Dagboek van een narcist.

37.

De handen van Eva pak ik vast en kijk in haar ogen. 'We werken al lang samen. Jij bent zelf in zee gegaan met het kartel in een tijd dat ik nog braaf in de dierenwinkel werkte. Jij kent Jade allang en deed haar eerste operaties. Dat is meen ik langer dan 10 jaar geleden. Denk je nu echt dat je kunt stoppen? Wat moet ik tegen Patron zeggen?'

Eva kijkt naar de vloer en weer in mijn ogen. 'Ik heb heel lang geleden drugs gesmokkeld omdat ik een verslaving had. Niemand mocht ervan weten omdat ik arts ben en dan behoor je geen tonnen schuld te hebben. Ik functioneerde met cocaïne en dacht zelfs beter te functioneren. Alleen mijn privéleven was een puinhoop. Er werd beslag gelegd op mijn salaris. Danique ken ik doordat ik liposuctie had uitgevoerd bij Jade en zij stelde voor om drugs te smokkelen en zei dat het eenmalig was. Dat is nu 11 jaar geleden.'

Ik trek mijn schouders op en bekijk haar. 'En? Wat is jouw punt nu precies?' Vraag ik ongeduldig. Mijn maag hoor ik knorren en wil eigenlijk naar huis. 'Sinds jij er bent kom ik in situaties waardoor ik niet meer kan slapen. Ik begrijp dat ik niet kan stoppen en nu moet werken in de salon omdat smokkelen niet meer hoeft maar ik kan niet tegen die lijken Joanne.' Ik voel mijn kiezen over elkaar schuiven. Wat een zeurkous is het. Ik leun naar haar toe.

'Jij bent in dienst van het kartel. Je verzorgt wonden als het nodig is en soms heb je met lijken te maken. Wat denk je dat we een puzzelclub zijn? Je wordt dik betaald Eva en je moet stoppen met zeuren. Als je niet kan slapen ga naar de huisarts en vraag om slaappillen. Ik heb jou nodig en je hoort bij ons. Stoppen is niet mogelijk.' Ik sta op en trek mijn jas aan. 'Ik denk ook elke dag aan stoppen maar ook voor mij geldt dat dit onmogelijk is. Het stopt pas als we dood zijn. Dat is eenmaal een feit. We weten teveel Eva en het is een consequentie van de keuzes die we gemaakt hebben.'

Ze kijkt naar de vloer en knikt. Mijn vinger leg ik onder haar kin en duw haar hoofd naar boven. 'Doe wat je moet doen en verder praat je nergens over. Dat is de enige manier om dit vol te kunnen houden. Schakel gevoelens uit, die horen niet in deze familie.'

Ik verlaat de ruimte en zie Harald voor de bus staan. Zonder wat te zeggen stap ik in en verlaten we de ruimte met de bus. Eva staat buiten en kijkt hoe de bus in de verte verdwijnt. Ze grabbelt in de zwarte jas die ze draagt en pakt een telefoon eruit. Ze bijt op haar lip terwijl ze naar de telefoon kijkt. Vervolgens ijsbeert ze onrustig voor de loods. Ze zucht en kijkt naar de telefoon. 'Wat moet ik doen. Politie bellen of niet.' Ze schopt tegen een container aan en loopt weer heen en weer. 'Ik kan dit niet meer.' Ze schudt haar hoofd en ontgrendeld de telefoon. Via Google typt ze "Meld Misdaad Anoniem" en drukt op zoeken. Ze wrijft over haar gezicht en kijkt naar de loods. Het nummer slaat ze op in haar telefoon. 'Denk goed na Eef. Als je belt kan je niet meer terug,' zegt ze zacht tegen zichzelf. Ze stapt in een zwarte grote auto en verlaat het terrein.

Na een uur rijdt Eva een afgelegen gebied in en stapt uit. Ze verwijdert de simkaart en trapt een aantal keren op de telefoon. De telefoon gooit ze in het grote meer voor zich. Met haar armen over elkaar gevouwen kijkt ze naar het meer. 'Ik kan echt niet meer. Dit moet stoppen! Joanne is een gestoord beest,' zegt ze zachtjes. Ze stapt weer in de auto en parkeert iets later bij een pinapparaat. Ze neemt geld op en duwt het gehaast in haar portemonnee. Ze neemt plaats in de auto en kijkt om zich heen. Vervolgens start ze de auto en rijdt weg.

Thuis zit Jade aan de eettafel. De tafel is gedekt en een pan met spaghetti staat op tafel. Het gezicht van Jade staat op onweer. Ik knik naar de pan. 'Schep op lieverd,' zeg ik rustig. Ze knikt en kwakt een berg spaghetti op mijn bord. 'Is het genoeg?' Vraagt ze kortaf. Ik glimlach en knik. Ze gaat zitten met haar armen over elkaar en kijkt naar het lege bord voor haar. 'Joanne, jij betrekt me in het gedoe rondom Steffie en nu mag ik niet vragen hoe het is afgelopen,' zegt ze brutaal. 'Ik maak me zorgen. Sowieso denk ik niet dat ze er iets mee te maken heeft en zowel dan hoop ik dat je haar niets aandoet.'