Dagboek van een narcist.

36.

Het geluid van beiden telefoons zet ik uit en gooi ze in mijn zwarte tas. Ik ga staan en trek mijn lederen strakke broekpak recht. Ik ga achter Eva staan en streel haar armen. Ik hoor Eva slikken. Ik kijk naar Harald en zie dat hij niet op zijn gemak is. Hij kijkt naar de vloer. Eva voel ik trillen en Steffie ligt huilend met haar ogen gesloten.

Ik kijk naar Harald. 'Ga de brancard halen,' zeg ik rustig. Hij knikt en opent een deur naast het keukenblok. Steffie's ogen staan wagenwijd open. Het korte blonde haar van Eva zie ik trillen. Deze sfeer vind ik heerlijk. De angst die als een zomerbriesje door de kamer waait. Ik sluit kort mijn ogen en hoor de brancard achter me. Mijn blik richt ik op Steffie. 'Ik maak je los, daarna stap je over op de brancard,' zeg ik zo rustig mogelijk. Nogmaals rust is in elke situatie belangrijk om het overzicht te bewaren.

Steffie schudt haar hoofd. 'Alsjeblieft Joanne, doe me niks aan!' Zegt ze huilend. Ik glimlach en streel haar wang. 'Met wie werk je samen? Weet je hoeveel kansen ik je heb gegeven?' Steffie slikt en schudt angstig haar hoofd. 'Ik werk echt alleen je.....' Mijn vinger leg ik op haar mond. 'Vanaf nu wil ik rust. Ik heb je verschillende keren gevraagd met wie je samenwerkt en je weigert antwoord te geven.' Mijn vinger trek ik terug en lach vriendelijk naar haar.

'Je kent me niet Steffie. Ik vind het niet erg dat je loyaal bent want dan kan ik met mijn fetisj aan de gang. Ik ben namelijk gefascineerd door angst en ook door dode mensen.' Eva sluit haar ogen en kijkt naar de vloer. De banden maak ik los en wijs naar de brancard. 'Niet veel mensen weten van mijn voorliefde. Toen ik jonger was werkte ik in een mortuarium en baalde er soms van als lijken weg werden gebracht. Sommige lijken zijn prachtig.' Steffie slikt en knippert niet eens met haar ogen.

'Stap rustig over Steffie, ga niet moeilijk doen anders martel ik je wat ik overigens ook heerlijk vindt.'  Steffie stapt over. De banden van de brancard maak ik vast. Eva knijpt haar ogen dicht en schudt constant met haar hoofd. Ik negeer het want dit heb ik vaker gezien, ze kan hier niet zo goed tegen.

Steffie ligt vast en de angst die ze uitstraalt is prachtig. Ik streel haar gezicht. 'Harald het is tijd,' zeg ik tegen hem. Hij loopt langs me en duwt de brancard de ruimte erachter in. We zijn in een koelcel. Er brand fel licht van tl verlichting en verder staat er niets. Ik kijk naar Steffie. 'Dit is de koelcel. Hier vermoord ik je straks maar ik wil eerst dat je ziet waar jouw laatste rustplaats is,' zeg ik rustig.

Ik ben compleet ontspannen door die angstige blik. Doodsangst wind me enorm op. Ik kijk naar Harald en zie dat hij zijn hand op zijn mond drukt. Ook zie ik hem hikkende bewegingen maken. Wat een zwakkeling is het toch eigenlijk.

'Harald ga naar de ruimte hiervoor en wacht tot ik je roep.' Hij verlaat direct de ruimte. Ik kijk weer naar Steffie en streel haar roodgeverfde haar. 'Harald heeft een zwakke maag. Elke keer als hij in de ruimte hiernaast is geweest moet hij overgeven.' Steffie kijkt naar het plafond en drukt haar ogen dicht. Ik buig mijn hoofd naar haar oor. 'We gaan de vriezer in. Hier zal jij de komende tijd verblijven. Dat is toch veel fijner dan een oven of begraven worden?' Ze reageert weer eens niet. Ik trek mijn schouders op en open de vriezer. Achteruit trek ik de brancard naar binnen. Steffie kijkt om zich heen en begint te gillen.

De getinte krullenbol die ik eigenhandig heb vermoord zit aan een tafel. Het tijgerbloesje opengeknoopt waardoor de bh te zien is. Haar ogen heb ik dicht laten plakken want verwurging doet het oogwit geen goed. Naast haar op een andere stoel zit een blonde dame. Haar ogen zijn wel open. Ze heeft een ontbloot bovenlichaam. De borstvergroting is nog zichtbaar omdat het eenmaal niet geneest als je dood bent. Op de vloer tegen de wand ligt Delano. Zijn hoofd is naar ons toe gedraaid zodat hij er toch een beetje bij hoort. Zijn ogen staan wagenwijd open.

Ik kijk naar Steffie. 'Het is hier altijd rustig en ik wil dat je jouw bek houd.' Mijn hand duw ik op haar mond. 'Je ziet de dames zitten aan de tafel en die stoelen kunnen verschoven worden. Dat doe ik regelmatig omdat ik het fijn vindt ze vanuit verschillende kanten te bekijken.' Ik kijk naar haar en schud mijn hoofd. 'Delano ligt daar omdat ik mannen niet zo interessant vindt zowel dood als levend niet. Ze hebben me te veel leed bezorgd in het verleden dus vandaar dat ik hem op de vloer laat liggen.' De brancard duw ik met mijn onderlichaam een beetje opzij.