Dagboek van een narcist.

30.

Simone zit in de auto. De portier aan de bestuurderskant gaat open. Er stapt een gezette vrouw in met kort blond haar. Ze draagt een blonde peuter die op haar heup rust. Het meisje heeft kort haar en een roze strikje bovenop haar hoofd.  Simone wenkt naar de vrouw waarna de vrouw instapt.  Simone kijkt naar het meisje, ze zuigt op een roze speen en heeft opvallend grote blauwe ogen. Ze draait haar hoofd naar de grote borsten van de vrouw. 

  'Simone, fijn dat je me zo snel kunt ontvangen. Marco belt of appt mij een paar keer per dag en sinds gisteren hoor ik niks meer. Als ik hem bel staat de telefoon uit. De politie zegt dat ze niks doen omdat hij volwassen is en nog geen 24 uur weg is maar ik voel aan alles dat er iets niet klopt.'

Simone lacht naar het meisje die weer snel haar hoofd tegen de borst van de vrouw legt.  'Marco is eerder veroordeeld voor drugshandel. Heb je het idee dat het daarmee te maken kan hebben. Drugshandel is mijn expertise en daarom hebben ze jou doorverwezen naar mij,' zegt Simone rustig.  De vrouw streelt het haar van het meisje en kijkt voor zich.  'Marco heeft zijn leven gebeterd en werkt in de beveiliging. Zijn nieuwe werkgever gaf hem een kans ondanks hij geen verklaring omtrent gedrag kon overleggen omdat hij een strafblad heeft.'

Simone knikt en pakt van haar schoot een pen die op de blocnote ligt.  'Weet je waar Marco was gisteren?'  De vrouw knikt.  'Hij werkt 4 dagen 24 uur intern bij een opdrachtgever en daarna is hij 3 dagen thuis. Marco zou vandaag thuis moeten komen.'  Simone noteert wat en kijkt voor zich uit.  

'Heb je de opdrachtgever gebeld?'  De vrouw schudt haar hoofd.  'Dat kan niet. Marco doet aan persoonsbeveiliging sinds een jaar en de gegevens van de opdrachtgever blijft geheim ivm privacy. Het zijn vaak mensen met geld of mensen die een reden hebben om beveiligd te worden.'

Simone knikt.  'Wie is zijn werkgever?'  De vrouw wrijft over de rug van het kind.  'Er is een project dat mensen met een verleden een kans geeft in de beveiliging. Daar kreeg hij scholing en vanuit daar is Marco een jaar bij de opdrachtgever en wordt goed betaald. We hebben ons leven eindelijk op orde. Ik mis hem wel als hij 4 dagen weg is maar daardoor hebben we een goed leven.'

Simone bijt op haar lip en kijkt naar de blocnote.  'Heeft hij loonstroken of wordt hij zwart betaald?'  De vrouw kijkt naar haar.  'Hij werkt sinds een jaar als zzp, wordt netjes elke maand betaald en draagt belasting af.'  Weer noteert Simone wat.  'Zou je een factuur kunnen laten zien?'  De vrouw schudt haar hoofd.  'Marco heeft het uitbesteed aan een bureau,'  antwoord ze rustig. Simone zucht.  'Welk bureau?'  Vraagt ze ongeduldig.  De vrouw haalt haar schouders op.  'Ik heb geen idee Marco regelt het allemaal en stort wekelijks geld op mijn rekening.'

Simone schudt haar hoofd.  'Wanneer sprak je hem voor het laatst en wat was jouw indruk van het laatste gesprek?'  Vraagt ze zakelijk.  De vrouw kijkt voor zich uit.  'Het was een gewoon gesprek zoals we vaker hebben een aantal keren per dag. Hij wilde Noah spreken. Hij zei dat pappa morgen thuis komt en hij haar de hele dag zal knuffelen omdat hij haar gemist heeft. Toen bespraken we de plannen voor vandaag. We zouden naar een meubelboulevard gaan om de kamer van Noah te veranderen. Hij klonk als anders en het was rond een uur of 19:00. Hij zou de volgende ochtend bellen als hij van zijn werk ging en meestal stopt hij om 8 uur in de ochtend en belt me dan meteen. Toen hij niet belde kreeg ik een naar gevoel en belde hem zelf maar het toestel staat uit. Hij zal mij en zeker Noah niet laten wachten. Marco en ik hebben al 10 jaar een relatie. Hij zal nooit zomaar wegblijven of niets laten horen.'

Simone bekijkt haar streng.  'Heeft hij iets gezegd over de opdrachtgever. Denk goed na. Wat voor woning, woonplaats, namen?' 

De vrouw denkt zichtbaar na.  'Nee als hij thuis is praat hij niet over werk. Omdat hij 4 hele dagen weg is wil hij de tijd dat hij thuis is niet over werk praten.'