Dagboek van een narcist.

44.

Harald staat in een woonkamer. Simone zit vastgebonden op een stoel. Ze kijkt hem aan.  'Laat me alsjeblieft gaan. Waarom doe je dit?'  Harald leunt met zijn handen op de leuning van de eetkamerstoel en kijkt in haar ogen.  'Dus jij weet van niks,' zegt hij dreigend. Simone schudt angstig haar hoofd. Harald lacht en gaat weer staan.  'Er heeft zich een uitzonderlijke situatie voorgedaan. De grote baas blijft op de achtergrond maar wil jou heel graag spreken,' zegt Harald waarna hij lacht en weer gaat staan. Simone gedraagt zich onrustig op de stoel. De telefoon van Harald geeft een signaal waarna hij opneemt.  'Prima!'  Zegt hij terwijl hij naar Simone kijkt. 

Hij leunt weer naar haar toe.  'Showtime,' zegt hij lachend. Hij verdwijnt door een deur en komt kort erna terug met twee mannen.
Een man die charismatisch is, donker haar heeft dat netjes gekamd is en is gekleed in een net donker pak, een opvallend groot goud horloge en felblauwe ogen heeft, die afsteken op zijn getinte huid en donkere wenkbrauwen. Hij draagt nette schoenen, een net lichtblauw overhemd en uit zijn borstzak steekt een bijpassend pochet. De man die naast hem staat ziet er ook netjes uit en draagt een maatpak.

Harald wijst naar de tweede man. 'Dit is een tolk. Die andere man spreekt alleen Spaans. Je hebt geen idee hoe uitzonderlijk het is dat hij hier staat. Dat betekent dat er echt iets aan de hand moet zijn,' zegt Harald tegen Simone.  'Jij hebt dus geen idee?'  Vraagt hij rustig.  Simone schudt haar hoofd. 

De charismatische man loopt rustig naar Simone toe en maakt de knoop van zijn pak los. Hij legt zijn verzorgde handen op de leuning van de stoel en kijkt diep in haar ogen. Hij spreekt Spaans terwijl hij haar aan blijft kijken. De andere man komt iets dichterbij.  'Hij vraagt of je begrijpt waarom hij hier is,' vertaalt de tolk snel. Simone kijkt angstig naar de man die voor haar staat en schudt haar hoofd. Weer spreekt de man Spaans.  'Hij zegt dat je liegt,' spreekt de tolk uit.

Simone kijkt naar de tolk.  'Ik lieg niet, ik heb geen idee.' De man draait haar hoofd naar zich toe en zegt weer wat.  'Hij zegt als je nog 1 keer wegkijkt dat hij jou langdurig zal martelen,' zegt de tolk alsof hij een vertaalcomputer is. De man lacht en streelt haar gezicht. Weer spreekt hij tegen Simone.  'Hij zegt dat jij gefaald hebt. Je had moeten weten dat ze Joanne zouden oppakken.' 

De man gaat staan en slaat haar keihard in haar gezicht met de achterkant van zijn hand. Er is direct bloed te zien vanuit haar mond.  Hij gaat staan en trekt de jas van het maatpak recht. Hij draait aan zijn horloge en legt weer zijn handen op de leuning van de stoel.  Hij spreekt haar weer razendsnel toe.  'Hoe komt het dat ze Joanne hebben gepakt?'   Zegt de tolk zakelijk.  De lip van Simone trilt aanhoudend.  'Ik hoorde net dat Leah naar de politie is gegaan uit angst en mee heeft gewerkt door Joanne af te luisteren.' 

De tolk vertaald hetgeen Simone verteld. De man loopt weer heen en weer terwijl hij spreekt.  'De volledige naam en verblijfsplaats van Leah wil hij weten.'  Uit zijn binnenzak haalt de man een sigaar en steekt het op. Een grote pluim rook verlaat zijn mond.

'Leah van Buuren. Ze zit in een beschermingsprogramma,' zegt Simone snel. De tolk spreekt Spaans waarna de man weer naar haar toe leunt. De sigaar klemt hij met zijn spierwitte tanden. Hij trekt met zijn neus terwijl hij naar haar kijkt.  De sigaar haalt hij uit zijn mond en blaast de rook uit in haar gezicht.  Weer zegt hij wat.  'Hij zegt dat hij dat niet vroeg. Hij wil de locatie weten van Leah. Of ze in een beschermingsprogramma zit is voor hem niet relevant.'   Zegt de tolk snel. Simone schudt haar hoofd.  'Ik weet de locatie niet.' 

De man kijkt schuin naar achter waar de tolk staat die het direct vertaald. De sigaar pakt hij vast en kijkt ernaar. Hij drukt het op haar wang terwijl hij zijn neus volledig optrekt. Simone gilt het uit waarna hij zijn verzorgde hand op haar mond drukt. Hij gaat staan, trekt zijn jas weer recht en spreekt weer.  'Hij zegt dat jij 1 uur hebt om de locatie van Leah door te geven anders vermoord hij jouw kinderen.'  Hij leunt naar haar toe en knikt. Zijn charismatische voorkomen is getransformeerd naar een angstaanjagend, kil en onberekenbaar persoon. Hij wrijft in zijn handen terwijl hij heen en weer loopt.  Hij zegt iets tegen Simone en wijst naar het raam.  'Hij zegt dat hij Joanne nodig heeft en jij er alles aan gaat doen om jouw slordigheid te herstellen. Jij had moeten weten dat er een inval gepland stond en dat ze afgeluisterd werd, zegt de tolk die geen enkele emotie toont. Als een robot vertaalt hij hetgeen de man zegt. Simone schudt haar hoofd. 

  'Hoe moet ik dat doen?'   Vraagt ze huilend.  De tolk spreekt Spaans. De man kijkt uit het raam en loopt vervolgens rustig naar haar toe. Hij leunt naar haar toe en streelt haar gezicht. Razendsnel zegt hij wat.  'Zorg voor vormfouten, zorg ervoor dat de opnames verdwijnen. Doe je dit niet dan haal ik de ingewanden van Tessa persoonlijk eruit en laat jou het op eten. Vervolgens vermoord ik jouw beiden kinderen in jouw bijzijn. De school waar ze op zitten blaas ik op terwijl de andere kinderen les hebben. Wil jij dit op jouw geweten hebben?'  Zegt hij.  Hij kijkt naar de tolk, knoopt zijn jas dicht en spreekt haar toe.  'Zorg dat ik het adres krijg waar ze Leah beschermen. En daarna doe je wat ik heb gezegd. Anders doe ik alles wat ik heb gezegd. Laat me hier niet meer komen!'  Zegt de tolk.  Beiden mannen verlaten de woning. Harald maakt Simone los.  Ze kijkt hem huilend aan.  'Ga aan de slag, ik houd je gezelschap het komende uur,' zegt hij waarna hij plaats neemt op de bank.

De man gaat achterin een zwarte auto zitten. Hij pakt een telefoon en belt.  'Patron speaking, I happened to be in Belgium for problem that occurred last night. This allowed me to react quickly and speak to the woman who caused problems. Bella Patron is one of my best employees and I'm going to do everything I can to fix this. Keep me posted if there are any developments.'  Hij legt de telefoon op de lederen leuning naast zich en wrijft over zijn kin.

Eindelijk wordt mijn deur geopend en word ik meegenomen naar een ruimte. Ik glimlach en neem plaats. Tegenover mij zit een vrouw. Ze draagt een zwart mantelpakje en legt een dossier op tafel.  Ze slaat het dossier open.  'Ik heb geen goed nieuws Joanne. Ze gaan je overplaatsen naar de EBI.' Mijn handen steek ik in mijn haar.  'Waarom,' zeg ik snel.  'Ze hebben daar ook een huis van bewaring en vinden dat je thuis hoort in een zwaar beveiligde omgeving.'

Ik kijk naar de plafondplaten.  'Dit meen je niet, er zitten daar haast geen vrouwen hè,' merk ik snel op.  Ze kijkt naar mij en lacht kort.  'Er zijn weinig vrouwen die de dingen doen waar jij van beschuldigd wordt,' zegt ze snel. 

  'Ik zit daar met voornamelijk mannen, ik ga dat echt niet trekken. Waarom niet een gewone gevangenis?'  Vraag ik onrustig. De vrouw legt haar handen op het dossier.  'Ze hebben jou afgeluisterd en vinden dat je zwaar beveiligd moet worden. De vraag of je onderzocht moet worden is waar we nu naar moeten kijken. Mochten ze jou ontoerekeningsvatbaar verklaren dan kan dat schelen in de strafmaat,' zegt ze zakelijk.  Ik kijk naar haar en snap niet wat ze allemaal brabbelt. Ik ben heus niet gek.  'Sandra, ik weet heus wel wat ik doe. Ik ben niet ontoerekeningsvatbaar,' zeg ik serieus.  Ze klapt het dossier open en kijkt schuin naar mij.  'Joanne vergeet jij dat je al eerder hebt vastgezeten voor een delict. Ze hebben je toen onderzocht en daar kwamen verschillende stoornissen uit met een hoog recidiverisico. Wellicht werkt het in jouw voordeel om nu voor ontoerekeningsvatbaar te gaan.' 

Ik schud mijn hoofd terwijl ik naar de tafel kijk.  'Jij denkt ook dat ik gek ben. Als ik instem met een onderzoek dan kom ik nooit meer buiten. Ik krijg tbs en die gaan ze elke twee jaar verlengen met dwangverpleging. Dus verplicht medicatie slikken. Ik ga nog liever naar de EBI. Ook al krijg ik 30 jaar, weet ik dat er ooit een einde aankomt.'

Ze kijkt naar mij en legt haar armen over elkaar.  'Mijn advies zou...'  Mijn hand houd ik op. 'Stop met jouw adviezen ik laat me niet onderzoeken. Waar word ik van verdacht,' vraag ik snel. Ze kijkt kort naar boven.  'Leah luisterde jou al langer af. Het hele verhaal moet ik nog krijgen maar je weet zelf toch wel wat je gezegd hebt,' zegt ze kortaf.  Ik kijk naar haar en mag haar eigenlijk helemaal niet.  Ik vind haar een bekakt wijf, maar goed ze is eenmaal één van ons.

'Wanneer ga ik hier weg?'  Ze haalt haar schouders op.  'Zo snel mogelijk. Ze zijn misschien bang dat je ontsnapt of toch met iemand contact zal maken van buiten. Als ze jou overplaatsen weten ze zeker dat je met niemand contact zal hebben.'  Ik knik en wil haar niet meer zien. 

Ik ben niet ontoerekeningsvatbaar. Tijdens mijn eerste delict waarschijnlijk wel. Ik zag een waas voor mijn ogen en kan niet eens herinneren wat ik gedaan had. Het enige dat ik me herinner is dat ze zei dat ze me verliet voor een ander. Daarna ben ik een heel stuk kwijt en heb herinneringen van toen ik opgepakt werd, maar van het delict zelf heb ik geen enkele herinnering. Buitendien is het niet verstandig mij samen vast te houden met mannen die kinderen misbruikt hebben. Ik vermoord ze eigenhandig of mannen die vrouwen wat aangedaan hebben. Als ik tbs krijg kom ik nooit meer buiten, waarschijnlijk omdat ik medebewoners heb vermoord. Daaruit concludeer ik dat ik daar niet thuis hoor. Een gewone gevangenis is passend voor mij. De EBI is echt overdreven.