Dagboek van een narcist.

35.

Steffie trekt de zwarte tas van haar schouder en kijkt om zich heen. 'Mooie zaak!' Zegt ze waarna ze de rode jas opent en over een zwarte fauteuil legt. Jade glimlacht en neemt plaats op een fauteuil. Steffie neemt tegenover haar plaats. 'Wat weet je over het lijk in het Havenpark?' Vraagt Steffie direct. Jade zucht en trekt het korte jurkje dat ze draagt recht. 'Ik hoorde haar zeggen dat er een lijk begraven ligt in het Havenpark. Ik durfde er niet naar te vragen verder.' Zegt Jade rustig. Steffie knikt en kijkt naar haar handen. 'Waarom niet?' Vraagt Steffie snel.

Jade zucht en kijkt naar zichzelf in de spiegel die aan de wand hangt. 'Joanne wil me toch terug en als ze er achter komt dat ik stond af te luisteren dan vrees ik voor wat ze me aan zal doen!' Zegt Jade serieus. Steffie leunt naar haar toe. 'Waarom wil je bij een vrouw zijn waar je bang voor bent, ik begrijp het echt niet!' Zegt ze terwijl ze Jade bekijkt.

Jade schudt haar hoofd en kijkt naar haar lange gebruinde benen. Vervolgens haalt ze haar schouders op. 'We houden eenmaal van elkaar.' Zegt Jade zacht. Steffie zucht hoorbaar.
'Misschien moet je naar de politie gaan Jade. Stel dat Joanne iets met het lijk te maken heeft is er een kans dat ze meer mensen heeft vermoord of dat ze jou ooit zal vermoorden.' Zegt Steffie ernstig.

Jade schudt haar hoofd en staat op. Ze loopt verder de zaak in en opent een deur. Steffie volgt haar. Jade staat in een klein kantoor, pakt een doos en scheurt het open. Steffie leunt tegen de post aan.
'Ga met de politie praten Jade. Wellicht ligt iemand daar die al een tijd vermist wordt.' Zegt Steffie serieus.

Jade pakt de doos uit en kijkt naar de zwarte flessen die ze eruit haalt. Steffie fronst haar wenkbrauwen en kijkt naar de computer die achter Jade staat. Ze loopt ernaar toe en kijkt vervolgens naar Jade. 'Wie kan deze beelden zien?' Vraagt ze waarna ze kijkt naar de camerabeelden van de zaak. Jade slikt en gaat naast haar staan. 'Ik zal de beelden zo wissen. Niemand weet dat je hier bent.' Zegt Jade rustig. Steffie slikt zichtbaar. 'Joanne zei dat je terug mocht komen.' Zegt Jade snel. Steffie kijkt recht in haar ogen. Jade kijkt terug. Er wordt even niet gesproken. Steffie neemt een stap naar achter.

'Ik ga erover nadenken. Er gebeuren aparte dingen in de villa.' Jade haalt haar wenkbrauwen op en pakt een andere doos. Steffie loopt naar de deur. 'Ik bel je nog Jade. Ik herinner me dat ik nog een afspraak heb.' Zegt Steffie snel. Jade draait naar haar toe en knikt. Steffie maakt een oog klein terwijl ze naar haar kijkt. 'We houden contact.' Zegt Steffie snel waarna ze naar de voorzijde van de zaak loopt, haar jas aantrekt en kort naar de camera's kijkt. Jade kijkt via de computer naar Steffie en ziet haar de zaak gehaast verlaten.

Eenmaal buiten pakt Steffie een telefoon uit haar zak. 'Simone, ik vertrouw het niet. Jade gedraagt zich heel apart.' Ze loopt schuchter verder de straat in en kijkt voortdurend om zich heen.
'Simone ik ben bang. Er klopt iets niet! Waarom geeft Jade dit soort informatie. Alles rondom Joanne houdt ze zich meestal van de domme.' Steffie houdt de telefoon iets van haar oor af en kijkt met open mond naar een zwarte bus die voor haar stopt. Verstijft kijkt ze hoe de schuifdeur open gaat, ze vastgepakt wordt door Harald en in de bus wordt gegooid. Met grote ogen kijkt ze naar mij vanaf de vloer van de bus.

Ik neem een slok van het blikje energie en glimlach naar haar. Steffie kijkt naar mij en maakt een angstige indruk. Ze drukt met haar duim op de telefoon die ze vasthoudt. Ik leun naar voren en pak het af. 'Je hebt het uitgezet? Is daar een reden voor Steffie?' Vraag ik rustig. Angstig schudt ze haar hoofd. 'Zet de telefoon aan!,' draag ik op waarna ik een slok van de zoete drank neem. De laatste dagen ben ik zo moe dat ik wat extra energie kan gebruiken. De hele bus meurt ernaar en daar ben ik minder content mee.

Steffie ligt op de grond en doet niet wat ik zeg. Met mijn pump raak ik haar gezicht aan. 'Ben je doof?' Vraag ik rustig. Steffie reageert niet en ligt met haar ogen gesloten op de vloer. Ik lach hoorbaar. 'Dit gesprek gaan we elders continueren en jij gaat die telefoon aanzetten. Ik wil weten waarom je het uit hebt gezet.' Ik neem nog een slok en kijk rond in de bus.