Epilogue

394 44 11
                                    

;)






It's monday, sun was shining and people are walking, running and talking. Some are listening to music and some are reading books. Some just walked their dogs out and some are just sitting sipping their hot chocolate drink.

The sun bloomed in the smiling sky, painted in brilliant blue. Smearing it's light everywhere you looked. The meadow sparkled and the green clean grass glowed like a glitter while dancing to the playful breeze.

Pretty.

"It's been 3 years, Jc." I sat down. Saka ko inilabas ang mga pagkaing dala ko at inilagay sa maliit na table na dala ko din saka ko na isindi ang kandila at inilagay 'yon sa litrato niya. "Aw, your name looks dirty."

Kinuha ko ang wipes saka iyon nilinis bago nag-umpisang kumain.

"Andaming tao dito no?" I said, kahit walang sasagot. "Hindi ka mag-isa." I smiled.

"Ah, aalis na'ko nextweek. Natanggap ako sa hongkong, nagustuhan nila yung sinulat ko." Excited kong kwento, nakangiti kong tinitigan ang litrato ni Jc.

"Happy birthday, Jc..." mas lalo akong ngumiti. "I love you."

I'm now 20, but he's still 18.

Inilibot ko ang tingin ko at napangiti sa langit.

World didn't give up. The people did.

They gave me a chance, so now. I'm here, focusing more on me.

I didn't let my past eat me, but I'll cherish every single lesson.

Sa bawat pagsubok na sinasalubong na'tin sa buhay, hindi pweding walang sulosyon.

Bawat hakbang na hahakbangin, hindi pweding walang paghihirap.

Sa bawat taong dadaanan, hindi pweding walang nahihirapan.

Isa ako doon, nahihirapan pero nalagpasan.

I glance once more at Jc tomb. Then smile.

See you on the other side, Bud.











Isaiah 41:10 (NIV)

"So do not fear, for I am with you; do not be dismayed, for I am your God. I will strengthen you and help you; I will uphold you with my righteous right hand."







Agony of Life
The end of her agony.


Agony of LifeWhere stories live. Discover now