De inloopkast puilt uit. Ik heb veel kleren en schoenen die ik niet eens gedragen heb. Er kan echt niks meer bij Joanne.'

Ze snijdt een soort groene slierten. Ik denk dat het courgette is dat als pasta is gesneden. Ik zie ook rode drap erover heen. 'Bovendien ben je op zaterdag toch altijd in de lunchroom en in de avond in de sushibar?,' vult ze aan. Ik knik. 'Ik heb vrij genomen om tijd door te brengen met mijn vrouw.' Ze kijkt me aan en ik kijk terug. 'Ik ga morgen wel eerst naar het graf,' zegt ze ernstig. Ik schud mijn hoofd. 'Je bent deze week twee keer geweest en morgen maak je tijd vrij voor ons. Als je niet wilt shoppen dat gaan we erop uit. Wil je dat ook niet houden we een neukmaraton boven en komen de kamer niet uit.' Ze bekijkt me vijandig. Haar neusvleugels zie ik bewegen. 3,2,1....

'Jij zou me vrijlaten Joanne. Ik heb kandelaren bestelt die zijn bezorgd en die wil ik morgen neerzetten,' zegt ze terwijl ze naar mij wijst. Ik kijk naar haar vinger en zie voor me hoe ik het breek. Ik zie voor me hoe ik het vastpak en naar achter trek. 'Dat kan toch ook op zondag. Het is niet dat Danique doorheeft hoe het graf eruit ziet of welke dag er andere kandelaars staan.'

Ze gooit het mes op haar bord. 'Je bent jaloers op haar Joanne. Dat hoeft helemaal niet, ik houd van je. Je moet alleen begrijpen dat ze een belangrijk deel van me is. We zijn nooit uit elkaar gegaan hè. Het is niet dat ze mijn ex is, ik voel me meer weduwe.'