Dagboek van een narcist.

50.

Harald parkeert de auto. Net als ik de deur wil openen kijkt hij schuin naar achter.  'Mevrouw mag ik even blijven zitten?'  Vraagt hij verdrietig. Ik kijk weer naar de achterkant van de stoel.  'De politie komt straks Harald. Vooruit denken!'  Zeg ik gehaast.  'Waarom wil je blijven zitten?'  Vraag ik terwijl ik op mijn horloge kijk. Ik zie plots een beschadiging erop. Ik ga de politie aanklagen als er iets met het horloge gebeurd is. Verdomme!

  'Ik heb even een momentje voor mezelf nodig om me weer te kunnen herpakken,'  zegt hij.  Ik zucht en kijk weer naar het horloge. Ik maak mijn vinger nat en veeg over het horloge in de hoop dat het vuil is wat mijn oog ziet en voel de beschadiging. Dit ding kost 20.000 euro een beetje voorzichtigheid had de politie gesierd. Ik ga hier echt werk van maken. Ik kijk weer naar hem en hij stelt mij erg teleur momenteel door zijn emotionele gedrag. Als hij zich morgen niet herpakt kan ik hem niet meer gebruiken. Emoties zijn gevaarlijk in dit werk.

  'Ga een stuk wandelen Harald. Ik verwacht dat als je terugkomt dat je je herpakt en je professioneel opstelt. Als jij een politieauto ziet staan blijf je uit de buurt van de villa maar dat lijkt mij logisch.'  Hij kijkt naar beneden.  'Ik zorg dat ik me herpak mevrouw. Ik zie u later.'  Ik stap uit en vind hem echt een watje. Hij wil een crimineel zijn dus horen dit soort dingen erbij. Laat hij maar huilen in het park want ik heb andere dingen aan mijn hoofd. Als hij mij maar niet lastig valt met zijn gejank.

Eenmaal binnen besluit ik koffie te nemen want slapen zit er voorlopig niet in. Ik druk een aantal keren op het digitale display en laat het glas vollopen. Met de koffie in mijn hand loop ik naar de slaapkamer. Ik open de deur maar de deur zit op slot.  'Oh ja.' 

Met één hand grabbel ik in mijn tas.  'Godverdomme!'  De koffie zet ik op de vloer en gooi de tas om. Na wat zoeken tussen spullen -die ik eigenlijk niet nodig heb, maar nog geen tijd heb ze eruit te halen- vind ik een sleutel. Ik gooi alles in de tas, pak de koffie en steek de sleutel in het slot. Terwijl ik dit doe valt de koffie over mijn hand.  'Godver!' 

Ik kijk naar de deur en probeer normaal te ademen. De deur open ik en daar zit de prinses van het bedrog op het bed met haar armen over elkaar gevouwen alsof ik de boeman ben. Ik glimlach naar haar en duw met mijn voet de deur dicht.

Ze staat meteen op.  'Je bent vrij!' Zegt ze opgewekt.  Ze omhelst me en ik lach.  'Kijk uit voor de koffie lieverd.'   Zeg ik snel. Ik loop naar het zithoekje, zet de koffie neer en mijn tas op de grond. In een wit jurkje loopt ze naar mij toe en gaat tegenover me zitten.  'Ik was zo kwaad hè, Lisa en ik werden ineens gescheiden. Ik werd hier hardhandig opgesloten. Ik zei al dat jij hier nooit mee akkoord zou gaan,' zegt ze rustig. Ik roer in het kopje terwijl ik haar bekijk.  'Mijn dag was ook niet geweldig hoor.'  Zeg ik rustig. Ze staat op en komt voor me staan. Ik kijk langzaam omhoog.  Ze gaat op haar knieën zitten en pakt mijn hand.

  'Sorry ik was zo kwaad over hoe we behandeld werden maar ik ben echt blij dat je er weer bent. Ik dacht dat je jaren de bak in zou gaan.'  Zegt ze waarna ze knippert met haar valse wimpers. Ik glimlach en neem een slok.  'Het was allemaal een misverstand. Ik ben vrij. Fijn hè?'  Vraag ik terwijl ik in haar ogen kijk.  Ze zucht.  'Ik dacht dat je gepakt was voor de moord op Eva, daarom ging ik ervan uit dat je lang opgesloten zou worden.' 

Ik neem een slok en bekijk haar met een schuin hoofd.  'Ik heb daar niks mee te maken Jade.'  Ze schrikt zichtbaar en beweegt haar lichaam iets naar achter.   'Wie heeft het dan gedaan?'  Vraagt ze snel.  Ik haal mijn schouders op.  'Ik kan je verzekeren dat ik niets met de brand te maken heb. Branden en dingen opblazen is totaal niet mijn stijl.'

Ik zie haar denken en om zich heen kijken.  'Is Lisa er ook, vraagt ze snel.  Ik roer weer in het glas en neem een slok. 'Ik heb geen idee waar ze is,' antwoord ik rustig.  Ze gaat staan en legt haar handen op haar heupen. Ik kijk langzaam omhoog.  'Jij hebt toch geregeld dat we werden gescheiden dus waar is ze?'  Vraagt ze alsof ik haar een verklaring schuldig ben. 

Ik glimlach, sta op, trek het colbertje uit, gooi het op de grond, neem weer plaats en wijs ernaar.  'Raap het op!'  Ze doet het meteen want ze ziet en voelt dat het menens is.  'Hang het op de kapstok.'  Zeg ik terwijl ik haar weg zie lopen.  Ze doet wat ik zeg en loopt weer terug.  'Lisa is naar een hotel gebracht. De man die haar daar bracht heeft hij daar achter gelaten. Ze zei dat ze moe was en wilde slapen.'  Geef ik rustig aan. Jade maakt haar ogen klein en bekijkt me. Ik glimlach naar haar.  'Lisa duikt vast wel weer op,' zeg ik rustig.

Ik kijk naar haar bruine benen terwijl ze op haar knieën voor me gaat zitten. Ze ziet iets aan me en is dan kalm en meegaand.  'Heb je de wijn gevonden die ik voor je heb laten bezorgen?'  Vraag ik terwijl ik haar gezicht streel. Haar ogen worden groot en vervolgens knikt ze.   '20 euro per fles. Ik heb een doos laten leveren. En de chocolade? Heb je die gevonden?'  Ze schudt haar hoofd.   'Nee Joanne,'  zegt ze.

Ik zucht en zet het glas op tafel.  'Jammer er zat zeker 50 euro aan chocolade in. Ik heb echt mijn best gedaan dat het jou aan niets ontbrak. De nieuwe tas en kleding heb je dus ook niet gevonden, die stonden als verrassing in de kast in de hoek.'  Jade kijkt naar haar benen en schudt haar hoofd.

'Dat vind ik echt jammer Jade. Voor 2000 euro heb ik een paar kledingstukken gekocht en een nieuwe tas. Ik wist natuurlijk niet hoelang je daar moest blijven en het is toch fijn als je in stijl beschermd wordt.'  Ze knikt en kijkt naar de vloer.   'Jullie hebben uren daar gezeten en zoals ik jou ken zou je meteen alles onderzoeken. Wat hebben jullie dan al die tijd gedaan?'  Ik streel haar arm terwijl ik wacht op antwoord.  Ze zucht en kijkt naar het bad.  'Joanne we hebben gewoon gekletst, het was voor ons ook spannend hè. Jij doet net of we op vakantie waren maar ik wist ook niet wat er ging gebeuren.'

Ik streel haar arm en tuit mijn lippen.  'Dat begrijp ik en je was natuurlijk bang dat ik niet terug zou komen. Misschien dom van mij maar ik dacht dat jij toch op enig moment in die kast zou kijken. Die kast staat onder de camera of had je die ook niet gezien?'  Ik zie haar ogen wagenwijd open. Ze doen me denken aan de blik van Steffie.

De bel gaat. Jade schrikt heftig.  Ik kijk naar haar.  'Lieverd ik heb zo'n nare dag gehad. Doe jij maar open.'  Jade kijkt naar de deur en weer naar mij.  'Waar is de beveiliging,' vraagt ze snel.  Ik haak mijn vingers in elkaar.  'Harald is gaan wandelen. Hij had het moeilijk en wilde wat tijd voor zichzelf.'  Weer gaat de bel.  'Ga de deur opendoen!'  Zeg ik dreigend.

Ik zie haar weglopen en hoor haar vervolgens naar beneden rennen. Ik sta op en kijk in de inloopkast. Ik pak een grote zwarte trui en trek het aan. Achterelkaar hoor ik Jade roepen. 

Ik loop naar beneden en zie dezelfde agenten in mijn woonkamer staan. Ik kijk ze aan.   
'De spoeling moet wel dun zijn. Dit is nu de derde keer dat ik jullie zie,' zeg ik waarna ik naast Jade ga staan.  De agente kijkt ernstig naar ons beiden.  'Volgens onze gegevens woont Lisa de Graaf hier, klopt dat?'  Jade knikt met haar hoofd.  'Dat klopt ja,' zeg ik. De agente zucht en kijkt ons beiden aan.  'We hebben helaas slecht nieuws. Lisa is dood gevonden op de parkeerplaats voor het hotel waar ze verbleef.'  Jade schudt haar hoofd en kijkt naar mij.